تردید

آغاز عاشقی بود
آن روزِ پاک و زیبا
میدان دلبری بود آن ساحل فریبا
وقتی سپرده بودم
دل را به خنده هایش
امواجِ ناشناسی ذهن مرا رها کرد
از موج های دریا
از کوچه های رویا
ازهرچه دیدنی بود غیر از نگاهِ گرم و
چشمانِ دل ربایش
آن روز زندگی را آهنگ دیگری بود
انگار آسمان را
رنگِ قشنگ تری بود
یک ساز آسمانی ، یک رنگِ جاودانه
تعبیرِ خوابِ پرواز
در اوج بی نهایت
وقتی سُرورِ ساحل
با من قیاس می شد
وقتی که پُر، مشامم
از بوی یاس می شد
من بودم و نگاهی بر بیکران تردید
من بودم و سوالی
از ابر و بادِ تهدید
آیا دوباره فردا
هست او مرا پذیرا ؟
آیا دوباره هستم مهمان خنده هایش؟