يکشنبه ۹ ارديبهشت
|
|
می زنم گیتار و من غرق هوایش میشوم
|
|
|
|
|
آورده نسیم سحری عطر دلارام
|
|
|
|
|
آنقدر از تو گفتم
که شکوه ترانه به حسادت افتاد .
|
|
|
|
|
با نقاب دوستی، آفت به کِشتم زد حسود
رعدِ نحسی بر سپهر سرنوشتم زد حسود
نامبارک خصلتی را یادگاری داد
|
|
|
|
|
مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
|
|
|
|
|
من عاشقم،اما حکایت با تو دارم!
|
|
|
|
|
بلبلی که چشم خود را وا نماید در قفس
نخلِ آزادی او از سمت سر گشته هَرس
|
|
|
|
|
دوری ات ای کاش می دیدی چه کارم می کند
|
|
|
|
|
به مژگانت زدی بر جان تلنگر های ریزت را
|
|
|
|
|
لحظه ای دست بکش تاب موهای مرا
می شود کوک کنی ساز مرا ؟
|
|
|
|
|
دل از نامردمی ها گشته دلگیر
ز دست ناکسان قلبم به زنجیر
|
|
|
|
|
ای که باسنگی دمادم می زنی بر قلب ما
این که میکوبی بر آن روح من است،دیوار نیست
کلّ دارایی من شد
|
|
|
|
|
در گوشه ای از این اتاقِ سرد وُ بی احساس
سیگار و این فندک شده تسکینِ احساسم
در این جهنم درّه ی ،«ب
|
|
|
|
|
نگاهت میکنم با درد و درد من زبان دارد
|
|
|
|
|
امیدم هست که خود الهام گیرم
|
|
|
|
|
به دوستان گفتم من شاعر نیستم
ولی می خواهم قرق این دریا شوم
واژه چین گلستان. ادب تا لب دریا
|
|
|
|
|
لب من خشک و دلم ریش و بر آتش جگرست
هور جان رو به غــــــــــــــــروب و گذرد وقت نماز
|
|
|
|
|
درکنارِ رودَ کی
بازی میکرد کودکی
به دستش بود نخِ بادبادکی
|
|
|
|
|
آواره و سرگردان،
در امواجِ بزرگِ سرکشِ سفر
که باور میکند؟!!
نعشکشِ شوربختی خویش را
بی مشامِ خ
|
|
|
|
|
این روز ها
به باران هم شک دارم
|
|
|
|
|
صراطِ مستقیم آنجاست که حال دلت خوب است
هدایت کن مرا گاهی به پیچ و تابِ آغوشت... .
محسن مرادی
|
|
|
|
|
هیچوقت در بدترین جای دقایق نیستی!
|
|
|
|
|
تو چون
سپیده دمی
آنگاه که اولین پرتو نور
بساط شب تیره را جمع میکند
تو چون
اولین باران در پاییز
|
|
|
|
|
آخر قصه شد و من خط پایان شده ام
|
|
|
|
|
چه کنم با دل من در تب و تابی شب من
|
|
|
|
|
باران کمی آهسته تر، اینجا کسی در خانه نیست
|
|
|
|
|
من نهالی دارم جایی دور
پای یک کوه بلند
|
|
|
|
|
*تۆ دەچی بەڵام ئاسمان گریانە
*هەورەکان تورەن شێت دەبن وەکو مەجنون دڵ ئەدەن بە بیاوان
*دوای
|
|
|
|
|
از داغ فراق و دوریت تب...آید
یک عالمه قلب تنگ، امشب...شاید
در نسخه ی من نوشته بعد از نامت
ی
|
|
|
|
|
گیرم همهٔ جهان بُوَد از آنَت
خون ریزی و زین خون تو کنی پُر خوانت
|
|
|
|
|
آخر عشق ناب شد آغاز
خاطرات شباب شد آغاز
|
|
|
|
|
آسمان بارید و من بارید و او خندید و رفت ......
|
|
|
|
|
بَه بَه چهچه فالش به آروغ سرقت!
|
|
|
|
|
غزل : عود
جان ِ ماهی گر چه غم بستانده بود..
آب ِ رفته باز می آید به رود
|
|
|
|
|
گلدیم گئنه بو خسته کونولنن سنی گزدیم
|
|
|
|
|
ای عشق نِگر با منِ بدفال چه کردی
آتش زدی بر سینه و بر حال چه کردی
|
|
|
|
|
باش مجنون ، رو متاب از قبلهء لیلای خود
ورنه طشت هرزگی افتد ز بامت ناگزیر
|
|
|
|
|
هر که گوید عاشقی آسان بود دیووانه است
|
|
|
|
|
در عقل نگنجد این همه نغمه و ساز
در وهم نیاید این صدا و آواز
گوشمانده و چشم مانده از این
|
|
|
|
|
در عصری که مودم مد است
آسمانش پر از دود است..
|
|
|
|
|
تن پوش احرام تو دائم
هدیه ی عرشیانی ست
که روزی در کنارشان بودی
|
|
|
|
|
بزند دشنه به قلبم غم پنهان به شبان
|
|
|
|
|
چون پیچکی، به پای ضریح مقدّس تو دخیل بسته ام
با هرچه در توان دلم بود.....
|
|
|
|
|
بهروان دا گئتدی دنیادان بیلین
|
|
|
|
|
چیزی درمیانِ خلسه و خیال ،
|
|
|
|
|
دستان پُر مِهر تو
جستجوگر کیست
آن نگاه گرم تو
شب در خیال کیست
|
|
|
|
|
بارها عشق مرا، وابستگی تفسیر کرد
در گلویم بغض درد آلودی از غم گیر کرد
|
|
|
|
|
اشک قلم،
ازاعماق قلبی محزون
و درانتهای شب بی پایان،میبارد
قلم راچه گوید؟
جز دلتنگی
|
|
|
|
|
گاهی ذهن بی رمق
در خیابان بن بست فردا
پرسه زنان قدم می زند .....
|
|
|
|
|
گاهی می اندیشم به دوردست ها
به سرکردن با آسمان غروب پر از مه
|
|
|
|
|
خسته از تو خسته از این قلب سرد
|
|
|
|
|
دردا که عشق آتشین ،جز خون دل حاصل نشد
|
|
|
|
|
غریبانه پرسه میزنم،
در کوچههای شهر...
هیچ چیز آشنای من نیست؛
جز:
[غم هزار سالهی تو]!
|
|
|
|
|
شەوانی زۆره
هێچ کات و وەختی
مانگ له آسمان دەر نائی
بڵام تا مانگی رووی تۆ
لە شوگارانم ئه
|
|
|
|
|
خدایا چنان کن برجام کار...
|
|
|
|
|
تبریز من تویی، دردم ، دوای من ...
|
|
|
|
|
ومن یک لحظه راهم بی تو نمی خواهم
|
|
|
|
|
ای عشق پریشان نکن احوال مرا
|
|
|
|
|
بلبل عاشق گل شد
و ستاره عاشق ماه
|
|
|
|
|
پَرَندهِ تَر از پَرَندهِ ام به هوای حرم
نور رضا
نور ، در آیینه های حرم تکثیر می شود
با نور ر
|
|
|
|
|
بر قاتلِ جان و قاتلِ نان صلوات
|
|
|
|
|
فکر کردم که خریدار منی نه نبودی
|
|
|
|
|
فریاد از این مرده خور و مرده پرستان
چون رفت گرفتند همه دور و برش را
احمدصیفوری
|
|
|
|
|
گر چه از هم بارها و بارها رنجیده ایم
یا به ظاهر هم به هم پشت کرده ایم
|
|
|
|
|
عطر گیسوی تو ما را به همان جا ببرد
که غزل باشد و می باشد و فارغ ز جهان
|
|
|
|
|
شعر برای راهپیمایی اربعین
.
.
.
|
|
|
مجموع ۱۲۳۷۲۵ پست فعال در ۱۵۴۷ صفحه |