محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
سه شنبه 11 ارديبهشت 1403
22 شوال 1445
Tuesday 30 Apr 2024
به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹
سه شنبه ۱۱ ارديبهشت
چه هوای عجیبی بر دلم حاکم است
همه شب بی قرار تو می شوم ...
تو بعیدی شبیه قصری دور، در دل خواب‌های بچگی‌ام
شدیم
گمگشته ی مسیر بیهوده نفس
نفرین کن ای مادر مرا یک‌بار دیگر نیز
عاشق شدم در «پادشاه فصل‌ها» پاییز
بانگ نصیحت‌های تو، لالایی م
افکار بشر ز کهنگی بو کرده
مغز همه با خرافه ها خو کرده...
ته عطر های کهنه این کوچه....
تقدیم به روح مادران آسمانی
مشکل از من نیست
تو بیش از حد زیبایی
پیک های هر شبم با کاج های لعنتی
بر زمین می آید و باز استکانی از تو نیست
نظم جهانی
ز خون نوع بشر سفره ها چه رنگین است
دریغ و درد اگر روزگار ما این است
به هر کجا که نظر می
فسنجونم، فسنجون/ عجب غذایی، آخ جون
ناله آرایه ها گشتم ولی آن یار نه
از گل و شعر و غزل گفتم ولی از خار نه
ا ين آ سمو نم ا مشب ستا ره ا ي ند ا ره
آرام بگیر قلب من
اینجا زمین است...
سرزمین فراموش شدگان ..
جایی که در آن دندانهای سپید را در قاب
در هیاهوی روزهای وحشی سردرگمی
باز دلِ تنگ من و یا که دهان تنگ تو ،
دل هوس چه میکند؟
جان بفدایش کنم ؛ آنکه بمعراح رفت
بر سر همسان خود ؛ همچو یکی تاج رفت
به تن مرده ی من با تنفس دادی
سخن ازعشق نبود از نفست میترسم
آرزویم همه این است که با من باشی
طريق دانش اي بشر ، براي ما كه باز شد
بـبين كه امر و نهي حق، نزول در حجاز ش
ساقی امشب شبِ فریادِ من است
یادآن دوران سرشارازغرورمابخیر
خاک را گفتند از پی چه سجده عشق بر تو است
و از چه خالق اینچنین نقش سبحان بر تو بست
گفت خاکم و خاک ن
به ظاهر وصله ی ناجور بودیم
یکی شیرین، یکی هم شور بودیم
مخمس احمد محمود امپراطور
نازنین در عشق خود سنگِ صبورم کرده یی
از نمـــاز و روزه و تسبیــــح
درخشش چشمان تورا که خورشید هم ندارد
همه چیز داشت آروم سپری میشد
تا اینکه باز تقویم تیر کشید ...
من هنوزم وقتی به اسمت میرسم
غم رو پر
دیدم که جوانی را ، کُشتند چه خصمانه
خنـدان و غـزل برلب ، می خواند دلیرانه
به خود هی نناز چای خوش رنگ و بو
درونَت نَرَوم اگر من فرو
یه دنیا نبات هم زنند تنگ تو همین تلخی ب
شهادت امام صادق علیه السلام
طی میکنم با اشک در چشمم نشسته
هرروز و شب -تنها- مسیر خانه ات را
تو که به فکر من نبودی
سرت خلوت نیست که نبودی
ندونستی که من عاشقتم
همون که هنوز به فکرتم
دلم یه ع
روزگارم را
اگر نیایی
روزمرّگی خواهد کشت
و منم شهره ی شهر دردها
عاشقان جمع شوید
عاقلان چَشم بشویید به عشق
و نظاره گر احوال بد من بشوید؛
سر در گمم میان تمنای عقل و دل
هریک مرابه خواهش خودکرده مشتغل
گاهی به ناله های دلم گوش می
غمبارتر از طالعِ من بختِ کسی نیست.
ایمانِ من این گشته که فریادرسی نیست.
گفتند
ما گوش های خداوند بر زمینیم
ما هم هم بر
تمام خیابانها
خودكفايي من ازانجم وكيهان،نيست كه نيست
جنبه ي كار خدايي، به جهان نيست كه نيست
نام ان
ساقی امشب دل و دینم برده ایی
سلامت را
نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
آری شاعرِ اُمّید
سلامم را
نگفت پاسخ
کسی از
دارم عاشقونه بازی میکنم با تیغ توی دستم
دارم مرگ و زندگیمو میسپرم به دستم ...
حالا کجایی ببینی بلا
این شهر برایم برهوت است نمانم
شهرے کہ در ان عشق سرانجام نگرفتی
زهرخندِ تلخ زد بر من زمان ،وقتی به اوگفتم :بمان
بی مهابا رفت و انداخت مرا در دامنِ سردِ خزان
آنچنا
خط صافیست
از بی رحمی تو
تا قلب از تپش افتاده ام
نباشد مرا صبر، روم از برت ای دوست..
روح جای دیگرست و دل
بیخودی در جنازه ام حصر است
باید از بند تن رها بشود
مهربانان٬ تفنگ میخواهم
درویش صفت هستم و من خواهم ماند
زنبورك زرد و گل سرخ كوهي
در الفتي و عشق ، دمادم روحي
میان این همه وحشت...
تو سایه روشن ماهی...
از قافیه و شعر و غزل خسته شدم
از قصه مجنون و متل خسته شدم
دنیا بیا ساز مخالف بزنیم
هم از ابد و هم
((به تابستان كه گرما رو نموده))
تو گویی حس ما را هم زدوده
نباشد چون اثر از آتش شعر
............
تصـویر یک زن در حصـار شـیشـــه و قاب.....
تـدفـیـن ایــمان در فـضـای تـنگ محـــراب.....
خطا کن دل،خطا کن دل،خطا کن
خطا داده به تو ، بهتر هوایی
مازندرانی:
دو غزل و یک مثنوی عروضی
به زبان مازندرانی
(با ترجمه ی فارسی)
به غزل خوانی قُمری و تصانیفِ هَزار
گوش کن ای دل من صوت خدایی دارد
پای این دیوانگی و عشق هستم ماه من
آتش تندی زعشقش بر دلم افتاده بود
آخر چکنم تا که رها گردم از این بند
تا درس بخوانم به خدا قِصه دِرام است
مطهران
ماه من آتش عشقت به دلم دوخته ای
هرشب و روز دل غم زده ام سو خته ای
ناوک چشم سیاه تو درآن پرتو ش
صحبت حافظ ، زِ اسرار خدا آغاز شد
سر بسر در ملك ايران، صحبتش ممتاز شد
تا كتابش
ساقی امشب خفته است ستاره ام
می شویم ازعشق تودستان،عشق ات آلوده است
تمام شعر سُریان دچار سیر نزولی؛
تویی که شعر تو دارد همیشه سیر صعودی ...............................
با‌من‌تو‌بمان‌وشکوه‌آغازنکن
ماپیرشدیم‌پس‌دگرنازنکن
باد هم دل خوشی من را برد
ابر بر بالش من کم بارید
ثانیه محو تماشای من است
*در این، **
قلب** سیاه،
عشقی سفید است*
*نشــد، **
پاڪـش** ڪنـم، از من **
بعیـد** است*
*نوشـت
پاهایم در
جستجوی تو گم شد
چشم هایم در مه جا مانْد
دود از عطش لبانم
به هواست...
جنگلی سر سپرده
به آواز،
و
دارکوبی خسته از تقلا
خسته ی غربت است
و
تنهایی بی یار
صدای جغد پیر
شب به کوی تنهایی ازدحام روییده...
دستان مرا رها مکن
چون ذره ذره میان این گرگ ها نابود می شوم
مجموع ۱۲۳۷۳۹ پست فعال در ۱۵۴۷ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
مدیر گرداننده سایت
سید هادی محمدی
سیاوش آزاد
محمدرضا آزادبخت
جواد کاظمی نیک 
