چهارشنبه ۱۹ ارديبهشت
|
|
|
|
می‌شود همراه با مژگانِ او، خنجرِ ابروی او جلّادتر!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسین (ع) آرام جانم
دریای کرامات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی در گوشه غربت شدم تنها به تنهایی
زتن ها چون جدا گشتم شدم تنها به تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خود را به ره جهل جهانی ، نَدَواندم
این نکته فهمیده به مردم ، بچشاندم
با جهل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واقعاً چه زیباست
روح که مغز ندارد
ولی می اندیشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کویرِ بی بهار از بویِ گل یادی کنیم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بار الها کس نباشد مهربان تر از تو اندر این جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بستر این عشق آزادی و پابندم
نیلوفر دریاچه ام با من بمان ای قو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به یادت من نوشتم یادگاری....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی دل تنگی ام کمی عجیب می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم تو برده جان و دل، گو به کجا سفر کنم
خال لبت بلای جان، رخ بنما نظر کنم
باده بده باده بنوش، درد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرزمینی‌ست به تنهایی ِ کوه
به تن‌َش پاره زمینی بسیار
مرده خاک‌َش
آسمان‌َش به ستوه!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آن صحرا
در آن بی برگ وبر صحرا
در آن ایام تلخ وتیره ودلگیر
که با فرزند انسان آسمان هم کین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلی دیوانه نوخوش گیژلرع من بنزمیشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمان ترم بار دگر خواب ندارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من یا صفرم یا صدم
سیمِ آخر کجاست بزنم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
( نه شاید امیدم شود نا امید)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جرعه جرعه
غزل می نوشد
بهار
از سرانگشتان شعرم
مست می شوند قافیه ها
بی قرار و رقصان
در تمنای سپی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچو پرستوها رفتم هزاران فرسنگ را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاری که رخش را به رخ خسته ما بست
میگفت خدا نیست کنار تو مگر هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماهري را گفتم اي احوال بين عالـمي
نكته اي مي پرسم ازاقبال وبخت آدمي
ديدم آن بر خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه شراووُ مَی، نیشانهٔ کوفره
نه نمرهٔ مستان، همیشه صفره
قه‌سه‌م وه خودای ای سرزمینه
کَی جا نمازی،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک خنده پرافسوس داری به لب و گویی
با قصد دلم خواهی تو جان مرا گیری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش مرا پیش تو تعبیر بود
آینه در آینه تفسیر بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شمع نور افزونش چون سایه. به. افکند دلم
از سر باده ببرد. بر خم گیسو کشاند این دلم
چون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من‌وتو‌تنهاییم
وکسی‌نیست‌بفهمد‌مارا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مــن کـاوهٔ داد آفــریــن و یــکّـه تــازم ؛؛
آمـاده بـاش ضـحـّاک میـخـواهـم بـتـازم
سـوگنـد بـر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهانه*
دلم برای با تو نشستن بهانه میخواهد
هنوز هم آتش این دل زبانه میخواهد
سری که همدم بالین و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درترنم های نوروزوبهار
عمرتان برآرزوهاتان سوار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صلیب(گذاشته است)بوش(،)رمز نامِ(هجوم
بپاستـاد ؛ همــه افغـان ؛تمامِ شامِ هجوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وَ چاله‌ای خواهم کند،
تا،،،
دفترِ شعرهایم را،
زنده به گور کنم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش کمی شبیه
کسی
باشی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوستانیست عجیب
روزگاریست غریب
ناله ای می شنوم ازگلوی چشمهٔ خشک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سرزمین من
ای نور جاودان
ای خورشید تابناک
فخر زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خاکم نه از بادم نه دربندم نه آزادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوره راه زندگی پخته نکرد !
بلکه سوزاند و سیه کرد خام را!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفته بود کافری که ای خدا را شاه به خان و خان به کد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوشی که چو نیش است همان به که ننوشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب است و آرامش برقرار است
در درگاه الله الجلال برقرار است
دل بی تاب انسان سائل بی قرار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صواب باشد که قضایم با تقدیرش هماهنگ است /شاید خزان اقبالم رنگ بهار نمی گیرد/
از این وضع اقتصادی ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزها لبهای خشک و سردم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه شب بی خوابی ام درجای خودبرپانمود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسِمان یِکباره لرزید از جَفایت ای بُتِ سیمین قبا!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی از حُکم قضا آمد پدید
دختری زیبا رُخ و ناز و سپید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریادها..529
فریاد
پرنده ها
فراموش نکنید
پروازرا،
پرواز
در هر سپیده دم
درآسمان آبی
باشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون که براتش پریدن کار هر پروانه نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برو غمخوار یک بی غم تری باش
خطاب دوستت دارم تری باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درمیان شعرم
توراگم کرده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چه در اين دهـر دنـي گشته ايـم
آن هوس خويش فقط كشته ايـم
ما هوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل برای دیدنت شب زنده داری می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی‌ترانه غزل عشق جهانی صلوات
آن زبانی که فرستد به روانی صلوات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درآن کلبه ی متروک
درمیان آن علفزار متروک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویی امشب پروانه قصه ما....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا نشان از تلخیِ تقدیر دارد فالِ من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد است قلم مركب شيطان شده باشد
یا حیله گری باور انسان شده باشد
از درد نگوید ، غم ما را ننویسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
خدا وقتی تو را می ساخت میخندید!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفته بودی گر بیایی قلبِ من پَر می کشد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موهایم را که کوتاه کردند؛
قلب من به کنار،
با بُغضِ «گُل‌سرم»
--چه کنم؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اى كه به ياد روی تو در پشت هر آهى
جان مى درم مانند بغضى در گلوگاهى
در كوچه هاى ساكت وهم غليظ من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان خود ایثار بر فرزند خویش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ای مادر درخت مهربانی
تو خورشیدی و نور زندگانی
الهی شادیت پیوسته باشد
دلیل بودنم در این جهانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در
راه
عشقت
................................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفته ام از قمصر کاشان گلاب آورده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسم به زلف موهات دلم برات تنگ شده
آسمون بارون نداره ابراش یه تیکه سنگ شده
قسم به روی ماه تو به چشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تلاطم زمین
ره به کجا جویم
به هنگام رفتن
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۹۴۴ پست فعال در ۱۵۵۰ صفحه |
بهروز عسکرزاده
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
نیره صدری 
علیرضا محمودی 
محمدرضا آزادبخت 
