يکشنبه ۲۷ خرداد
|
|
|
|
چه بد گرفتار تار مویی شدیم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شدم معشوقه ات بی من تو حیران می شوی
جان به قربانت بگو در عشق قربان می شوی
قصر رویاهای یک زن مخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر "فصل آوارگی" مربوط به گذشت روزگار و عمر و مشکلات و سختی های زندگانی امروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مار دور گردنم پیچیده ….
هیچ کس مثل من آزرده نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم خود را بست
چه آرامشی دارد
گنجشک بر زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه هم بگذشته از فصل بهار
ای تورم کی تو میگردی مهار
یکه تازی میکنی خوانی رجز
جز خدا بر ما نمی آی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل از این خانه بی پنجره بر دار برو
حاصل عشق مگر چیست ،به جز تنهایی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تهران گردی /
چراغ نیست /هست؟
تآتر خیابان
یک کپه سر
تیز بُر شد روی آسفالت و
خیانت به رسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمان تو امتداد تلالو خورشید سوزان
به ارمغان آور واپسین درمان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خوش آن خاطره ای که پس ازحسِ اجل ،
به دستانِ پُر ازهیبت و خوبِ بادِ تقدیر افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتن بد است شاید ، اما در این مکان
حتی اگر گناه باشد ، خلاف نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد جهانم استخوان سوز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مرگ شعر چون بغضِ گلویم ناله می‌سوزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باور بکن احساس تو شاید بخشکد شعر ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر را به صخره می‌زند دائم بفهمی...
دریا نباشد ساحلت عین کویراست
احمدصیفوری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی خوش آمدی اما چه دیر!!!
دست قلبم را بیا محکم بگیر
مثل خاک تشنه ام چون ابر باش
مرحمت کن بر ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستهایم نگاره ی فریاد زدن رااز یاد برده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از چشم تو در دام جنون افتادم / از چشم جهان خود برون افتادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عشق
سحری به وقت دستانت
نمازی به وقت چشمانت
بین الطلوعین عشق تویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصل بهار است و جولانگه گلهای مان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگرد که یارت غمِ بسیار کشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کسی نمانده خودم از تو معذرت میخوام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حتم دارم که تو تنها قاتلی هستی که نه ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بود تاجری پرآوازه در باکوی آذربایجان خوش قد و بالا ، خوش سیما ، هم چو ماه تابان آسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را در خاک امانت میسپارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جاهلی ناهی ز منکر میشود
میبـرد از دیـن و قـــرآن آبـــرو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌙🌙به لطف یک خیال خوش،حصارمی شودقشنگ!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزها
پا می کوبم به فرش دلم
چیزی رابه زبان نمی آورم
بی خبری ذوب کننده س
تورا سپردم به خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می روم از پیش تو شاید جایم اینجا نیست
رفتن رضایم نیست و اما ماندنم دشوار....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در التهاب طلوع دست های دچار فراق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوچ بود و، منِ کوچ نشین و،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح بخیر..18
یار آمد و صبح آمد
خورشيد جهان آمد
آن دلبر زیبا رو
پیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افتاده اند
از اصالت
عاشقانه ها
اسب ها
صفحه ها را
بی سرباز می دوند
✍️
شیدا_شهبازی
📚
خوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمستان یک مرگ عاشقانه است...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پُر از خواهش احساس اقاقی شده است
انتظارت بانو
در کشیده است امید از نفس پنجره ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست بگشا و بگیر مرا
چشم بگشا و ببین مرا
راه پیدا شده است
قدم بردار
برو تا مطلع خورشید
برو تا د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غرق توام کافه چی
دستانت که پر است
با چه،
دست بر سرِ
خانه خرابانِ کافه ات می کشی؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زان پیش که جان شود فدایت
باشد که شود دلم گدایت
وین گفت که من ز جان گذشتم
از محنت آن جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از غمت چند صباحی است که شاعر شده ام
این همه قافیه از بهر تو چیدن سخت است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسم داور این بود
در قبرستان عبرت بود
مردمی نقش آفرین دارد
مسا فر بر زمین
هم چین قص
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سپاسگزارهستم پروردگار مهربان و زیبایم در هرنفس و باهرنفس وبرای هرنفس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می تازد
سرطان عشق
در نبود بنیاد محک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آرزوی راحت و آرامش شیراز
پر می زند جان در هوای خواهش شیراز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر فراز این کوه سپید زنهار از که خواهم اگر دامن‌گیر باد شوم.
آه چه غروب دلگیریست وقتی خورشید در روز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خیال خودش ورق می زد........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا ای باد خوشبوی بهاری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من گمان می کنم آن روز که سهراب نوشت
من وضو با تپش پنجره ها می گیرم
مثل من پنجره ای سخت گرفتارش کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشم میاد گرفتی ازم آخر انتقامو لعنتی
کجایی ببینی
رفیقِ تنهاییام شده فندک و سیگار,استکانو نعلبکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویر خون داری و خون از دل ما می خواهی
وحشت از هر چه کنی، مقتل ما می خواهی
کاخ سبزت نه کم از سرخ و س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ذهن ماه و ستاره تصورات تو بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گـلـی خـوش رایـحـه در گُلـسَـرای زنـدگی بـودم
گـلابـم را گـرفتنـد و زدودنـد رنـگ و بـوی خـود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک نفر آمد که نگاهش از جنس اندوه بود
او در دلم باغ هایی به فراوانی بابل کاشت..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبخند را بیاور
جان ِ دل
چای لاهیجان را دم کردم
مثل آن روزها
که به من میگفتی
چایی دم کن پر از ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مریم خاطره ها !
هنوز دنیاست و، منِ نامیزون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر شدم که با دل و روحم نویسمت
شدم همان شعری که تو هرگز نخواندی ام ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عبور می‌کنم از لحظه‌های تکراری!
..........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تکاپوی نفس گیر کوچه پس کوچه های...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکستگی استخوان های کارگران ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آری
برق چشمانت را می خواهم
به وقت،
آزادی پرنده...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرگ تدریجی خفّّت شده الصاق سکوت
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۷۸۹ پست فعال در ۱۵۶۰ صفحه |
سید هادی محمدی
مهرداد مانا
وحید سلیمی بنی
محمد رضا خوشرو (مریخ)
آذردخت شرقی(آذر دخت) 
