چهارشنبه ۱۰ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ به جهنم سرد خوش آمدید شاعر باقر رمزی ( باصر )
|
|
|
|
تو بايد در ميان گل بماني
كه قدر صبح صادق را بداني
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ملامت منشين ماشه ز باروت مكش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساختم تا سوختن را روزي پايان آورم
ممكن جانم نشد من تا به پايان ساختم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زخم دل را با چه شويم كز فراقت گشته پير
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بغل سنگ سیه شیشه نگنجد هرگز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حاجى از واژهى «حاجى» به طرب آمد و داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوختم چون تار و پودِ بی گناه پیرهن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما همه آئینه ی پیغمبریم
از همه آئینه ها ما سر تریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرگ است مرا در دل كاشانه ام امشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش مرا حال دگر داده اى
ديده ى حق بين و بصر داده اى
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كوس مرا با نفس اندازه كن
یک نفس اندازه خمیازه کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در صف نیایش
هیچکس حضور ندارد .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پندارها شكسته كي ميدهي عصا را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كو عذابى بهر شيطان؟ وعده ى يزدان دروغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگر زيتون و انجير دير كردند
كه فصل لاله را زنجير كردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بى مى و مقصد و مقصود تو انسان نشوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد هجر تو و این دار مکافات چه سود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پيش آب مردن آيا مقصر آب است؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جام پاكى را به سر كش باصر از لطف خداى
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردم به هوش باشید اینجا پر از سموم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آن جا تا مدائن من دويدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حيف كز باد خزان
سبدي بيش نماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شرر در خانه و بتخانه افتاد
ز باران قطرهاى شكرانه افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همان روزى كه آيين دربدر شد
صراط مستقيم باريكتر شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به شفا خانه پيامى برسان باصر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كام شيرين ز عطش در غم فرهاد تو سوخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم نقش تو بر شانه ام از رنگ تر افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كين نباشد روى مهر اى وحشى اندر زمين
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب ناهيد و ليلي رنگ خون شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در میان بت پرستان دين و ايمان سوختم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بى تو اى محبوب خوبان جمله بى معنا رسيد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نى بنواز از غم هشيارها
در شب ديوانه ى بيدارها
( صفحه پایانی )
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما به ندا آمده ايم بس نبود
( صفحه نوزدهم و بیستم )
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خرمن ما دوم خرداد بود
ماه پشيمانى فرهاد بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شيخ بيا محكمه حاضر بود
مردم و قاضى همه ناظر بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حج مى كنيد همسفران خاك را
خشت و گل و دولت افلاك را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غبطه به قارون زمان مى خوريد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاره كنيد همسفران آيه را
سايه ى بى معنى همسايه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوسه هدف دارد و من بى هدف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ديده ام اما گنهم ديدن است
اين گنه آيا كه نبخشيدنى ست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يا تو مگير از دل خمخانه مى
يا بپذير از بد پيمانه قى
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نرگسم از دوش نخوابيده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شام و سحر با تو در آرامشند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يك نفس اندازه ى خميازه كن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طعمه ي زاغ و زغن زاده ، چه پس افتادست ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام تو آغازه شعر من است
باقر هر علمی که در روزن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ظلمات از پى شيطان رود و ظلم به جايى نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اين لگن مرثيه ى دولت ساسانى اوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه كسى مى خواند
شعر آتشكده را ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انتظارى كشم از قامت بيتاى خليل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نى به دف گويد بيا چنگى به دلها افكنيم
دف به نى گويد چه سودى دل مگردان دربدر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو هر دم يار ديرين واژه ام منظور بود
بى تو اى محبوب خوبان جمله بى معنا رسيد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من كه بيمار توام بهر دوا آمدهام
مىروم با دل خود سوى دگر خواهم خفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سفره ى دل را كجا بگشايد اين ناى وجود؟
كز ريا كاران نبيند ناله و افغان دروغ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يا رب اين غوغاى بر جا مانده از تقويم چيست؟
كين زمان در پاى گلها سايه ى يغما رسيد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ديوانه هم ستيزد هوشيار هم ستيزد
ديوانه را رها كن گر بسته است عاقل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بى چشم نظر دارى وز حال خبر دارى
ناخوانده اثر دارى چون بوده خبر دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سايه سار رخ مجنون به زر و سيم چه كار ؟
كين چنين خنده ليلي به جرس افتادست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قيامت در دل افكند، دو چشمت چون قيامت
قيامت در دو ابروست، چو راكع در قيامت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن زمانى كه ادب را به كتاب آوردند
نسبت مى به خدا داده كه تاب آوردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يا رب آيا مى شود از حوض كوثر آب خورد؟
يا فشانى ذرّه اى مانند شبنم پنج عصر؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زير ايوان مدائن كه بود كسرى را
كاخى از گرد فرو خفته ى ويرانى داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما و كف حلقه و دف گرد منا مى گرييم
كه ز تزوير و گنه كعبه و بتخانه بسوخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو برو دختر رز بوسه ى تو تكراريست
ور نه يك بوسه ز خال لب غمخوار بيار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كو عذابى بهر شيطان؟ وعده ى يزدان دروغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتمش او نخرد سيم و زر و سجده به هوش
كين طواف حج نبود دا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كودكم در كوچه هاى سرد شب گم گشته است
اين نشانى سينه ى بى كينه ى بيمار داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از شعار به شعور خواهم رسید
( صفحه بیست و یکم الی آخر)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از شعار به شعور خواهم رسید
( صفحه نوزدهم و بیستم)
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۵۴ پست فعال در ۲ صفحه |
محمدرضا آزادبخت
سیاوش آزاد
زیباست و
محمد باقر انصاری دزفولی 
