جمعه ۳۱ فروردين
اشعار دفتر شعرِ عسل شاعر علی قیصری
|
|
|
|
بیرون زده ای بی خبر ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺠﺎیی
ساکت نشود مـــرغِ دلـم تا تـو ﻧﯿــﺎیی
فـالی زدم از دفتــر منظ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقم نفسم قند و نبات و شکلاتم
ای چشمه ی شیرین لبت آب حیاتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شر شر شبنم بریزد روی بالینم هنوز
در هوای دلپذیر زلف مشکینم هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنده ای حس نکند غیر خودت حالت را
که چسان می شکند دست ِ قضا بالت را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تارم به طنین آمد از آهنگ صدایت
ایدوست کجایی که دلم کرده هوایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تویی در فصل تنهایی تباهم کرده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوسه روز است که بی زمزمه در شیرازم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه از تاب نگاه پر شرارش سوختم
در کلاس رهبر اندیشه درس آموختم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کم بکن با مهربانی ها مرا دلبسته تر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو چه کردی که خدا این همه زیبایت کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کولی ِ سر به هوا ناز و لوندی تو هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان آبی ام را هاله ای از غم گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسکه شیرینی وجودت را بغل باید گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا نام تو ای میوه ی ممنوعه به لب رفت
اندیشه ی نو بر تن گل های طرب رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقم نفسم زندگی ام دلبر نازم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفته ام از قمصر کاشان گلاب آورده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز که با یاد تو سر میکردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زدم از یاد لبت کهنه شرابی که نگو
تشنه ام تشنه تر از برکه ی آبی که نگو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر سفره ی نو ساغری از عید بیارید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت با بارش باران بهاری سبز سبز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه در کوچه بریزی گل ِ گیسویت را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده هایت کمتر از گیرایی مشروب نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حریر دامن سبزت مسیر بوی شب بوهاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهره ی شهر غزل مشتاق پیوند توام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی که شنیدم خبر آمدنت را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دارد به گوشم زمزمه آهنگی از ساز شما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگر از معجزه ها فاصله اندک بشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چلچراغی ازبنفش و سبز و آبی می شوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سیاهی پرده افتاد از رخ تابانتان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مسیر بادها از نم نم باغ تنت
میتراود بوی خوش از نخ نخ پیراهنت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختر گیسو طلا پیراهنت را باد برد
غنچه های نازک باغ تنت را باد برد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم شعاع چشمت راه سراب عشق است
گفتا که بر نگردد هر کس خراب عشق است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دامن سبزت پر از گلهای ناز دلبری ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحن سازم در غروب جمعه محزون میزند
پا به پای بغض نی باسِحر و افسون میزند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلی آسیمه سر دارم هنوز از راز چشمانت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی اما یک نفس چشم انتظارت نیستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بودنم بی تو محال است مبادا بروی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترم جان دلم جوجه ی دور از بغلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختر گیسو طلای شهر حافظ حالتان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیدای تـــــــــوام ای عسل ِ لب شکلاتی
اصلاً تــو شکـــــر پاره ای از جنس نباتی
آتش به دلم می زن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻏﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریاد که دیگر دلِ فریاد نمانده
جایی که برم شکوه ز بیداد نمانده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منّت کشم از دوست ، و بر ما نگذارد
در کلبه ی ما نیمه شبی پا نگذارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مژده ای دل که بهار آمد و عاشق شده ام
محو زیبایی گلهای شقایق شده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه شبها ساقی و پیمانه ای باید ، که نیست
جای امنی گوشه ی میخانه ای باید ، که نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه ای طرفی نبستی با وفا ، ای بی وفا
بی دلی را کرده ای از خود جدا ای بی وفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بیا نیمه شبی در بر ما هم شهری
تا معطر شوم از لطف شما هم شهری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویا شده ای ساقی میخانه مگر نه
مستم بکنی با دو سه پیمانه مگر نه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه ما رو به سراب است بیا برگردیم
قصد ما چشمه ی آب است بیا برگردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرف ها دارم و از حرف شما می ترسم
من ز فحوای کلامت به خدا می ترسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالها رفت و هنوز از دل من بی خبری
کی میایی که مرا با خود از اینجا ببری؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای یاد همان لحظه که چادر به سرت بود
در کوچه ی ما همچو غزالی گذرت بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیچاره منم ای بت بیدادگرِ من
همواره برآنی که بسوزی جگرِ من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگِ سرما زده در سیطره ی پاییزم
نَبوَد راه گریزی که ز جا بر خیزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیش از آنی که روم با دل خون در برشان
سبدی غنچه بچیـــــــدم ز گل منظرشان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیـــــــمارم و به عشقت همواره مبتــلاتر
زیبایـی دو چشمت هر لحظه دلـــــــرباتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منتظر بودم بیایی سوی دامم ای عزیز
تا بگردی در بغل آهوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با دو چشمان سه اعجاز می کردی که چه؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهرها آذین شــــــــده این روزها
سایه ات سنگین شده این روزها
|
|
|
|
|
محمدرضا آزادبخت
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
و درودبرخواهرعزیزم 
سیاوش آزاد
محمد شریف صادقی
شاهین زراعتی رضایی (آرمان) 
شعری بسیار عالی م
مریم کاسیانی 
