پنجشنبه ۲۷ دی
اشعار دفتر شعرِ دیار شاعر فرید عباسی
|
|
|
|
تمام شهر در چشم تو كوچيد
دلم آهسته در ياد تو روييد
نگاهم گشت آويزان چشمت
گل اميد من با شاخه رقصيد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جهان وحشت و غم ما چه نازي مي كنيم
گاه خود بازيچه ايم و گاه بازي مي كنيم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترسم که بمیرم و نبینم رخ ماهت
افسانه شود بهر دلم زلف سی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من چراغی رو به بادم از غرور افتاده ام
درشب چشم سیاهت منگ و کور افتاده ام
دانه های حرص وآزم تازگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهمان توام ای فلک از شوق تو شیدا
ای آینه ی مهر تو از خوان تو پیدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو چرا اینگونه هستی دل من
هر غمی دید ی شکستی دل من
قصه ی درد تو از درمان گذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون نسیم آواره گشتم در مسیر کوچه ها
تابگیرم از رخت مشک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی رسد به دامنت دستم، مگر دعا کنم
به هرترانه می رسم شور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مسیر جاده ی اوهام ،
در میان پرواز دو کبوتر غریب ،
کوچیده از شهر غروب
چکامه ی بهاری من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تهڵانهو بێکهسی/ باغ بی کسی
مه یاوۆ دهس به زۆڵفاو تۆ مزانۆ بهرزهڵنگ بهرزا
ئهگهر ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک بوسه نذر امام زاده ی چشــمان تو کردم
وقتی که دلم را پراز باده ی چشــمان تو کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جاده با من می رود ،من جاده از بر می کنم
هی بگو می خواهمت،لابد که باور می کنم !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار
دامن ســــــرما که پرپر می شود
شاخه مست بوی عنـبر می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دراین شب جدایی هوای گریه دارم
ابری شکسته در من بگذار تا ببارم
نشسته بر نگاهم تمام خاطراتت.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از چشم تو افتادم چون اشک غزلهایت
خشکیده تمنا یم بر ساحل لبهایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر گردان :
عروس بهار
بیت اول :
نسیم به پاخیز بیا تماشا کن ...... دختر خورشید زلف گره می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای فلک با من تو رویی خوش نداری روز و شب
دست غم را بر گلویم می فشاری روز و شب
مانده ام با جامه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خاکِ گران بار من ای تاج سرورم
جز عشق تو از دلبر و دلداده بدورم
بر دامن زیبای تو صد چشمه روا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر زمان ....!
درمان نـــدارد ایـــن دل آواره ی بــــــــی آشـــــــیان
ای روشنی بخش دلــــــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در وهم این زمستان ، پیــرو افتاده رویم
تقصیر من چه باشد ، با غصه روبه رویم
دربارگـــاه عشـــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردبستان وفــــایت دانـــش آمــــــوزم هنوز
دیده از �
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مسیر خانه گاهی بی صدا گم می شوم
کوچه ها را می شناسم پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من سر آغاز بهاری ، در زمستان مانده ام
بلبلی بودم که ناگه از گلستان مانده ام
لشکری با کاسه ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راز...
می توانم بنویسم راز یک پنجره را
راز یک دیوار سرد از عبور فصل برگ
بنویسم روی شان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ماست كه بر ماست ...!
درختي شاد بودم
در يك جنگل زيبا
ق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سبز و سفيد و قرمز
سه رنگ جاودانه
نام قشنگ الله
نشسته در ميانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرودی بس اهورایی نوایی بس دل انگیـــزی
امید شاپرکها یی به وقـــــــت کــــوچ پاییــزی
یکی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رسم نرم باريدن...!
دلم را دست باران مي سپارم
كه تر سازد دو چشم بي فروغم
سكوت هر نگاهم آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کبود آسمان ییشه های بارانی
می نشینم من کنار شیشه های بارانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز شنیدم که دراین عالم اعجوبه و دنیای مجازی به نظر گاه و بخواندم نظری از نظرات یکی از اهل قلم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درشبی مابین خوف و انتظار
در نگاهی پراز اندیشه ی درد
دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترنم زيرپاي باد خشكيد
نوای بلبل از فریاد خشكيد
عروس شاخه با لحنی دل انگیز
به زیر د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل پاييزي ....
شميم شعر باريدم به دامانت كه برخيزي
چنان افتاده اي اي دل كه گويي برگ پايي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب وتنهایی وباد وهجوم درد ، بامن باش
میان بهت دیوار و خزان سرد با من باش
لبم خشکیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق موازی
در هندسه ی عشق تو ای خط موازی
هر گز نرسیدم به سر انجام نیازی
صد گوشه در
|
|
|
|
|
بانام ویاد خدا 
ابراهیم هداوند
کوچک
سید هادی محمدی
مجتبی رحیمی
محمدرضا آزادبخت 
محمد منصوری بروجنی 
