خدایگان

سلام

مطالبی نگاشته شده است منتها بیان قاطعانه نیست و فتح بابی است برای تفکر
و واقفم که نقدی است بعضا متزلزلانه

من که کلا ابا دارم کلام بی وزن را شعر بخوانم لیک به فرض وزن و قافیه را از ارکان شعر ندانیم باز شاید با نثر رو به رو هستیم و نیز حسب برخی دیدگاه ها شعر جای انتقال پیام نیست و شما همانطور که در پانوشت آمده است پیامی به مخاطب ارائه کردید که همین قرینه ای شاید باشد بر نثر بودن اثر
اما ریشه ها را اگر بخواهیم سندی بگیریم برای درخت پنداری ظلم و ستم درست است خیال ورزی صورت گرفته است منتها آنقدر گفته شده و کلیشه ای است که به نظر می رسد در این مورد بنیه ی ارتقای اثر از نثر به شعر را ندارد
اما در سطربندی آتش ظاهرا با کسره است و بنابرین در ارتباط با سطر بعد منتها دو سطر از هم منفک شده اند و این جا باید بررسی نمود تفکیک مناسب است یا نه
هم چنین ظلم و ستم نیز با سطر بعد گویا پیوند دارد ولی مجزا آمده است
خاکهای و زمانهای های جمع به نظر می رسد تفکیک آن با نیم فاصله از خاک و زمان شکل اصح است
برباد نیز به هم وصل شده است البته اگر حکمتی نباشد
پ. ن حالا نمی دانم چقدر در فارسی زیبا است به کار رود وقتی می توان پانوشت مثلا نگاشت
البته سلیقه ی من کلا کاربرد پی نوشت نیست خود اثر به نظرم باید آنچه اندر دل دارد را بر زبان آورد و حاجت به پی نوشت و اینها نباشد
افراغ اندیشه چیست و نیز تمایز آن از سپید را توضیح بفرمایید ممنون
البته شاید حسب دیدگاه هایی شعر محل جولان اندیشه نیست
ایضا وادی ادبیات است و کثرت دیدگاه ها
انتظار از قالب هایی که وزن و قافیه ندارند در خیال انگیزی به نظر می رسد باید بیش تر باشد و به سهولت شاید نتوان هر نثری که خیالی نیز دارد شعر خواند وزن و قافیه دو رکن زیبایی و در نتیجه هنرمندی هستند حال هر قالبی که این دو را متخذ نباشد به نظر می رسد جبران مافاتی لازم دارد بنابرین آنچنان جولان خیال بدهد که بگوییم وزن و قافیه نداری فدای سرت خیالی به من هدیه دادی فوق این وزن و قوافی
و نیز باید دید آیا اثری که بی وزن گفته شده است و قافیه ندارد واقعا کلامی بود که امکان گنجایشش در وزن نبود؟
و الا لاجرم به نظر آید دو امتیاز منفی می گیرد و بهتر است بپذیرد که یک یا دو سر و گردن پایین تر از نظم مخیل مقفی است

اما سطر آخر سرزمین خاک های سرخ کجاست و چیست؟ به نظر می رسد اگر این سطر بتواند خیال انگیزی کند آنگاه اثر نثر مخیل می شود یا اگر وزن را رکن شعر ندانیم به شعر می تواند ارتقا یابد لااقل در سطر آخر
خاک های سرخ مثلا مریخ آنگاه مریخ نماد جنگ
بار دیگر باید به تماشای اثر رفت و شاید در یکی از این مصاف ها شعر یا کلام مخیل رخ نمایی کند
گاه تشخیص آنکه کلامی مخیل است یا نه دشوار است
چرا که خیالی ممکن است مکتوم باشد
صفا و مروه ی بودن یا نبودن خیال
این است مساله

۱۵ اردیبهشت ۴
سیاوش