معرفم قلمم

من خوشبخت ترین دخترِزمین هستم
امروزبه عیادتِ گونه هایم بوسه هایِ نورآمدند
وبه بالینِ خواب هایم😴 رویاهایم
گویی درتمامِ مدت به قامتِ من دست درازی میکرد سوسویِ  نورهایِ بازیگوشی که برملحفه یِ چِرک شده ازچک نویس هایم رویِ تنِ رویاهایم  قِل میخوردند ونورهاکنجکاوبرایِ براندازیِ اندامم دست درازی میکردندبر   بهشتِ بخواب رفته درآغوشِ رختخوابم
نمیدانم چرانامم رابانویِ تصاویرناب نامیدند
شایدبخاطرِرازداریِ من بادلِ طبیعت وقلم باشد
ویادنیایِ وارونه یِ زندگیِ خیالیم
اینگونه اگرنیست بسیارذهنِ کوچک وبازیگوشم کنجکاویی میکندبرایِ کشفِ جهانِ بیرونم
نمیدانم امابایداین همه خیال رابالابیاورم درست بردلِ طبیعت عاشق
یابربال هایِ قویی عاشق
امشب جورِدیگرمیخواهم به دیدارِخودم بربالینِ شب بروم
شایدلباسِ چین دارِمامان دوز   را   برتن کنم
وبرتارهایِ عنکبوتیِ خیالاتم قدم بردارم .....دست در دستِ رویاهایم
ونگهبانِ شب رابابوسه یِ فریب به خوابِ زمستانی دعوت کنم
به گُمانم اگرزنی نویسنده نمیشدم  ،شایددرپَس تویِ خیالاتم روزی به زادوولدهایِ مسخره یِ مورچه هاچشم میدوختم وبابی حیاییِ کامل برایشان ازلذت هایِ خورده نان هایِ درمُشتم اسیرشده میگفتم
شایدهم یک  زنِ گُستاخ میشدم که لب به سکوت نمیدوخت وبرایِ هرمعشوقه یِ دلشکسته ایی ازفریبِ عشق داستانی بلندودروغ میبافت
بسیارندهنرهایِ بی ربطی که میشودبه خودم ربط دهم اما ازمن به دورند
امروزدرمیانِ شلوغیِ عابران درخلوتِ دلم !!!!
کودکی برمن چشم دوخت ومرابه مهمانیِ لبخندش دعوت کرد
باجرئت میگویم عجیب لبهایش همانندگل هایِ رز بسیارگیراوگران بود
دلم میخواست ساعت هابه اوچشم بدوزم
وبرایش اززیباییِ لبخندش شعرهاودوبیتی هایِ ناب بگویم
چشم هایم خسته نمیشدبه گُمانم   درآن جهانِ شلوغِ عابران، من بودم واو
بی هواخیالپردازی هایم بازدست درازی کردندومرابه اینجاآوردنددرآغوشِ دفترم !!!!
دردستم قلمِ راز   دارم
وبرچشمانم چشمانِ قرض گرفته ازچشم پزشکم
اینبارهم گولِ تصوراتم راخوردم میبنیدبازهم بنده یِ گرانِ خیالپردازی هایم شده ام
راستی سلام
من هستم یک نویسنده یِ گُم شده دردلِ داستان هایِ سَرکشِ قوه یِ تخیلش
ببخشیدالبته شایدیک نویسنده ویاشایدیک راوی