يکشنبه ۹ ارديبهشت
|
|
|
|
در شب شیراز موهایت مرا در خواب کن/تا که مست از بوی نارنج تنت بیدار شم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در میان ساقه های سرد و بی جان
به دنبال پاییز بگرد،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ خیابانی تنهاییم را باور نمی کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دانم که چون تویی کامل همی هسن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر نگاه زخمی اش نقش تورا میبینم
تو چه وحشتناکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن خنده ها از چهره مردم کجا رفته است؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاری این جا مظهر عشق بود و صفا
شهر مملو از پاکی و محبت با هم
شهر ِ شرجی نفسهای دو یار
هر دو د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی و باز هم آمدی تا من بدانم عشق
پیچیده است با ترس رفتن های تکراری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه آزادی، آزادی:
به دنبالِ تو
یک نفس خواهم دوید!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عروس شهر های گیلان، نگین انگشتری لاهیجان.
کوههایش سر سبز و جلگه اش دل پذیر است.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیهات
دیریست
آوای مرگ می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جـریـان بـگرفـت و اتـصالـی کـردش :
" بـا مـرکـز دل ، مـرکـز نـاز چـشمـت"
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیرِ این آواره را پر شور گردان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماتم از چشم و سوز از سخن
زندگانی تلخ و دل در کفن
چاره چوبیست که افتاده به آب
لج دنیاست نگرد پی س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل به هر آینه بستیم ترک خرد ،شکست
تکه ها نور شد و پل به شب دریا بست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیش از این شعر
دختری را دیدم
از دیار زاگرس
که سیاهی چشمانش
شبیه شعر سپیدی بود
که حلاوت واژه ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری زیبا تقدیم به تمام بچه های زحمتکش محترم و از جان گذشته هلال احمر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهشت است در نگاه تو خیابان غرق در باران
خودت بنگر به تنهایی دلم را کرده ای ویران
قلم را روح می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نورِخدا، حجّتِ یزدان رضا_بَحرِ کَرَم، شمسِ فروزان رضا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مژده ای یاران که میلاد امام انس و جان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سرابی میکِشد دست مرا هم سرنوشت
من نفهمیدم کدام است این جهنم یا بهشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثه تقدیرشهرزادم هزار و یک شب آواره
تو میدون واسه نامردا حریف مُرده کم داره
تماشا می‌کنم رودُ که ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق بنازد به چنین سروری
گردوغبار حرمش توتیاست
باز کند هر گره ای دست تو
تا ید بیضای تو مشکل گشاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست دعا بسوی خدا می کنم بلند
چون‌مشگلات‌رامثل‌پرکاه‌می‌کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آوا می‌دهد مرا دیرْهنگامی‌ست
بانگی در آن حوالی
خَموش و رازآلود
ناشکیب و سرکِش.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی دلشوره ، خود را ،
به تاخت و تاز میزد ،
ریلکس یه گوشه ای نشسته بود و،
سیب اش را گاز میزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
✍️ ترانه
م.مدهوش☄️
🎧 دکلمه: بانوهستی احمدی❤️🔥
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای التماس معدۀ بی جان شده عقده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش بودی سهراب
چشمه ای نیست دگر پایین دست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حافظ و شاخ نباتش غزل توست هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منِ از لنگه کفشِ کودکی ام تنهاتر
خوب به یاد دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چاه زنخدان تو محبس جان من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروب انتظار
غم دلتنگی خود را به چه کس باید گفت؟
شکوه از درد جدایی به چه کس باید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو تا خط موازی با سکوت گرد بی معنا
تو و عشقت، من و عقلم،دوتا دیوانه تنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی خودم برای خودم شانه می شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندیشه
کهنگی اندیشه ها
بوی نا گرفته اند
در تاریکی نمور ذهن
چند پنجره آگاهی می خواهد
تانفس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عشق باور نی کنم آوازه ات را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بار الها به تمنای تو در پروازم....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کرم شب تاب تو آهسته بتاب...
متهم بیدار است...
و شقاوت درخواب...
ترس در سینه زندانبان است...
من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قناعت دارم
قناعت باطنی
مثل قناری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکروز هم سر میرسد باشم شبیه خاطره
مُردم به سوز قلب تو، دیگر دچارت نیستم
جانم به جانان بوده تا، ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی به تقدیر باید که پشت پا زد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک خانه‌ای از آسمان یک خانه ای هست یادگار
از جنس نور و بندگی در مشکلات روزگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر چه عشق فقط واژه ای به گفتار است
هزار نکته شیرین از آن پدیدار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افراغ اندیشه را این گونه می نویسند تا نباشی نمی نویسند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نَفَس نَفَس بهاران ، سرزد از دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز امشب با خیالت غرق رویا گشته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باورم نبست..عاشقانه
خاطرات من و تو شهره ی یک شهر شده
با همه جان و دلم , من به رهت منتظرم
آخرین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به فوتِ عزّتِ بابا شده هم آشیان گریان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخرین برگه به پوچی می رسد در حال تو
تا که برگی نو کشیدم من به استقبال تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تورِ سرخِ غصهٌ نان گیر کرده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا تویی چتر نجات..
برای لحظاتی که
بغض دارد ونفس کشیدن سخت،برای تمام روزهای تلخ تر از زَهرش
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچون طعم گَسِ گیلاس،
در بعد از ظهری از تابستان،
چه طَعمِ قشنگی دارد،
خیالِ خامِ داشتنِ تو،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه سالها ساکن یک لحظه اند
این یعنی جنون تورا داشتن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
✨✨✨
یادم را به خانه بیاور
در انزوای سرد سلولی در خیالت
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۷۲۵ پست فعال در ۱۵۴۷ صفحه |
سیاوش آزاد
محمدرضا آزادبخت
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا ودرودبرشما 
