يکشنبه ۱۶ ارديبهشت
|
|
|
|
درمیان دشت زیبا/میدویدند دو نگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بالاتر از
سیاهی رنگی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شوق بوییدن تو از دل زارم پیداست /حسرت کاسه خالی ز لبانم پیداست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مدرسه عشق زنند بوسه به رویت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزگار بیوفا بازیها داره میدونم
بعد از جدایی دلها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شدم عااااااااااشق تو رفته دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علی ای آن که با غم همنوایی
یتیمان را به غربت اشنایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز که برون می شوم
خورشید چهره پنهان می دارد،
و...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
--------------------------------
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزو چون کف دریا شد و رفت
خار سر گشته ی صحرا شد و رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آینه بیزارم و از خویش گریزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام
این اولین حضور من در شعر ناب هست .
بی صبرانه منتظ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنچنان جاذبه و دافعه از خود بنما
تا درونت زه چرخینه آرش باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آی عشق
آی عشق
آنگاه که شناختمت
و دامنت را گرفتم
آنگاه که پرواز کردم با تو
بالهایم رن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با اینکه عاشقانه تو را دوست داشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ زرد برگ پاييزي به اشعارم نشست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروب غربت قلبم! شروع شعر امیدی
که از سکوت نگاهم هزار واژه شنید
در انتهای سیاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرغم زبرایِ دل، هر دیده بلایِ دل
وایِ من و وایِ دل، وایِ دلِ سودایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مانده ام تنها چراغی رو به نور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای پس زمینه همه اتفاق ها
تو فکر می کنی که خیالت زدودنی ست؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقدهاتـان پُر زِ اغراض و هدف هـای شمــاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عرصه چنان تنگ به ملت شده
لقـــــمه ی نان لقمه ی ذلت شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو خوبتر ز منی..............
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کدام گـــــــــــــــــــــورنهان هستـــــــــــــــــــــی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلیل نمیخواهند جنگ ها
گاه نفت بهانه است و
گاه نژاد و مذهب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به فتواى تو شوخ از شيخ ناليد
همى نالد چسان فرزانه خواندند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم دل دل کنان
دلواپسی دارد
نمی دانم چرا
اگردارد پریشانی
هوای بی کسی دا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پریشانی بیماری واگیرداری بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگم رفیق
هنوز بزرگ نشدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیر چشمانت شدم گفتی دلت شیدای کیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارمی خواهم
قدرتِ دیدار می خواهم
من حضورت را به دل بسیار می خواهم
روزه ی لبهای خودرا بازهــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می‌خاهم طرحی از
چشمانت
بکشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی و کم کم دلم خـو کرده با تردیدها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برخیز و ببین زمان صدایت میزند، این جغد شوم دارد صدایت م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیرویی نامرعی مرا به سوی تو می کشاند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یوسف گم گشته ام بازنگشت غم می خورم/کلبه ی احزان بیابان گشت غم می خورم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بودم و کوه
ابر بود وباد
رو شانه هایش می دویدم ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عود و رود و تنبک و تنبور و تار
با دف وچنگ و نی و بربط به کار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میوه ی ممنوعه ای وخوردنت بر من حرام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم اون اسطورهء شعر و غزل که همه ترانه هام با حسرته
تو خیال من هنوزم آدما خوبن و دنیا پر از م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب منم و باده و چشمان سیاهت
یک جرعه عطش از خُم مینوی تو کافی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش خرامان مى روى ،اى مرغ خوش خوانم مرو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاهـا زکـرم یـک دم، انـداز نظـر مـارا
دلها ی همه خونست، رحمی تو به دلهارا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش درخاطر من صورت زیبای تو بود
مردم دیـده مـن محو تماشای تـوبـود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حتی صداتــــو من/ از خاطـــــــرم بُردم
دیگه نمی خندم / چن ساله که مُردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می برد حسِ نیازم به نمازِ تو غزل
بگذار عشق بفهمد به نیاز تو غزل
سر بجنبان پی دیدار درختان هر ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو دستمان ز سر امتحان به هم بخورد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی رسد به دامنت دستم، مگر دعا کنم
به هرترانه می رسم شور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کنم چاره کنم
دل خود بیدارکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نیامدنت رازی هست
که در آمدنت نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا باغبان پير ما آهنگ سنبل مي زند
از ساحت سبز چمن صد نعره بلبل ميزند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فال قهوه
عذابم میده این تنهایی محض
نمی گم شایدم فهمیده باشی
تو فال قهوه ی لیلای زنگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میبینم صدای بوی تن تو می آید ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شونه ی باد تو دستت، زلفتو کن پریشون خدای واژ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار آمد ولی یارم نیامد
چراغ کلبه تارم نیامد
شدم خیره به در تا صبح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سرو روانم
در کوی تو سر گردانم
در راه تو چون حیرانم
و دلی در آرزویت دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«کلنگ»
کلنگ؛
بر دوش مردِ لنگ
و زمین
پر شده از مین ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبرم آمد برم تا که غزلخوانم کند
تا که از غم وا رهاند مست و خندانم کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شعرهایم واژه می خشکد
در این سفر نامی ز مردی نیست
گوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی یاد تو می افتم.........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چینی بشکسته را پیوند کردن مشکل است
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۸۶۹ پست فعال در ۱۵۴۹ صفحه |
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرودبرجناب آزادبخت عزیز 
سید هادی محمدی
شاهزاده خانوم
مدیر گرداننده سایت
محمد اکرمی (خسرو) 
