جمعه ۱۷ آذر
اشعار دفتر شعرِ پیر دل شاعر امیر اصغری
|
|
|
|
هر دَم گله و شِکوه زِ ایرادِ جهان است
هم حال خوش از گفتن عیب دگران است
احساس بزرگی کنی از غیبتِ اغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاد خواهی گرفت کم کم که ره هموار نیست
عشق دردی ممتدست، چون تکیه بر دیوار نیست
یاد خواهی گرفت کم کم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می توانم شعر گویم گونه هایت تَر شود
از تمام چشمه ها، چشمان تو پُر تر شود/
می توانم شعر گویم حال دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هستی پدر همه دریای بیکران /
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم صحبت و همراه و همه جان و جهانم
گر دوست نباشد نفسی زنده نمانم
هم درد و همه سختی و هم شادی و هم غ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تصوّر کن دگر فرصت تمام است/
و فردا آخرین روز جهان است/
همه مشغول و هرکس در تماس است/
زمین در تا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شود گاهی نشینی جایِ او
یا که باشی لااقل همراه او
تکیه گاهش باشی و غم خوار او
کم در آغوشت شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وابستگی ما، از این تشنگی ماست/
دلواپسی ما، زِ بی همّتی ماست/
این حرص و ولع در اثر گشنگی ماست/
از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما غرقه ی آبیم چنین تشنه، عجیبست/
در خانه خویشیم و غریبیم، غریبست
در عینِ وصالیم و گرفتارِ فراق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست کش از قیل و قالش، دل از این دنیا بدار
کی تواند، فهم این معنی بجز پرهیزگار
عیش و نوش و لذّت د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا ای جان، بیا ای جان
بیا ای جان و ای جانان
بیا ای کان، بیا ای کان
بیا ای حجت و برهان
بیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریغا ای دل تنها
چرا ماندی تو در غمها
دل آرامش اگر خواهی
بزن مُهری تو بر لبها
مگو هر واوی رف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غرّه مشو ای دل تو به الطاف و کرامات
خود بین مشو ای جان که به شطرنج شوی مات
اینها همه از اوست، نه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرق بزرگیست میان آنکه تنها مانده و کسی که تنهایی را انتخاب کرده است.
بس تفاوت باشدش از عرش تا تحت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا زِ دریای جلالت موج لطفت سر زده
جمله مخلوقات و هستی همچو موجش آمده
دَر ،همان دریای بی پایان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهانی را تصوّر کن زِ آغاز
نباشد آینه، صورت بود راز
همی بافدخیالی دل زِ رویت
همان صورت که بیند ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگران پرسند ای جانا چرا افسرده ای
این چه عشقی باشدت کو شادی و کو مطربی
عاشقی ای جانِ دل کی ترکِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزیست که عالم همه بی مهری و قحطیست/هنگامه ی تنهایی و جنجال ِ بدعهدیست/ روزی اگرش آه برآید دل تنگی/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزها اَندر پس آن روزها /سالها اَندر گذر از سالها
رازها اَندر میان سازها/کوک سازِ دل کن و آوازها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی یعنی همین فرصت پروانه شدن
کاش در پیله تنهایی خود میماندیم
زندگی لحظه پر پر شدن هر ورق خاطره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در حلقه عشقم نگویم سخن غیر/در ذکر تو باشم دمادم کنم این سیر /در سیر بسویت بشناسم دل خود را/ این آیدش
|
|
|
|
|
بهروز عسکرزاده
سید هادی محمدی
عليرضا حكيم
محمد رضا خوشرو (مریخ)
از عزیزان ت
محمدرضا آزادبخت 
سعید صادقی (بینا) 
مهرداد عزیزیان 
