برای نرفتن نیامده‌ام

درودتان و تقدیم ادب
نخستین باریست که میهمان اثار ارجمند و پیج خجسته ی جناب عالی هستم، با اجازه ی اساتید گرامی، صاحب محفل، صاحب قلم و اندیشه، چند خطی تقدیمی در باب این شعر فوق العاده و این میدان نبرد هستی شناسانه مینگارم..

پیشاپیش از اغلاط املایی، دستوری و نگارشی، نقصان عرایض و.. پوزشخواهم!
.

اثر پیش رو، بر مبنای استعارات خشن،مردانه و فلسفی سروده شده است. تکه های بدن انسان، تصاویر اپوکالیپتیک و گفتمانی مقاومتی، یکی از دلایلی بود که واکاوی این سرایه ی ژرف را بانی شد..مفهوم ازادی و تقابل ساختارهای سرکوبگر.،،لایه های پنهان هستی شناسانه خشونت،جسمیت و امور تراژیک جهان پسامدرن را در خود دارد،
نخستین و بارزترین فحوایی که در خوانش سطرهای ابتدایی این اثر بدست میدهد، اگزیستانسیالیزم و طغیان سوژه ی آزادست، سطرهایی چون، ورم کَرده، وریدانم را میبرم، می درم. و..
Übermensch
یا ابرانسان را با نفی ارزشهای کلیشه ای
و با خلق ارزشهای نوین، در آیینه ی اِله نشان میدهد..

این کنشگری نوعی بازافرینی جهان در مجرای اراده و قدرت است...
عبارت برجسته و زرین، _ من برای نرفتن نیامده ام_ عشق به سرنوشت یا Amor Fati را به مانند یکی از شروط رستگاری میپذیرد..

در ارتباط با نگاه سارتری شعر،و آزادی مطلق،
اساسا در جهانی عاری از ادعاگران ضعیف و نابود شده، سوژه در شعر، محکوم به ازادی کاملست،
پل ساختن از استخوان، مسئولیت وجودی ازادان برای عبور از حداقلها، استخوان: با عنوان نماد نحیف بودگی، شکنجه و شکنندگیو... را در خویش دارد...
شاعر با گذار قدرتمند از بی بنیگی،: بی اصالتی، بی ریشگی و بی اخلاقی حنجره ی بیتار را ترسیم میفرماید که نماد تناقض ذاتی آزادی در بزنگاههای تاریخیست، بدین منوال سوژه محکوم به بیان است باری زبان ذاتا خیانتگر و تنوع طلب..
تکرار جمله ی: چپ بر میخیزم و راست میپیمایم، طغیان سیزیفی شاعر در برابر پوچیست،شاعر در ادامه با واژه ی لعن زمین،زیبایی تراژیک را دیکته نموده و سوژه را با نگاه اساطیری مصور میکند..
پدیدارر شناسی بدن زخمی، در سطور پسین، مرلوپونتی و بدن شاعر را به تمثال زیست_جهانی مقدس مطروح میکند، بدن شاعر نه ابژه ای مکانیکی که محمل تجربه ی زیستنست..
مفصلهای کبود و خون جگر، مرزی از درون و برون را از هم میپاشند و هستی چونان امری فیزیکی مصور میشود.
زالوها به دلمه ها میرسند: زالوها بازافرینی تمثیلی افراد فاقد هویت موجه،شکست خورده از خونی برتر و دنباله رویان جنگ میتواند باشد، و تعامل بدن ابرانسان را با جهان، از طریق لمس، زخم و درد شرح میدهد
،
،،
در ادامه زلزله به مثابه ویرانگری لویناسی عمل میکند،سوژه های فانی را به گروگان میگیرد و در حدود بدرود گفتن به چندش افرینی حضورشان در بزمی توتالیتاریسمی،اخلاق مسیولیت در برابر دیگر افراد جامعه را گوشزد میکند
بدن زخمی در شعر، به عرصه ی مقاوت سیاسی تبدیل میشود، لایه ای سرخ لخته، نمایاندن اسیب پذیری و هذیان ناهنجاری جسمی را به چالش میکشد...
انچه در این اثر ژرف و بلندجایگاه تز لحاظ اندیشه، قابل دریافتست، پساساختارگرایی و گفتمان قدرتست، نهادهای انضباطی مانند بیمارستان، مدرسه و زندان، در ارتباط با واژگانی چون سنگهای خرد و زالوها، موجودیتددارند که ابژه ی نظارت و انضباط بدنی را یاداور میشوند، ریسمانی که شاعر از وریدان میبافد، سیاستی میکرو و به شدت نفوذ گر در بافت سروده است،، و لب فرو بستن مردگان، ارجاعی واضح به سکوتهای تاریخی و گفتمانهای مسلط دارد که نیازی به عرض بیش نیست.!..
شعر با تصویر زلزلهای بی بنیه، ماشینهای جنگ را ترسیم میکند و این ارتسام قید سلسله مراتب را بر جسم و جان قرار میدهد...

دز ادامه، عبارت خون جگر، نوشنار شناوریست که میتواند اواگر تقابل دوگان زندگی _ مرگ باشد
و دلاوری محض و شجاعت ذاتی،گزیدگانی در ذهن شاعر را هایلایت نماید..
صنعت فرهنگی نهفته در اثر پیش رو، از همهمه ی هیچان به همه اوج میگیرد، سوژه ی فانی را به مصرف کننده ی منفعل تقلیل داده و امری نابهنگام را در این هنگامه جست و جو مبکند..
شاید رهایی بخشی واپسین و ابدی، از انچه بنا بر اخلاق و یا مماشات میتوان بدان مقید بود!
رقص جادوی جاده، رهایی از تک بعدی نگری عوام، ترکیبی از نمادهای سیاسی و هنری و اتوپیایی در زمانهای اینده است...
عبارت سکوت بی سکون، اشاره ای به سیستمهای تکنوکراتیک و یا اواها و آهنگهای خاصی میتواند باشد..
، واژگان لجن و مرگ، بازتاب سائق زوال و موت هستند، در تقابل با اروس، قرار گرفته و با بدرودگری زالوها، روانرنجوری را زیرپا میگذارند...
به نظر بنده میتوان ابژه ی تهوع
فلسفی
و مرزهای اَبدان مقدس و ازمنه ی مقدس و اماکن مقدس را نیز روشنگر باشد...
این شعر یک کنش فلسفی ژرف، التقاطی از متافیزیک و جسم، نفی دیالکتیک بردگی، و طرح ابرانسان نیچه ایست و هویت بازماندگانی مقدس و اسرارامیز را به تصویر میکشد

مستفیض شدم از شعر پرمایه و سبزتان گرانمهر.

ماخذ:
نیچه /اراده ی معطوف به قدرت

فوکو / تاریخ جنون

ژولیا کریستوا / قدرتهای تهوع

لویناس /کلیت و نامتناهی گری /


سربلند و پیروز و کامروا
با تحیات و مهر