شعر زمستانی

زارعی جان تو اشعار زمستانی نگو
از پیامد های فقر و نابسامانی نگو
شعر می خواهی بگویی ، از گل وبلبل بگو
از سرشک کودک کار و خیابانی نگو
لیلی و فرهاد و چت ، مضمون خوبی میشود
از فراوانی طلاق و جرم و زندانی نگو
از قد موزون یار و از لب خوش طعم زید
هر چه می خواهی بگو از رنج انسانی نگو
محفل گرم غزل جای دل و دلداده گیست
از ریا و دزدی و جهل و پریشانی نگو
بر لب ساحل نشین و قهقه وچهچه بزن
از گرفتاران این دریای طوفانی نگو
ظلم و ظالم را تحمل کن بگو تقدیر ماست
از ستم های ریاکاران شیطانی نگو
پا نکن در کفش دزدان عزیز و محترم
ها ، شتر دیدی، ندیدی ، هر چه می دانی نگو
چشم و گوشت را ببند و ژشت خوش بینی بگیر
گفته باشم ، دیگر از این وضع بحرانی نگو.
اسدزارعی