سه شنبه ۲۹ خرداد
|
|
با کلیدت هیچ قفلی وا نشد
اختلاس دوستان افشا نشد
|
|
|
|
|
مرا اگرچه نمیخواهی از صمیم دلت
وجود من شده وقف وجود مشتعلت
دلم برای دلت لک زدست میدانی؟
فدای
|
|
|
|
|
كام شيرين ز عطش در غم فرهاد تو سوخت
|
|
|
|
|
تلفیقی از عشق زمینی با تمام جزییات با عشق الهی
|
|
|
|
|
چنگالِ خيانت كه به جانِ دلم افتاد
درد آمد و آتش به تنِ منزلم افتاد.....
|
|
|
|
|
چو بهمن شد دِنا در خود نگنجید
|
|
|
|
|
تو زیباترین شعر طرب انگیزی
|
|
|
|
|
سیب سرخ عاشقانه
ای تو معنای ترانه
با تو هستم تا همیشه
با تو ای عشق بی بهانه
|
|
|
|
|
آنکه درخزان دل بامن بهاری بود و رفت
حیف از آن گل،باغمم چون غمگساری بودورفت
|
|
|
|
|
اشک چشمم بی گدار از گونه هایم می پرید
مثــل شبنـم در پـیِ گلبـرگِ جــانـم می خزید
|
|
|
|
|
بی نام ونشان ، بدون زنجیر وپلاک
|
|
|
|
|
نه اینکه نباشی...
زیر برف های زمستان
همیشه رد پای بهار دیده میشود...
|
|
|
|
|
انــــتـظــار(۲)
بـــی تـــو بـــا ایــــن دلِ تــنـگ چــه کـــنــم
قـلـبی کــه شــده تـو سیـن
|
|
|
|
|
شبِ بی حوصله ام مثلِ سحر باش بیا
از همه عالم و آدم بی خبر باش بیا
حسِ مهتاب و گلِ تازه یاسم باش وُ
|
|
|
|
|
کوچه های تنگ و تاریکِ سال ،
|
|
|
|
|
تبر به دست و کسی عاشقش اگر می شد
به ساق و برگ و به ریشه، به خشک و تر می زد
|
|
|
|
|
مــا را نظــری فتـــاد بـی مـا
ما هست شدیم وشاد بی مـا
فریاد زعشـق دوست فـریــاد
شوری که به دل ن
|
|
|
|
|
ای عشق بیا باز بده تاب وتوانم
تا شور قفس هست به بال و پر جانم
گفتم بکشم روی لبم مصرع نابی
ج
|
|
|
|
|
نوای اشک وغم باقی،جوان دور از شکوه و تب...
|
|
|
|
|
گلشن عشق چه خوش آب و هوائی دارد
سایه عشق بیاسای صفائی دارد
|
|
|
|
|
می تــرسم ازین که عـــاشقی ،معمولاً
|
|
|
|
|
میگم گریه کنم شاید دل ابری بسوزه
|
|
|
|
|
آخرین ماه از زمستان را
تا بهار به انتظارت می نشینم
اما تو زودتر بیا
بیا و نگاهت را به من قرض ب
|
|
|
|
|
بگذار که با گریه بگویم سخنم را
دلدادگی وقصه ی عاشق شدنم را
|
|
|
|
|
«ای عاشقان ای عاشقان آید ندا از آسمان»
این عشق بی انصاف ما همراه شد با دل ستان
|
|
|
|
|
سالها بعد ،شاید میان حجوم تنهایی هایم
زنی شبیه تو ،
خاطره ساز تو باشد
شاید میان غصه هایم ناگه
|
|
|
|
|
درد یعنی درصدی که تا خلوصت مانده است
|
|
|
|
|
با خودم فکر می کنم فردا
تا کجا بوی مرگ می پیچه؟
چرا وقتی گرونه هر چیزی
قیمتِ جون آدما هیچه...!؟
|
|
|
|
|
((بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم)) قدمم سُست شد و بی تو به کُنجی بنشستم...
|
|
|
|
|
تاعاشق و دیوانه ام با خویشتن بیگانه ام
|
|
|
|
|
. . . آه که میکشیم از ته دل
ما را غبار میکشد
|
|
|
|
|
هر دم نفسی آید و بویت به مشامم آمد
از هر نفسی رد شد و رویت به نشانم آمد
تا این قلم آبستنِ شعر اس
|
|
|
|
|
ای گل مهربان من دلبر گلعذارمن
|
|
|
|
|
گل بوسه به روی من نشاندی
جوانی را به پای من فشاندی
|
|
|
|
|
لبت چون باده نابی بسی سکر و خمار آرد
که از جمشید وجام او روایت بی شمار آرد
|
|
|
|
|
غـزل ،غـزل ،ترانه ای، درون دل، زبــانه ای
بـه جــز خیــال گــرم تو نــدارم آشیـــانه ای
شکسته ب
|
|
|
|
|
انـــتـــظــار(۱)
بـی تــو بــا ایــن قـلـبِ بــیـمار چــه کــنــم
بــا ایــن بــغـضِ در گــ
|
|
|
|
|
ضربه مهلک روحی و روانی از یار و درج جزییات آن قسمت دوم
|
|
|
|
|
عشق یعنی عشق نابی بس زلال
لیلی گمگشته در کوی خیال
|
|
|
|
|
مـن از ایـن چــاهِ نفسانی هراسانم هراسانم
دلیلِ حــرص و آزش را نمی دانـم نمی دانـم
|
|
|
|
|
ببخش کار مرا کدخدا نفهمیدیم ! / چقدر ریشِ سفیدِ تو قدر و قیمت داشت
|
|
|
|
|
جا نازمانه بین که چه مستانه میبرد عمروجوانی هم
|
|
|
|
|
بگو حافظ که چشم یاری از یاران نمی خواهد
|
|
|
|
|
گفتم لباسی نخ نما چند پودی از کلاف دوست
گفتا که طاقت تار موست ازدست ما کلافه اوست
|
|
|
|
|
خود را به کوچه ی
علی چپ می زنم...
|
|
|
|
|
خوزستان هوا ندارد..
فرهاد؟!بیاو روزی صد وعده
برای شیرینت بیستون بساز
این جا خاک فراوان است
|
|
|
|
|
نم نمک می آید ، عطرِ بانویِ بهار.
می برد از دلِ هر منتظری صبر و قرار .
می زند باز به موهایِ در
|
|
|
|
|
ای باورِ من، ای گلِ نسرین،بفرما
ای صبحِ بهارینه یِ پروین،بفرما /
من طفلِ غمِ سالِ همان،کویِ نی
|
|
|
|
|
من از سودای افسون تو با این شهر میسازم
هزاران شعر شور انگیز شهرارای شب مهتاب
|
|
|
|
|
آب میشه قطره قطره، قندیلِ غم
|
|
|
|
|
عشق آیا قهوه ای در کافه های شهر خورد؟؟؟
|
|
|
|
|
مرا در آغوشت بگیر!
تا معتدل شویم.
|
|
|
|
|
نامه یک نقطه از مسیب اسمعیل نژاد
به نام خدای رحمان و رئوف
سلام گلم ، دلم ، دلبرم
ای مونس روزا
|
|
|
|
|
شاید که جهان دیگری هم باشد
بهر دل تنگ همدمی هم باشد
گیتی_رسائی
|
|
|
|
|
رویت رضای تو برایم ارجح و فوق است_شمیم ات به شیفته ی پريشانت شوق ميدهد
|
|
|
|
|
هنوز منتظرم تا دوباره در بزنی
به این شکسته دلِ نا امید سربزنی
دوباره معترضِ پندهای من باشی
کلافه
|
|
|
|
|
در خیال گذر از خود به جهان برگردیم
|
|
|
|
|
کاملا عاشقانه در وصف کسی که یارم بود و هرگز بارم نبود
|
|
|
|
|
ای که مظلومه ای و همره مظلوم شدی
شکوه ی ظلم و ستم را به کجا داد کنی
|
|
|
|
|
کسی اینجا مصیبت را
به هیچ عنوان پذیرا نیست
دعای بی گناهان هم
به درگاهش که گیرا نیست
تمام شعرها
|
|
|
|
|
«میعاد»
مذهبم از تو گفتن و ، معبدِ من پناه تو
رو سوی قبله اَسوَدَم ، مردمکِ سیاه تو
|
|
|
مجموع ۱۲۴۸۲۷ پست فعال در ۱۵۶۱ صفحه |