تو می دانی؟

نمی داند تو می دانی؟؟؟؟؟

از آدم‌های صد چهره
بپرسید با کدامین  رو
حساب از ساده می گیرند

سلام از من به آن جمعی
که دور سفره ی خویشند
بجز دسترنج خود حتی
به دندان نان نمی گیرند

تو فصل زرد پاییزی
به روی  خط خطی های
زراندوزی
همان جایی که زیر خط فقر
تا خرخره مقروض و بی چیزند
رو آسفالت هزار چاله
تو سرمای گِلُ و لایِ
بزرگتر مرد میدانی
زمین خورد
فصل توفانی

تو شب رنج
هوا سمی
دو سر سوز و دو سر سرما
عبث در فکر هرفردا
تهی دست و
تهی ازهرچه خودخواهي
به شوق دیدنِ
عشق اهورایی
بخیزد روی سینه تا بپاخیزد
به پایِ لنگ بد لنگان نیاویزد
رسد خانه 
اگرچه با دلی غمگین 
تهی دست از غم تقدیر
تهی جیب و تهی تر از
دل بی کینه و زنجیر
تهی از پاسخی سنگین
نه یارای نگاه یار دلتنگی
که مهرش بسته  در دل
تا ابد محکم تر از نفرین
اگرچه در سکوتی سخت
نگاهش سوی سقفی
نیمه ویران ست
گران باری
که بر دوشش نشسته
فارغ از دردی
که بر مردی
غرورش را شکسته
با تمام رنج بدبختی
کنون او مانده و پاسخ
به این پرسش
که زیبا زشت می گردد
نداری هیچ تنخواهی
-پس اندازی !
برای رفع هر سختی
ولی با خفت و خواری تکراری
که مي جنگی و مغلوبی
چه باید کرد ؟
نمی داند تو می دانی؟

29آبان1402
آذر.م