تقدیر

تقدیر

مرا نبر به زمان ِ بدون ِ  تدبیرم
هزار و سیصد و چند ِ تباه ِ تقدیرم

به فصل فصل ِ خموشی و بغض ِ حنجره ام
به نقطه‌چین ِ سکوت ِ لبان ِ تقریرم
َ
مرا بخوان! به تغزّل، به دلبری،مستی
و در میان غز‌ل‌ها ، بکش به زنجیرم

به سبزه های حضورت حریر پوشم کن
پرنده را بپران در هوای تصویرم

زمان ِ کوچ پرستو ، ترانه ی من باش
نوای تازه ی ساز و حدیث ِ تفسیرم !

ببر به خانه ی آواز ِ تاک های بلند
مثال بلبل عاشق ، بیا به تحریرم

ببر به قافیه های ِ غریب و بی مانند
دویده شور ِ قوافی به شوق ِ تعبیرم

مرا ببر به زلالی ِ چشمه ی چشمان
شبیه ِ کودک ِ  ترسا برای تطهیرم

از این خزان برَهان و مرا بهاری کن
تفقدی  بنما  و  بیا  به  تغییرم