محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
چهارشنبه 26 ارديبهشت 1403
8 ذو القعدة 1445
Wednesday 15 May 2024
به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹
چهارشنبه ۲۶ ارديبهشت
چه قَدَر به دل بگفتم برود سراغ دلبر
ظهور کرد
مرداب گرفتاری در زندگی ام
و به درون خود کشید
مرا
فرو می رفت
گل ولایش
همچون زخمی بر و
آنجا که دل عاشق شد کعبه همانجاست
رنگ بی رنگی
رنــگ آبی را امــانـــت بگــیریم ز آسمان
همه راه های سفــــر را خوب و بی خطر کنیم
شاید روزی من هم بیگانه ی کره ای دیگری باشم
به سینه روضه ی غم دارم امشب
دلی در سوز و ماتم دارم امشب
خرمنی از گندم های بریده شده با داس دهشتکوب,
در دشتی به بلندای حزن آدمی
در سکوتی بی پروا
در هوایی
ئه‌من
پژەپۆ ئیشکه‌م
تێکشکاوم له دارم
گذشته ام ز خود بگذر ز من ای اشنا
ز حوالی نفس به انتظار سپیده نشسته ام
ز همه بحث عبث خلق به راه بند نشسته ام.
--
بارالها همه اندیشه
پرنده‌ای خسته‌ست.
--نه میل کوچی وُ،
نه دلی برای ماندن...
خراب باد آشیان سینه‌ام
غمت را ما
عروسک‌ها بزرگ نمی‌شوند،
اما،،،
خاطره‌هایش چرا...
رها_فلاحی
پر گشودن در اسارت... معنیش پرواز نیست
گرد عشق شمع سوزان تورا پروانه ایم
تبر ار گردن سرو را بزند باکی نیست
به بریده شدن سر، که عادت داریم
تا کی باید با غم و گریه عجین باشم؟
تا کی باید در فراقت این چنین باشم؟
از همنشین ها خسته ام، آقای
در من زنی آرام و پرتکرارمی میرد
یک هفته است در شهرکرد آب نیست .
لااقل مردانه تربا من به این میدان بیا!
سایه ای بودی توپهناور تراز یک سرزمین
ارغوان پنجه خونین زمین.... تو ببین
جانا
جوان آی
که جور دیگری
جوینده ی تو نیست
قصه ی ڪوچ مرا در همه جا جار زنید
بعد من ،،، نام مرا هم " به سر دار زنید
قلبم
بوی وطنم را می دهد
ذهنم
پر می کشد به سوی ایران
و بند بند وجودم
سرزمینم را در آغوش کشیده
چو خزان گشته بهارم به زمستان چه کنم
به تاریکی شب سیه چه توان گفت
که فانوس گرم این جاده ِ تو بودی
کاش در ظلمت شب
نور سپیدی بود
کاش در هجرت تو
راه رسیدن بود
شاعرت از این جهان رفت ارغوان
سن ایریلیب گدن زمان سولوبدی گوللریم منیم 🥀🥀
یک اتفاق ساده، ولی یک تکانه بود
چیزی، نظیر تابشِ نوری شبانه بود
یک خندهٔ نجیب، که در عینِ سادگی
د
از تبر و تیشه زنان لرزه به جان نمیرسد
به باغ سبز این خیال فصل خزان نمی رسد
تنی که خسته شده از منی که در آن است
منی که خسته شده از تنی که در آن است
خدایا خسته ام دیگر، زدنیای و شرو شورش
تو از جهان جدایی و من پابسته جهان
کاش بتوانم زنجیر کینه و غم و درد را رها کنم...
و با تو همسفر شوم
من مرد ماسه ای کنار ساحلم
بی دست و پا ، فرو رفته در زمین
قبل از آنی که در زیر سُم اسبان ساحلی
یا
تا زنده بُوَد کسی تو قدرش میدار
دیگر شدم از مرده پرستی بیزار
بیا با هم به روز اولین دیدار برگردیم
شب جمعه است عزیز دل من میدانی
که شده جنت فردوس به تو ارزانی
مادر مادر ، خدای یکتایم شد
حال و هوای مردم ما
یاد باد آن روزگاران قدیم
هرکسی بود در شهری مقیم
دوستی ها بی ریا بود وفهیم
لیلی بخوان دوباره غزل های درد را
آنچنان زار و خسته ام که مپرس
سوز سازی شکسته ام که مپرس
نامم را بخوان یار دور قشنگم
در سوگ هوشنگ ابتهاج (سایه)
این کتابِ شعرِ خوش روزی به دستت می رسد
بر رُخت هر بیتِ آن یک اشکِ زیبا می شود
آز بگذار و پادشاهی کن
زطمع رو به قصر شاهی کن
آنکه میدرَّد نگاه در چشمهء تابان هور
کرده زندانی خودش ، در انفرادیِّ غــرور
داری سکوت سرد مرا می تراشی و
با هر تراشه باز ، زبان باز می کنی
رد می شود نگاه تو از جیغ اره تا
غزلِ زندگی ام را ، سراینده تویی
کودکی در غمزهٔ معروفِ غم!
چشم بر
پنجره ای دارم من
که تو را
از دور نشانم می دهد...
فلک مطلا گشت از صیحه و نور
شب میلاد مَهی زیباست، چو حور
گنهم چه باشد ای دل شده ام چو شمع در باد
شهری بود که درآن ،
فقط زنان و کودکان ،
میگریستند ، اثری نبود درآن
ز گریه های مردانه
گینده گلدی گجه گوزلریمین وای حالینا 😓
.... زلیخایی که نوبردانهء بکر وجودم را
به فصل اشتیاق خویش میخوانی
ولی غافل از این هنجار عاشق سوز
آسمان کوتاه
شب پُرستاره
با ماه سخن می‌گویم
آنکه نیمی‌اش روشن
نیمی‌اش تاریک
اي خدا رزق من واين عمركه ازخوان توبود
خاك زاري سـرم بـر دَم ايوان تو بود
جم
بهر دل گویم سخن ای مستمع
وای بر این سلسله کردار ما
وای براین صندوق اسرار ما
کیست که گوید ز
چشم دوست گر باز شود
با یاد خاطرات زنده شود میان مان گفتگو شود،درد مان گفته شودو اگر با مادیات مبتل
راهِ در شب رفته ام را روز کس نتوان که رفت ..
هرگز نگویید هرگز
که هر گز به ما چه کرد
...........................
مجموع ۱۲۴۰۸۷ پست فعال در ۱۵۵۲ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
ودرودمجدد برشما استاد عزیز
سید هادی محمدی
وحید سلیمی بنی
محمد رضا خوشرو (مریخ)
بهروز عسکرزاده
مهدی سمیاری 
مهدیس رحمانی 
می توان در امتدادِ شانه اتاز طلوعِ آرزوها
یاسر کریمی 
