محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
پنجشنبه 27 ارديبهشت 1403
روز ارتباطات و روابط عمومي 9 ذو القعدة 1445
Thursday 16 May 2024
به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹
پنجشنبه ۲۷ ارديبهشت
حضرت عشق بیا وکنارم بنشین....
گاهی به گردش می برم تا افق
خواهشِ گلویِ ، بغض گرفته را
کاش آسمان آبیِ خیالم
به رنگ خون
جاری
شبی تاریک و
من و صورت تو
رد برقی که به ناگاه
برون رفت از اون
چشم‌های خیس و تر تو
شب یلدا بود
و
تقدیر من و توست که حاشا شدنی شد
هم صحبت من باش ، سخن با تو چنان است اا غیر از تو بگویند ، به لفافه فلان است
۱_
جوانه
یعنی تو
در بوته ی بهار
شعنک_استثنایی
۲_
در نگاه خالی اندوه
پریشان است
سکوت
بس در پی ظاهری، نهان را پس چه؟
اما درد
پیراهنی چهارخانه داشت
که هر خانه
یک فصل
و هر فصل
ماتمی خلاصه در پاییز
شروین اعتما
مسافران می آیند و می روند..
از یاس و نومید ی چرا گزر نمی
شب به عزم خیال راهی ام به ماه
باز هم سراب جادویی
رهزن خیال من است
در نیمه های راه
به گوشم رسیده شعارِ رقیب
سخن‌های بی‌اعتبارِ رقیب
نبخشد گُلی را به دامانِ دشت
...
له و لورده
زیر پای بیرحمِ زمین
دست مهربان آسمان نوازشم می کند
با خنده ات تخریب شد ، تالار سازمان ملل
چه مدت ها سحر شب میشود شب تاسحر یارب
زِیارِ نازنینِ ما نمی آید خبر یارب
جوانی بود ومن ..؟
جوانی بود و من باهم غریبه
در این دنیا که سرتاپا فریبه.؟
دقیقنا غافل از قانو
سرد شد هوای سرزمینم
پر از برف و یخ و کوران
در میان کوچه ها سکوت راه می رود
پنجره ها از سردی برف ق
رفتی و دست دلم را غم تقدیر گرفت
و خیالت بدنم را قل و زنجیر گرفت
مثل ماتم در دلم جا کرده ای
درد را در سینه ابقا کرده ای
زندگان را درنیابیده چرا
مردگان را باز احیا
«سایه‌ی امید»
قامتش خمیده،
روحش رنجور،
جسمش تکیده.
مویش سفید،
دلش گرفته.
خسته از جبر زمانه،
باید به پای غم غزلم را فدا کنم
یا شعر و وزن و قافیه‌ها را رها کنم
اصلا چگونه شعر بگویم بدون غم؟
من خسته ام زین هجر طولانی
از اینکه می آیی نمیمانی
از اینکه حرفم را نمیفهمی
از اینکه قدرم را نمی
آه.. من خالی شده از فریادم
بال در حجم قفس ها زده ام
خوش دارمت گرمای دل،راهت به قلبم باز شد
شاید ببندد رخت خویش،تاریکی و سرمای من
در سوز و سرمای جهان،د
ای غرقه به آه در رهت، صدها چشم...
ساقی بده درنیم شب ان باده راشکر شکر
رقصی درارن مطربان ان غمزه را شکر شکر
گردان بگردان چرخ جان از
با دلم بد شدی و، باز دعایم کردی
آرزویم جرعه‌ای از روشنی بود و نشد
چه زجری بود برایم ،
شنیدنِ صوتی بسان ضجه
حال من خوب است خوب
پر زماهی، مثل قایق ساحل نشینان جنوب
حال من خوب است خوب
مثل طعم خوب قند و چایی
_بگو چند بهار دیگر
باید از راه برسد؟!
بگذار بمیرد چنین اش که عشق خوانندش
که هر چه هست تمنای بی حاصل است انگار
امشب میان کوچه ها یک ماه کامل می کشم...
تنهاییِ شَبَم را بی تو
ورق میزنَم
ماه به میهمانی ستاره ها
میروَد کاش
بادی بِوَزَد عطرِ تورا
به
زین پس به میان جدول ضرب، خواهم که دگر چو یک بمانم
با هر که رفیق راه گشتم ، اندازه ی آن نگاه دارم
ترسم دل او از گله آگاه شود
فریاد دلم هلهله بر چاه شود
تا بوده همین بوده ولی خرمن ما
حسرت به دلش آ
..مانده بودم دل سپارم به تو یا که به غمت؟..
«هاتفی گفت که غَمَت، از تو وفادار تر است»
لبخند ابر و رحمت بارانم آرزوست
گلی گم کرده روز شب طعنۀ باد
دنبال خودش گشت و همان ثانیه گم شد
چه آرزوی محالیست وصل جانانه
دلتنگیِ سختی‌ست در این سینه‌ی من
مِی گُساری آمد و گفتا که اِی ااا بی خبر از گرمی بازار دِی
از عاشق انتظار تو خواب راگرفت
دین را بهانه کرد و شراب را گرفت
...لیک من و پیشهٔ عشق، این من و دکّان خودم
عین و ذهن.دوبیتی فلسفی
عمل از پختگی در کار باشد
زهی بهتر ز قیل و قال باشد
عمل با علم چون همر
کوچ کردم که بگیرم سرِ خود آوارم
تلخ است با تو ترسیدن
تلخ تر با تو رقصیدن
تلخ است گاهی تو سرنوشتم را انتخاب کنی
داغی نشانده بر دل ،
دلگیریِ غربتِ هر،
غروبِ روزجمعه
عشق ، روزی اهلِ دل را میکند بیمارِ خود ..
صدای پای باد
روی سنگ‌فرش‌های کوچه
دوباره قدم‌های پُرتکرار
میزند گام بر پیکر کوچه
دوباره صبح شده
بهار در راه است
کاش عطرِ بدنش
با گلها به مشامم برسد
او دِگر رویا نیست
حِسی در رگِ من است.
آگری
اگر از فرش به عرش ازلی پَر نکشیم اا جرئه ای از می ناب خَلَدی سَر نکشیم
بیداد اگر کنی به ستم مبتلا شوی
با ذات مس ، چگونه توانی طلا شوی
گُذر کردم ز دشت حادثه با کوله باری از معانی
عاشقانت همه گی واله دیدار تواند
چه تلخ است
قصه ی صدفی
که مرواریدش
را سینه به سینه
میبیند...
نمی دانم چه می آید دوباره بر سرم با انتخاب تو...
ما مهندس‌ها اسیر درد بیکاری شدیم
مَنَم مَجالِ زندگیْ آرمیدهْ زِ بالِ عشق
دیدن خواهم و بی دغدغهْ مالِ عشق
بیافرینیم دقایقیْ حُزنْ دی
شعر زیبای تضاد از شاعر امیرعباس مومنی
هرگز نمی دهم به کس ، این حال ناب را !!
چه شبی بود گذشت ، بر سر من
کاش تکرار نشود ، در بر من
این چه دردی است ، که گاهی بر من
می کند
ما نوع بشر زنده به احسانِ همیم
محتاج دل و نگاه و دستان همیم
هنگام خطر کنار هم با دل و جان
فارغ ز
مولای عصر حضرت مهدی خودت بیا
مجموع ۱۲۴۱۱۳ پست فعال در ۱۵۵۲ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
نرگس زند (آرامش)
ودرودمجدد برشما استاد عزیز
سید هادی محمدی
وحید سلیمی بنی
محمد رضا خوشرو (مریخ)
محمدرضا آزادبخت 
مریم کاسیانی 
ساسان نجفی(سراب) 
