ایرانِ من

من که میدانم دگر، انکار یعنی سوختن
پیش کفتارانِ خر ، تکرار یعنی سوختن
دربِ باغ سبز را همچون سراب آرند پیش
لیک در گام نخستین میکنندت جمله نیش
راه رفته هی شود تکرار دیگر از چه روی؟
تا به کیِ امید باطل بر سگ درّیده خوی؟
آن سگ از هر بیم تو هر دم جری تر میشود
از عقب گردی قدم ، گامش قوی تر میشود
آب چون از سر گذشته، یا علی گو جانِ من
یا دل ایزد بدست آری و یا ایرانِ من