ای کاش...

سرد است دلم همچو نگاهی نگران

زرد است تنم به سان برگی ز خزان

تنها و پریشان شده این جسم حزین

گریان شده هر روز و دل آزرده ترین

طوفان شده دریای دلم ، قایق نیست

در مملکت عشق، دگر عاشق نیست

یک گل ز برم بود ، ولـــی پرپر شد

تـــکرار فراموشی مـن ، آخـــر شد

معشوقه من گفت که تـــو یار منی

تــــو همدم من ، محرم اسرار منی

هر لحظه بیادتــم ، مگر مرگ شود

تو باشی و دل به غیر تو تنگ شود

او رفت ولی به پشت من خنجر زد

درد و غـم نفرتش به این پیکر زد

امید ز قلب مــــن همی پرواز کرد

حسرت ز تنم قصه خود آغاز کرد

شبها بـــه امید دیدنش خواب نبود

انگار دگر در دل مـــن تــاب نبود

هر روز دلم با نفسی این می خواند:

ای کاش نمی رفت وبه پیشم می ماند

(محمد درگاهی(سپهر))