ساقی...

گویا شده ای ساقی میخانه مگر نه
مستم بکنی با دو سه پیمانه مگر نه
هر شب ز فروغ رخت ای اختر تابان
روشن بشود خانه و کاشانه مگر نه
روزی که در آیی ز صدف ای دّر غلطان
زیباتری از گوهر دّردانه مگر نه
با چشمک و با دلبری و عشوه و لبخند
دل می بری از غافل و دیوانه مگر نه
بلبل متحیر شده از دیدنت ای گل
پیوسته کند نغمه ی مستانه مگر نه
اجزاء من از لرزه و پس لرزه بلرزد
چون زلزله ای بر دل ویرانه مگر نه
چون آه کشنده به دل و سینه بماند
سودای تو بر عارف و فرزانه مگر نه
مشهور جهانی عسل از شب شکنی ها
آتش بزنی بر پر پروانه مگر نه