غم آن اتفاق بد

اَلا اِی ساقیِ کوثَر
کِه خونین است پَهلویَت
بیا بَرگَرد از غُربَت
کِه طِفلان ناگران هَستند
جَهان چَشم اِنتظار توست
تا آن روز در کُوثر
شَود مُلحَق کنار هم،
نشانِ وَحدَتِ اَحمَد
تویی ساغَر ، تویی اَختَر
تویی آن ساقیِ کُوثر
تویی آنکِه صَبور هستی
بزرگی با وَفا هستی
ولی روزی شَوَد غَمگین
جَهان از مَرگِ خونینَت
میانِ آن دَر و دیوار
شکآنید قلب وَ پَهلویت
همه ماتَم گرفته اند
که بَعد از مَرگ خونینت
چه باشَد روزِگار آن 

یتیمان عزیز تو 
حَسَن دِل ناگران توست
 حُسِین بی تاب از درد است
علی تَنها دَر خانه
سَرَش بر بَستَرَت باشد
که بعد از تو تنها شد
در این دنیای غربتها
و دَر آخر ، گویَم من
که بَعد از روز دلتنگی  
سِپُرده شُد با غُربَت
تَنهِ بی جان و خونینَت
ولی غَمگین نَباشد دین
که بَعد از تو عزیزانت
شدند آن حارس دینت