سه شنبه ۱۱ ارديبهشت
|
|
|
|
ستاره آی ستاره ،
یه دنیا فکرِ مخدوش ،
با افکارِ پُر از تنوع ام ،
دائماً درقتاله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی دیوار انفرادی من
با نخستین تصورات عجیب
بین اکران خاطرات منی
در سکانس تظاهرات عجیب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردمان زین خانه ی ویران گذر باید مرا
دل بکندم می روم هر جا که ذر باشد مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نارنجی پوش،قشر زحمت کش جامعه،کارگر شهرداری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر "ایترنت" چو میمون "نئاندرتال" می خندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل پاییزی و نالان من از آه پُر است / بشنو یک لحظه که این آه، شنیدن دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدا کردم شبی دیوانه ها را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش این شبنم صبح شبنمی از باران داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویی که هوس بُرده زِ هوش مردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اُم القَمر به رسم شبانه رفته ایی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران آمد و افسوسِ تو را آه کشیدیم
با هم خطِ بطلان روی این راه کشیدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچقدر از عشق تو گویم بخندی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم اگـر در پـي عيـاري است
حيلـه و تـزوير و دغلكاري است
يا بـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیشب از کوچۀ مهتاب گذشتم بهوایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سروش هایی در پهنه ی
بیابان حیرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام سلام بچه ها
منم کنار شما
آرمینا موسوی ام
سفیر بهداشتی ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل بغضی که زبانش به گله باز نشد
حرفهایی به دلم مانده که ابراز نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر یرده قرا پرچمی گوردیم قاریشاردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غمش از دل برود پیر نگردد هرگز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناکسی نیستی مثل زمستان هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر آن است که هر بار با جزر و مد امواج ذهن کوله بار پر باری به ساحل سخن هدیه آورد حتی با یک کلام ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که میبینم تو را در قاب چشمانم
وقتی که میخندی دلم دریا شود جانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخ جون دوباره بارون
چه ابرای قشنگی
می‌باره از آسمون
چه بارون و تگرگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مانند تبری بردرخت
نگاهت مرا میکشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عطر و بوی چای نبات و نان پنیرم فقط تویی!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشک تمساح ودوستی خاله خرس ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیینه شدم تو جــلوه در من ڪـردی .....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كار همـه خـلق ، گـرفتاري است
درد بـدتر از همـه ، بـي كاري است
هـر كه گـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بلندی‌های سرسبز و جاودانه
ای تو هوای بارانی در این زمانه
روزگارت خوش حال دلت خوش
ای که عشق در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زائو می پیچید مثل مار برخود
حضورِ ماما چقدر دیر شده بود
ماه دی بود ،
اشک ناودان ، تبدیل به قند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من رقیه دختر شاه جهانم نیزه بان
دخترم بابای ام شیرین زبانم نیزه بان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدم میان کوچه ات و گله های بوی تو
به خوشه چین عمر من ، تو آب و داس می دهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رای من
چشمان توست
وقتیکه نگاهت
آباد میکند
سرزمین دلم را ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تب خوش باوری
تو از آیینه بودن در زلال دل، بَرِی بودی
شبیه ابرهای سرگران، خاکستری بودی
نمی گنج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو حواست به غیاب من گم‌گشته نبود / خواستم یوسف کنعان تو باشم که نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جادّه ای در روبرویم نیست روشن انتها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از سیل درد گرچه پر آشوب می شوی
جان و جهان من به خدا خوب می شوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سـاعـت هم با دغـدغـه می‌گـذشـت و شـهـر :
وقتی درهـم برهَـمَـست ؛ از چه بایـد گفـت ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چمدانی که پر از خاطره ی صاعقه هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جستجوی چهره ماه تا ام عزیز
دلبسته دو چشم سیاه توام عزیزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه میدهد نگاه تو بجز بهار دلنواز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا کند که شبی، روزگار برگردد
نسیمِ صلح و صفا، با نگار برگردد
ز بامِ قسمتِ ما، بومِ غصّه برخیزد
ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک غار و یک سگ و خفتگانی چند.
بار الها تو آفریدی این جهان را چه شگرف.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موهایم را نه!
خیالات می‌بافم...
***
به امید آمدنِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آغوشت کپری‌ست،
در گرمای تابستان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیری رسید و رفت ز دستم جوانی ام
هر چند در بهارِ گل نوجوانی ام
ره توشه ی بهاری من رفت از کفم
گم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلِ دیوانه ام امشب هوایِ دیگری دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شده هر شبم تمـــنّا ، که دَمی کنی محبّت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز نخواهد گردید
****
لب من خندان نیست
مدتی هست که دلتنگ توام
چشم من منتظر دیدن گلروی تو هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر از مردم این شهر کسی عاشق نیست
پس محال است کسی حال مرا درک کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوا گرفته بود و ، دل گرفته بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معری سروده ام آبکی ،
آنهم آب زیپو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عطر تنت داغ تر از نان تنوری ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای تلخترین درد روزگار....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در موزه گر نشد به در ِ کوزه می نهند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حاج قاسم توصیف ناپذیر است.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
( مغرور ترین دختر شهر آمده بودست به راهت)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زاهد از بس که سر زهد به سجاده کشید
بنده ی لقمه ی بی مزه ی عادت شدو رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نَه مردِ عنکبوتی
نَه هالک و نه سوپرمن
نَه مردِ آهنی و
نَه اژدها وُ بتمن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقی در پیله خود غم نداشت..
در زمستان آمد و پروانه شد....
نیمه شب آمد بنوشد شهد عشق...
عاقل
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۷۴۳ پست فعال در ۱۵۴۷ صفحه |
مدیر گرداننده سایت
سیاوش آزاد
محمدرضا آزادبخت
افشین گل فرامرزی 
مسعود مدهوش 
