سه شنبه ۱۸ ارديبهشت
|
|
عقلم از دستِ دلم، همیشه فریاد می زنه
|
|
|
|
|
به خورشید گفتم:
«این همه ناز و جلوه گری ات بیفایده است
هیچکس چهره ات را مستقیم نمی نگرد!»...
|
|
|
|
|
رفتند تا بماند این نام و این نشان ها
|
|
|
|
|
کجا رفتی
آرام جانم
یکتا پناهِ
روح و روانم
کجا رفتی
اینک دوباره
تنها شدم من
دراین زمانه
رفتی
|
|
|
|
|
راه نرفته را كه نـتوانـم شمـارمـش
مقیاس متر بهـر مسافت گذارمـش
|
|
|
|
|
..........................
|
|
|
|
|
چرا وقتی بارون میاد
فقط بتو فکر میکنم
|
|
|
|
|
بهار آمد زمین سبز و بهاری
چو از خواب زمستانی فراری
|
|
|
|
|
باورت میشه بگم که بعدِ تو ، نتونستم به کسی تکیه کنم ؟
باورت میشه که بعدِ رفتنت ، نشده حتّی بخوام
|
|
|
|
|
هرچه قدر کوتاه فقط عاشقی کن
|
|
|
|
|
عشق، یه کلمه
هرکسی نمیتونه باشه
این دل منوببره ،اونکه برده این دلو
ساده نمیگذره ازاین دلو
به کسی
|
|
|
|
|
این خودت، این خاطراتت هردو را از من بگیر...
تا نباشد اختیاری ، تا نباشم من حقیر...
|
|
|
|
|
دلش گرفته سخت از هجوم عنکبوت ها
|
|
|
|
|
آمدى گويى كه شهبانوى قمصر آمده 😍
با قدومت غصه و اندوه و غم سر آمده💗
مهدى_غلاميان
|
|
|
|
|
این شعر به مناسبت یادبود کشته شدگان سانحه هوایی سقوط هواپیمای تهران یاسوج می باشد ........
|
|
|
|
|
شد نوبت ما کارگران آخر دست...
|
|
|
|
|
همچو سیگاری برایت دود و خاکستر شدم...
|
|
|
|
|
در می خانه شهر غرق در مستی خویشم
مینوشم می و مست میشوم
|
|
|
|
|
کُریا ایی دوره، سی چی چنینَن؟
مِی شوْ چی چوله و جوجه تیغی یَن!
|
|
|
|
|
بعضی دخترو، چَنِی خود سَرَن!
پِتْیان موْوِرَن، مِری عنترن!
|
|
|
|
|
اين دل هميشه پيروي از آرزو كند
در راه آرزوي خويش جستجو كند
اين دل هزا
|
|
|
|
|
شده گر صاحب غم این دل بی صاحب من
به فدای سرت این دل که تویی پاره ی تن
جسمو جانم برود روحو روان د
|
|
|
|
|
شاید خوشبختی همین حوالی است ، شاید خوشبختی داشتن یک دلخوشی سادست
شاید خوشبختی کنار هیاهوی تو بودن ا
|
|
|
|
|
کی توان تا که شوم مست می و جام لبی
هر که چون نوشد اگر باده ز پیمانه عشق
|
|
|
|
|
من سیر شدم نَه از غذا نِی که زِ نان
من سیر شُدَم زِ فتنه فتنه گران
|
|
|
|
|
تاب تاب عباسی
یادت میاد همبازی
بچه بودیم چه خوب بود
|
|
|
|
|
میگن حرفاش مجازه
برادر بی اجازه
میگن تو شعر ماهی
ماه شده درک تازه
......................رنگ بهار
|
|
|
|
|
مـرا از سردے ات " ها" کـــــن
دلـم آغــــوش مے خــــواهد
|
|
|
|
|
میـان آســمان خورشــید و مــاه و اختــران بیتـاب
به پهنـــای زمیـــن امــواج بـــحر بیـــــکران ب
|
|
|
|
|
من وفاداری میخواهم از او
تا بسوزم در ره او من وجود خویش را
او مهربانی خواهد از من همچو صبح
|
|
|
|
|
فيض خدا ، به بنده ي خود دائماً نكوست
الطاف حق،به بنده ي مجرم عجب نكوست
|
|
|
|
|
من ناز تو را نمی کشم باز، کافی است عذاب روزگاری...
|
|
|
|
|
زلیخایی نکردی
فکر کردی آن شب غمبار یادم می رود
در کنارم باشی و غمخوار یادم می رود؟
کردی آن شب در
|
|
|
|
|
ز سوز سینه هر روز و شبانگاه
|
|
|
|
|
کنجیشکک اشی مشی
زیر اشک من مشین
اشک من بارون غمه
|
|
|
|
|
کاش ای کاش ها معنا نداشت...
|
|
|
|
|
بازکردم درب قلب خسته ناکوک را
تا بکوبد طبل سرد آه پر تکرار را
تابگوید غصه ها زاد و ولد دارند در دن
|
|
|
|
|
تو زخم میزنی و من دوباره میمیرم
تو زخم میزنی و من کنارِ پنجـره ام...
|
|
|
|
|
بجای خودروی بیکیفیت،بساز پراید !
بساز چونکه تصادف، دلیلمردننیست!
|
|
|
|
|
یاد دارم که عجب چشم خماری داشتی...
|
|
|
|
|
در آن زمانه ی بیداد و نابسامانی
میان آتش خونین عصرساسانی
دلم شبیه خلیجی شکسته می غرد
وباز گرفته
|
|
|
|
|
اندوه ، اندوه ، اندوه که تنها می شوند قلب ها
اندوه ، اندوه ، اندوه، که می سوزد و خاکستر میشوند عاشق
|
|
|
|
|
مجنون دعای نیمه شبت مستجاب شد
دیدی بلا زاین دل پاکت جواب شد
|
|
|
|
|
عشق مولی
تقدیم به پیشگاه با سعادت مولای متقیان حضرت علی علیه السلام
|
|
|
|
|
روبرویم بنشین
نگاهت را به چشمانم بیاویز
می خواهم در عمق بی انتهای نگاهت
خود را پیدا کنم...
|
|
|
|
|
رمزِ شب گو راه گستر ، ساکنِ میخانه شو.
خونِ رز در جام ریز وُ واله وُ دیوانه شو.
پندِ زاهد هوش
|
|
|
|
|
من پریشان ز هیاهوی و
فغانِ دل پژمردهی ریش
خسته و غمزده خفتم
به غم ماتم تنهایی خویش
|
|
|
|
|
باز برگشتم
حیاط خانه پر بود از بهار
گلهای زرد و بابونه
مرورشک های سفید
|
|
|
|
|
اي پسر خوش سِيـر6،گوش بكن اين كلام
ظلم و تجاوز نكن ، تا بشوي نيك نام
صحبت
|
|
|
|
|
تو را آنچنان بودی نشناختم همه عمر بی ذکر تو تا ختم
نمیدانم آیا کج
|
|
|
|
|
دوش دیدم ماه تابان را نهان
کَز وجود دُخت زیبا روی بام
|
|
|
|
|
منم چون قایقی افتاده بی پارو شکسته
مرا با خود ببر زین ساحل خاموش و خسته
|
|
|
|
|
چون زغم عشق وبی همدلی می سرایم
|
|
|
|
|
بماند که دستم را رها کردی برای راحت رفتن
|
|
|
|
|
ز چشمانَت هزاران زخمِ دل دارم
|
|
|
|
|
خیال شانه هایت مرا به تباهی میکشاند
نوازش میکنم هرشب
پریشانی گیسوانت را
مرد تنهای شب
|
|
|
|
|
نوار کاستی قدیمی و قشنگ
پر از نبودن حضور صاحبِ اثر...
|
|
|
|
|
مرغ همسایه چرا.!؟ در عجبم غاز شود
چشم مردم پی ناموس دگر .... باز شود
|
|
|
|
|
آنچه چشم هايم شنيد قابل باور نبود
|
|
|
|
|
چند شب شمعی برای دیگران هستی ولی
عاقبت یک روز خاموش می شوی قول می دهم
|
|
|
|
|
شب چشمانت واژه ی عشق ترانه سرایی کند
|
|
|
|
|
عجب بالا و پایینی داره این دنیا
منِ خسته،منِ تنها شدم بازنده ی دنیا
...
|
|
|
|
|
...
همه چیز فراموش شده است.
تو، من، دریا، امواج
وغروبهای دل انگیزش
فقط ماهی ها دلتنگ ما هستند
|
|
|
|
|
وقتی نگاه شهر دلی عاشقانه نیست
در امتداد زمزمه هایش ترانه نیست
اینرا شنیده ام که به مرغان نغمه خوا
|
|
|
مجموع ۱۲۳۹۱۹ پست فعال در ۱۵۴۹ صفحه |