پنجشنبه ۱۳ ارديبهشت
|
|
باز شب شد
ساز خود کوک کنم
|
|
|
|
|
شعر میشوم وقتی که آواز میکنی
|
|
|
|
|
هر روز می پرسم ز خود از علت هجر
این دل مقصر لحظه ها می گفت اما
|
|
|
|
|
بے وفـــــا دستم بگیر افتـــــــــــــــــــــاد ام بر دست ها
جاے این دست گیریت،بر من شماتت میڪنی؟
|
|
|
|
|
افتاده به دامِ شادی و غم تا چند
|
|
|
|
|
طوفان میکنی
ولی چشمانت طوفانی نیست
|
|
|
|
|
ای دوست بیا و بِشِکَن ، فاصله ها را...
تعبیر نُما خوابِ خوشِ ، چلچله ها را....
|
|
|
|
|
تردید عصر های بهاری که بغض کرد
حافظ بیار و باز دوباره غزل بخوان
|
|
|
|
|
به دستانت گره خورده نگاه سرد چشمانم
ازین رفتن ازین پایان نگو دیگر نرنجانم
برای عاشقی که ساله
|
|
|
|
|
داری تو خبر که روز من نزدیک است
این روز برای من چرا تاریک است
|
|
|
|
|
زاهد پینه بر جبین، دل ره من جدای تو،
دلبر فتانه من، کجا و آن خدای تو؟!
|
|
|
|
|
«به جرم خودکشی!!!»
...سالهاست که در کویر فرهنگ دیار
آدمی، آدمک گشته، و سنگدلی، سنگ راه!!!
...ا
|
|
|
|
|
مکن پرپر به دست خود گلی را
که جز افسوس نیارد حاصلی را
|
|
|
|
|
امشب نماز سوی چشمان تومي خوانم
|
|
|
|
|
چو تویی شیعه او هر گنه از یاد ببر
|
|
|
|
|
خورشيد ولايت به جهان آمده امروز /برخلق جهان عالم جان آمده امروز
برخيزو طلب كن زعلي خانه حق را / درک
|
|
|
|
|
سهم من حال و هوايي تازه و احساس ناب
شادي و شيدايي و شادابي و شعر و شراب
سهم من آزادي از اندوه هاي
|
|
|
|
|
آشفته ام از رنج هجران ، از غمی جانکاه
چون برکه ی گندیده آبی ، بی کس و همراه
تنها کسی که با من و
|
|
|
|
|
ای روی آفتابِ تو ام آرزوترین
|
|
|
|
|
رسم رجب و نصف شب و ماه صیام بهر چه باد ااا
هر دم و لحظه ام از وصل به اوست ساده نوشتم
|
|
|
|
|
چه موهایت را در آسیاب سپید کرده باشی چه در جای دیگر
میدانم که آسیابانی
آسیاب کردی ما را
با گون
|
|
|
|
|
حلول ماه پربرکت رجب مبارک باد
لب خورده عشقیم و در این ش
|
|
|
|
|
قطب من خوابگهی دنج
برایت دارد
|
|
|
|
|
اگر عشق پادرمیانی کند/گمانهای بد را که ویرانگرند/برانیم از باغ دلهایمان.......
|
|
|
|
|
ما جای شعر خون دل خود سرشته ایم
باشد که دوستان به نظر کیمیا کنند...
|
|
|
|
|
دلم درباور دنیا از این بازار می گیرد
|
|
|
|
|
بی یک خط شعر
....................تقدیم به رضا نظری
و به مناسبت ت�
|
|
|
|
|
هنر در بند فلترهای صهیون
هنر در دام شیطانست و دجال
|
|
|
|
|
دل مو ای دل بی تَش کبابُم
دل دیوونه ی بی خورد وخوابُم
|
|
|
|
|
یک زمانی دخترش بود از خدا پنهان که نیست
|
|
|
|
|
دل من سربه هوا گشته .... خدایا چه کنم
|
|
|
|
|
آسمانی شعله پوش از قهرِ سرخ
ریگ زاری جرعه نوش از زهرِ سرخ
وزنِ سنگینِ نفس.. آوازِ مرگ
فوجِ کرکس..
|
|
|
|
|
دیدی زن بودم و مردانه کنارت همه جا ...
|
|
|
|
|
دلم را تکانی دادم
افسوس اشتباه کردم
خاطرات کهنه دوباره سراغم آمدند
تنهایی بی کسی غم غربت
حرفهایی
|
|
|
|
|
تو ای غبار قدومت بنای هستی ها ..............
|
|
|
|
|
1- زیرِ نقره پاش ِ باران
یا در آفتاب تابان
هرجا ،در هر هوایی
سرشارم از آرامش خواب
در کوچ
|
|
|
|
|
من به فتوای نگاه تو مسلمان شده ام ..
|
|
|
|
|
فردا همین فردا به دنیا خواهم آمد
|
|
|
|
|
رفتی و هر جا ز خود عطر محبت ریختی
با تاری از گیسوی خود ما را به دار آویختی
بر در و دیوار شهرتصوی
|
|
|
|
|
دوستی با خصم در بازار ما بیگانه نیست
یا بخر یا بر زمین بگذار جای چانه نیست
|
|
|
|
|
گردستـمان تهی ست ، ببخشـای ای کریم......
|
|
|
|
|
منم دلم گرفته هواي گريه دارم
|
|
|
|
|
ڪاش مےشد زندگے یڪ دڪمه یِ تڪرار داشت
یا هزاران بار دیگر فرصت دیدار داشت
ڪاش مےشد هر زمان
|
|
|
|
|
عدل ه علی رو قاطی- عدل ها نکن
|
|
|
|
|
اینکه شب بر دامنم اشک روان جا مانده بود
|
|
|
|
|
چو بر دلِ شبِ تیره ستاره سر می زد
خیالِ رویِ تو بر من دو
|
|
|
|
|
آنکه در اقلیم قلبم خانه ای می ساخت رفت
|
|
|
|
|
یک سوژه برای یک رباعی لطفا!
|
|
|
|
|
صلات ظهر بود ومسلخ مرغ
شناور دانه های پاکی سرخ
|
|
|
|
|
ای دو چشم آ بیت دریای من
همزمان این دل تنهای من
|
|
|
|
|
سخن ات فروغ آتش به خمود و خام باشد
|
|
|
|
|
آمــــد بهــــار خــّرم و گلـها جــوان شدنـد
گلــها به باغ بـار دگــــر میهمـان شدنــد
|
|
|
|
|
میان دود غلیظ و/انفجارسرخ خون/خدایش را گم کرده بود
|
|
|
|
|
زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم
_______________________
نیمی از شهر
|
|
|
|
|
مرد ، طنز تلخی ست از علی دولتیان که اشاره ای به معضلات جامعه ما دارد شکاف طبقاتی فشار بر طبقه پایین
|
|
|
|
|
(گزیده:)
...آری! بکشید مرا
که کشتن تنم
آزاد میکند مرا
و گسترش میدهد اندیشۀ مرا!
پس، بکشیدم، ب
|
|
|
|
|
من دست طلب،درقفس بدبختی
تو دست هوس،عربده بدمستی
|
|
|
|
|
توزیر خاک نشستی و من به خاک سیاه
|
|
|
|
|
قاصدک میلغزید
رفت
رقصید
گم شد در هوا...
در بهار دیگر
اما
-پوپک نازآفرینم-
چهره ی پیر پس آیینه
|
|
|
|
|
بازیگرِ نقشهاےِ شادم در زندگےِ لبالب از غم
آن دخترِ سرخوشے ڪہ مےرفت با رقص در آتشِ جهّنم
م
|
|
|
|
|
تقدیم به بانو پاپی عزیز...
|
|
|
|
|
فکر و حواس ِ کودک معصوم
بر چند سکّه ی ناچیز ِ مَرد بود
|
|
|
|
|
و تو شاید هرگز ندانی
وقتی زنی را اینگونه سخت
در آغوشت می فشاری...
|
|
|
|
|
عزیزم جز تو غمخواری ندارم
بیا یکشب فقط بنشین کنارم
|
|
|
|
|
قهر کردی تا دلم از بیقراری بشکند ..
|
|
|
|
|
تا سپردم دل و «ایمان» همه اندر ره عشق
اینچنین مستم و هو
|
|
|
|
|
آتیه در تو هم اکنون خواهد آمد
|
|
|
|
|
گرنمی دانی بدان، این ظرف گل//
می تواند ره گشاید عمق دل
|
|
|
|
|
می روم دکتر ولی داروش یادم می رود
موش دارد خانه مرگ موش یادم می رود
مرغها را من سر شب توی آغل می ب
|
|
|
|
|
در پای جفای یار من پیر شدم
ای مرگ بیا،ززندگی سیر شدم
|
|
|
|
|
جهانم از تو زیبا میشود وقتی که میخندی
|
|
|
|
|
نو بهار حُسنی و من با تو غرق شادی ام
بی تو در غم ها اسیر و با تو در آزادی ام
|
|
|
|
|
سعادت را اگر خواهی بخوان هر روز قرآن را
شفای درد میباشد ؛ مکن هرگز تو ، شک آن را
|
|
|
مجموع ۱۲۳۸۱۹ پست فعال در ۱۵۴۸ صفحه |