يکشنبه ۱۶ ارديبهشت
|
|
ای من فدای غمزه ی هندوی چشمهات
|
|
|
|
|
قابل توجه منتقدانی که می گفتن عاشقانه نمی تونم بنویسم
|
|
|
|
|
دوستی ، بازی محضی ست ، رها باید کرد!
قلب را ، از دل بی عشق ، جداباید کرد....
|
|
|
|
|
من و این سکوت ِ مبهم
من و دنیای ِ پـُر از غـَم
|
|
|
|
|
پسری داشت تکلیف مدرسه اش رامی نوشت
مادرش نزد او نشسته بود.
|
|
|
|
|
حالا فهمیدم که دیره , تو یه نامرد ....
|
|
|
|
|
مگر کم دوستت دارم
که صفحات حوادث روزنامه ها
هر روز
حوادث قلبم را جا می اندازند
|
|
|
|
|
چه زبون و ناتوانی تو
ای آدم
نَه میدانی
کی بدنیا میایی
نَه میدانی
|
|
|
|
|
بی حوصله بودم هوسم بی سرو پا بود
|
|
|
|
|
آي مردم به خفا ظلم و عداوت تا كي
|
|
|
|
|
همیشه دستم خالی است ، دنیای من نارنجی است
شعری به دست دارم کنون که رنگش ارغوانی است
|
|
|
|
|
هر آن کس که دو زن دارد خورد غم
|
|
|
|
|
باران که می آید دلم را می نوازد
دست دعایم را به بالا می فرازد
|
|
|
|
|
عید مبعث بر همه فرهیختگان شعر ناب مبارک باد
|
|
|
|
|
هر شبم باید حساب مشق هایش پس دهم
|
|
|
|
|
سینه ام را پاره کردم دل تمنا کافی است
|
|
|
|
|
دیشب هوس بازی حکمم بسر افتاد
این بازی ما از سر شب تا سحر اقتاد
|
|
|
|
|
تاکی قرار هست کشیم انتظار دوست
از ما رسان سلام تو یارب کنار دوست
|
|
|
|
|
برای وسعت آزادگی
به روی مین جا ماند.
|
|
|
|
|
بر قعر اقيانوسهابر پهناي زمينها
بر نگاه پر تلاطم درياه
|
|
|
|
|
تا تو يكي از عابران اين محلي
اين سينه رستنگاه چاقوهاي وحشيست
بي شك بهشتي تازه را پوشان
|
|
|
|
|
من همه دار و ندارم یک دل است
این دلم تقدیمتان نا قابل است
|
|
|
|
|
هنوز هم گاهی
دلباخته ی سمت نورانی برگ می شوم.
|
|
|
|
|
من نظر کردم و دیدم ،که پس ايينه ها
در سرشت همگان ذات شریفیست یقین
|
|
|
|
|
بسپار که در قطعه ی افسانه بمیرم
|
|
|
|
|
من که شاعرنیستم
تابه یک واژه ی مستور
لب دلبر شیرین دهنی برگیرم
وبه یک قافیه ی دور س
|
|
|
|
|
گلهای یاس باغ سراغ تورا می گیرند
هر صبح به آنها سری می زنم
عطریاسها مشامم را می نوازد
من به
|
|
|
|
|
با طعنه گفت عمه جون خاک بر سرت حیف نون
کچل میشی تو آخر چاق و بی ریخت بی یاور
|
|
|
|
|
شاید اینبار نمره ام بیست شود!
دل من واژه ندارد که بسازد قفسی بهر دلت
ذهن من خالی است...
|
|
|
|
|
یک شب اگر مست و خرابم کنی/ دســــت بــــرآری و شــرابم کنی
|
|
|
|
|
حین چرخاندن دستان جدایی در باد..
|
|
|
|
|
خوش آن روزی که ما را هم ، دلی بود
|
|
|
|
|
شبی دزدی همه اموال من برد
|
|
|
|
|
به خواسته فطرتم گر روم خوش رویم / که نه فلک همه چوگان و من یکی گویم ...
|
|
|
|
|
با خود به عمق درونم فرو شدم
مشغول کاویدن وجستجوشدم
تا
|
|
|
|
|
محمد حامل مدح و دعا است
محمد حمد خوان از غم رها است
|
|
|
|
|
**ساکن زمینم و
در آسمانها پرواز می کنم**
|
|
|
|
|
دیشو دِ دس دورو دلم رَت دِ خیالش
دِ فکر و دِ خیالش بیی عروسی یارش
|
|
|
|
|
انگار زیر روسری ها پیداست
چند تار سبیل ....
و بیرون از رو سری ها سر در بن بست ها نوشتن
|
|
|
|
|
مرا در " هارد" ذهنت " سیو" کن...
|
|
|
|
|
خدا کند که خدا ، قلب ما جدا نکند
|
|
|
|
|
ای درخت میوه رسمِ باغِ ما رسمِ بدی است
میوه هایت را نمی چینند سنگت می زنند
|
|
|
|
|
چرا می پوشی؟
چادر
پاسخ داد:
خدایی دارم
|
|
|
|
|
لب سوزترین واژه ی حیرانی ام امشب
تبدارترین هاله ی نورانی ام امشب.....
|
|
|
|
|
چشم هايم را
سنگ فرش خيابان خواهم كرد
تالگدمال شوند
قصه هاي هزار ويك شب
در میزان ندیده ها
|
|
|
|
|
صدای پای باران می آید....
|
|
|
|
|
بی تو هر روز وشبی در کنج زندانم نرو.....
|
|
|
|
|
در راه بودی اما تو اشتباه رفتی
در روشنایی روز گم کرده راه رفتی
|
|
|
|
|
سوختم چـــون شمـــــــع اگر در انزوای سوختن
پایـــداری دارم امـــــــــّا در فنــــــــــــای سو
|
|
|
|
|
ققنوس شده ای
سر بر بالین
می سوزی
|
|
|
|
|
جُــمعه ...
جمعه ی من
تمام نمی شود این غم ِ هزار ساله ات ...!
|
|
|
|
|
برای موسیقی زندگی
قرار ما شد,, آهنگ مان نُتهایش از عشق باشد
|
|
|
|
|
کلاغا قارقار می کنن توی هوا جار می کنن
|
|
|
|
|
"گفته بودی میشوم مست و دو بوست میدهم"
|
|
|
|
|
داروغه ها در شهر می گردند پایان را
تا بوی باروت تشنج گاه انسان را
|
|
|
|
|
بلبل آتش سوزم من
شه بلبلان ثنا گویم من
|
|
|
|
|
تو نیستی
همه چیز آرام است !
فقط ...
|
|
|
|
|
انوار الهى همه در كشتى امواج
نور ازل از فتنه گرى ها شده خاموش
|
|
|
|
|
سودِ بَشَر ز عشق خداییست جلوه گر
آری کسی ندیده به دوران، زیانِ عشق
|
|
|
|
|
کاش بشه تا که منم رنگ خدایی بگیرم
|
|
|
|
|
ردپای خستگی هایم
روبروی توجان داده است
روبروی بوی نای
|
|
|
|
|
چای با عطر دل انگیز لبت می چسبد
|
|
|
مجموع ۱۲۳۸۴۳ پست فعال در ۱۵۴۹ صفحه |