شنبه ۱۵ ارديبهشت
|
|
|
|
رفتی و مرا پشت درب های بسته...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من پُر ازمعنیِ واژه های مختوم به آبم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن خيط1 جان بايد رسد، در خدمت پيغمبري
تا آنكه بتواند رها گردد ، زِ خيم2 خودسري
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صفحه ی اعمال من پر باشد از عشق و غزل
ای خدا رحمی بکن عاشق نمانم تا ازل...!
محیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه سکوتی و غمی!
هیچ کس نیست که در تیرگی این شب یاس
در خورشید به تاریکی غم باز کند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درباره مولایمان حضرت عباس «ع»نوشته شده.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دل به تو بگفتا عاشق شدی و رفتی
زین کوی و زین محله نالان شدی و رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر تمام شد!
اینجا انتهای راه...
ذره‌ذره جا ماندم
میان ازدحام سایه‌ها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوربینِ استریل شده یِ چشم تان را
بر روی سایه روشنِ حرکا تِ مستعدِ خویش
بطور پیاپی ، زو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنقَدَر
زدم گره
خواستنم
به خواستنت،
که هزارم ثانیه ها
هم نرسد
به دوست داشتنت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی از تو می نویسم
واژه ها می گریند
نمیدانی و هرگز
نخواهی دانست،
شاعر حدیث درد و آه سرد در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگز من تورا پیدا کنم!؟ می پرسم از خودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم هوای تو کرده خیال کوی تو دارم
از این دیار غریبان سری به سوی تو دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زخمی ام از
نازایی پرواز گونه هایت
وای از
لبخند ماسیده ی
کنج نگاهت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تارو پود این جهان نقش بسته است نام تو
هر سمت و سویی میرو قامت شکسته نام تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما عاشقیم، تیغِ حقیقت کلامِ ماست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب چه شیرین در پیله ای به یاد لحظه لحظه عشق تو آرام آرمیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا و اتفاق بیفت جانم !
مثل لحظه ی نو شدن سال !
بگذار همه بدانند ؛
وقتی پای تو در میان باشد
همه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه تو کودک بودی،،،
-- نه دل من؛
اسباب بازی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زن ورق تاریخ را ، حق آشکار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسوس که یک بار ٬ حضورت نرسیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باهنرمندی مریم فاتح و بوباودود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادش به خیر و جایش خالی !!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان پادشاهی لایق خداوند است و بس..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رگ های قرمزِ چشمانِ آبی ات قسم!
اگر بیایی،
ملافه های لاجورد زده ات را
به مخمل سبز لحافت سنجاق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تنهایی و تاریکی
در کنکاش علت شادی دیگران با غم
چرا مردم شاد و من غمگینم
ندانستم خوشبخت کی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در وصله پینه های لباسِ علی علیه السلام ،
ردّی از خداست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنگ نیکی کرد اینک شادمان
خالق اکبر ز تو باشد رضا
می نمایم من به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در میانِ کوفیان گویا علــــــــی/
خطبه می خوانَد ز اَسماءِ جَلی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که دل تنهاترین رسوای این تن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غرل مرگ
تو رفتی مانده ام تنها دلم ابری و بارانی ست
تمامِ خشت خشتم بی تو در تهدید ویرانی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا چه محکمه ای است در این عرصه می بینی *
زمانه خواب و امام پشت پرده می بینی *
چه امتحان غریبی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کربلایی که غمینی _ نینوایی که حزینی_ چشم روشن زمانی_سرمه به چشم زمینی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی هوا، درین هوا
خواست دلم
باشی کنارم
به هوا تا که بگفتم که نداری تو، هوایم
ناگهان ریخت بهم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه خیال واهی این درد ملتمس
از خاطرات من
میگیرد انتقام....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دل بسوخت بازم، در محفل زمانه!
دیدی که باز خنجر، آمد به صد زبانه!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو با آن چهره زیبا پری رخساری ای بانو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سه قطره خون( هابیل و قابیل)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاری که زمین میخواند
نوحه بر انسان ها
و از این غربت جان کندن ها
آسمان ها به گریستن مشغول
روزگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از بودنت من بیش از این دیگر نگویم
صبری نماند از تو همان بهتر ک رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میل باریدن دارد واژه هایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید از نو نوشت، سرآغاز جمله را
باید از نو کشید، غروب جمعه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشتِ دیوارِ دلم ، پنجره ای رو به خداست ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا با ماست کنار ما
طاقت بیار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو این جاده سرابم کو ...آخه خدا بگیر دستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اين شعر بر اساس دودمه هاى دهه اول محرم سروده شده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سایه‌اش بودم ولی از سایه‌ام ترسید و رفت
بی‌وفا کفش فرارش را شبی پوشید و رفت
خنده‌هایش جانِ من بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تلخـی امّــا بــودنت راهِ گــریز از یادهاست
هر شـرابی تحــفه‌اش سرکوبیِ غمـبادهاست
تیره بختی‌ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو نه ماهی و نه ستاره...، تو خورشید فروزان هستی که نتوان دیدن تورا و آن که را به تو زُل زند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل مرغی خسته
مانده بر پنجره‌ی باز اتاق...
مثل رنجی مبهم،
مثل اشک مهتاب...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعرانه شوهری از تبار باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه فریادم از دل یاحسین است/
سر و کارم مداوم با حسین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیوسته دلش خراب و بی تاب حسین
چشمش به رهست وا شود باب حسین
او را چه به آنکه کشتنش بهر چه بود
عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرد پیش از ما نبود ، بعداً نگرد
هر زمان دیدی به خاک افتاده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق همه از مهر و لطف وکبریاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگی هایم را بر روی تابوت روزگار
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۸۲۴ پست فعال در ۱۵۴۸ صفحه |
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرودبرجناب آزادبخت عزیز 
سید هادی محمدی
شاهزاده خانوم
مدیر گرداننده سایت
مرتضی میرزادوست 
فرامرز عبداله پور 
