پنجشنبه ۱۳ ارديبهشت
|
|
|
|
شاید که خدا رهگذرِ گشنه ای گردد و بلرزد.
یا مرغکی که در همه گلزار بچرخد .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوت می کنم
مبادا...
بی کسی بشنود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام خداوندی که انسان را برتری دارد
به خلق زیبا نگاری با نام آدم
داده ام قلم را به دست دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکه شاعرلریمیز اولدوزا بنزددی یاری
مگه یار میندندی اولدوزا بنزددی یاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسوس و افسوس خیالت
شده است همخواب من
هرروز شبُ بهارم خزان
بینوا شبگرد خیالت شده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کافر نکنی بیدلِ بی چاره که عمریست
در لشکر ایمان شده هم بازی دوران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چقدر بیتاب است دل
از اضطرابِ اینکه ، وقتی دگرنمانده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کرونا آمد و دزدانه در جان بشر افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب و تاریکی عجینند بهم ، نه که به روز
همچو سرما و زمستان که نصیبند به سوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نسل ما سوخت نه از جنگ نه از خمپاره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا روزی که عاشق پر گشاید
چو دل را لحظه ای شادی بباید
که دیبایی ز غم دل را بسوزد
الهی سر خوشی فر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در امتداد کوچه‌ی دلبستگی ها سروان سبز از کی پرستویی ندارند... در محکمه انسانیت را سر بریدند بی شک که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آفتابِ پدر؛
وقتی به غروبی وحشی تن داد،
این آرزوهای من بود که-
در پیچ و خم زندگی گم شد.!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینان ، معنا ساختند ز هر عنصری
ندانستند که معنا همان «خود » است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اهل زمینم
اهل محبت هستم و
بی مرز و کینه م
دینم خدا
آئینم خدا
روحم خدایی ست
بیرنگ بیرنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که نیستی
مغزم زنی نازا!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریغا ای دل تنها
چرا ماندی تو در غمها
دل آرامش اگر خواهی
بزن مُهری تو بر لبها
مگو هر واوی رف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما ها نه همانیم که در ظاهرمانیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگران نباش عزیزِ زخم خورده
قسم به نور وُ باده یِ سرخِ ایمان
اینبار نیز رسولِ صبح وُ
خداوندِ سپ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشـقم در طلــبِ بـوســه تَــبَـحُر دارم
انـتــظارِ خــارج از حــدِ تَــصَــوُر دارم
چاره‌ی دردِ م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسین مظهر عشق وآزادگی است.
حسین سنبل مرد و مردانگی است.
درآن سرزمین پراز ظلم و کرنش به آن
حسین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در انتظار روزی هستم که کرونا برود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای نازنین،ای سرزمین،ای غرق در مرداب دین
بر پیکرت خنجر زده،هر ناخلف از راه کین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنان کن که در وقت مردن
نباشد کارساز افسوس خوردن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما نکته های گمشده در باور خودیم
تصویرِ روحِ زخمی و دردآور خودیم
هرجا نشانه ای ز هویٰ بوده ، بوده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شادمانی را ز دنیای درون احضار کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گداخته‌تر از تابستان
تند‌تر از باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من زندگی را در خودم انکار کردم...آندم که دیگِ غصه‌ات را بار کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این ره ، به دریا میرود
آن ره ، به جنگل
تو هم مختار
به کدامین میروی ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رباعی
یاسین خدا بدون سر خواهد شد
زهرای بتول بی پسر خواهد شد
انگار افق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی تو هستی
دنیا چه زیباست
یک حس تازه
چون خواب و رویاست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران
سینه می سوزد بگو باران کجاست
مرهم زخم دلِ نالان کجاست
گریه و اشک شکستن تا به کی
بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکر خدا را که در پناه حسینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عزیزم در پی عاشقی پروا نکن ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ندانم فکرم چرا کرده بیهوده از زندگی سیرم
شاید چون پر از حس عشق ونرمی واحساسم
یا شاید زخمی که کاشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که لب تشنه شدی کشته لب آب حسین
سوخت از داغ تو جان همه احباب حسین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی به جهان نظر کنی ٫ دل بدهی خطر کنی
موج صدایت برَسَد ٫ زهر دهان شکر کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قایق های چوبی غرق شده زیره سقف دریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي مهر پرتابان من اي جان جانانم حسین
سوز تو شد بر جان من اي جان جانانم حسین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انتظار صبح دیگر میکشم یک بار دیگر
از فراز آرزوهایی که در دل ماندنی تر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان بر خویش می لرزد....
و شیطان میکُند افسونگری هرشب...
در اینجا آتش و پروانه گمنام است...
و در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بچگی مان همه در شادی و در چوکَلَکیِ
دلمان شاد به هر بازی و حرفِ الکی
هیچگاه غصه و غم در دلمان راه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دم فروبستم که هرچه گفته‌ام بس اندک است
حاش لله که ندارد بحر این غم منتها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ذولجناح
اسبی رسید و شیهه بکوی حرم کشید
گرد و غبار و واهمه روی حرم کشید
چشمان کودکان که پر از آه و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشسته ام که بگویم از این هزاره ی عشق
از این زمان معاصر ، از این ستاره ی عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را ادامه خواهم داد باور کن!
سوای همه دل مشغولی هایم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سینه زن، سینه رو، مُحکم تر بزن
از برای، سَر از تَن جُدای حسین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فراقش خون ز دیده بار می آید مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام فصل زندگی حباب روی آب شد
شکوهِ خوب زندگی نساخته چون خراب شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگوطالب ززابل چون زرستم ها خبرداری
خبرامدتو ... خوردی به خاک ما نظرداری
ببین قبرتو اماده بیاوامتحا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابر و باد خوابیده اند
مه و خورشید و فلک برضد هم تابیده اند
خانه تاریک پر ز دود
آسمان غمگین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صلح نمادین ،برگ زیتون را فنا داد
زبح کبوترها به کرکس دست و پا داد
با مرگ گل ،آغوش مادر .غرق خون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جاده ی زندگی بسی حادثه دیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی شکوه قامت رعنای تو
سرو رعنایی نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا از چشم غمگینم نمی‌فهمی درونم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زین جهان ماجملگی محکوم به حبس گردیده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Blue Jasmine 🌺
به کبودیِ یاس🌺
|
|
|
|
|
|
|
|
|
السّلام علیک یا ابا عبدالله الحسین
شعر عاشقانه _آئینی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سوسن شب های سیاهم تو کجایی
ای آیینه و حسرت و آه هم تو کجایی
ای زلف سیه رود زمانم تو کجایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کشته ی راه حضرت یار ، سلام
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۷۸۰ پست فعال در ۱۵۴۸ صفحه |
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرودبرجناب آزادبخت عزیز 
سید هادی محمدی
شاهزاده خانوم
مدیر گرداننده سایت
محمدرضا آزادبخت 
