دوشنبه ۱۷ ارديبهشت
|
|
آخر چه سان پنهان کنم این لحن بغض آلود را
اشکم نمی آید ببین این چشمه مسدود را
|
|
|
|
|
کارگر زاد و چه خوف بدو تابش
از منالش نیم آن هم صرف بخشش
شب و روز یک به دامش خیل چین
بگیرند در تمس
|
|
|
|
|
بیا ای ماه من
کسوف من باش
|
|
|
|
|
با سلام و گرامیداشت میراث آزادمردان و زنان جامعه بشریت که سرمایه خود را فدای اعتلای بشریت می کنند.
|
|
|
|
|
مهربان یارم تو ای همدم بیا
|
|
|
|
|
چه راحت رفتی و بی تو دارم دنیامو میسازم
|
|
|
|
|
نفس سرد خزان،ناگه از راه رسید
انگار همین لحظه ی پیش
|
|
|
|
|
در وصف پیرزنی کوشا و زحمت کش و مقام شامخ مادر
|
|
|
|
|
عجب کشورعجب دینی عجب دردی عجب مارا
تعجب می کنم یارب، نمی بینی عجب ها را
|
|
|
|
|
عاشقش هستم ولی در انحصار دیگری ست !
چشم های دلربایش بیقرار دیگری ست !
|
|
|
|
|
در آن روز گرم بهاری که باد می وزید
شکوفه های یاس به زیر پات می خزید
|
|
|
|
|
یه بغزی تو صداته
یه غمی تو چشاته
یه حرفی رو لباته
یه دردی تو نگاته
|
|
|
|
|
من بودم تنهاااا، تنهای تنها
خسته و دل سرد، از همه دنیا
|
|
|
|
|
قلب بزرگ ومهربان
می خواهد
|
|
|
|
|
هر دم از روضه ي رضوان خبري مي آيد
|
|
|
|
|
میزنم کوس اناالحق چو اذان در اتش
|
|
|
|
|
پشت هر پنجره پنهان شده ام
گیتی_رسائی
|
|
|
|
|
گم می کنم تو را در ازدحام اشک
جایی که میخورد تیر عدو به مشک
|
|
|
|
|
آغوش بگشا که من از آن تو ام و تو از آن منی
|
|
|
|
|
موبچه بویراحمد تفنگ من مشتم
ای دنیا هیچم نکه دوریت زه کشتم
کاش وابویی وشکارچی بزنی بمیرم
سربنم
|
|
|
|
|
گوش زمان میشنود در همه جا صدای تو
|
|
|
|
|
در خُمِ شیره ای از همدان می افتی
|
|
|
|
|
پيشينيان بُدَن6 ،كه بُدن هم صداي ما
گشتن شهيد راه خدا ، از براي ما
بودند عد
|
|
|
|
|
محرم امدودل هم پریشان
نشسته سوگ سالارشهیدان
که می نالدازاین داغ ونگاه
خرافاتی مداحان نادان
|
|
|
|
|
در کـنار خستـگی هـایم بمـان جـایـی نرو
در هـوایـم چــون ستاره عـالـم آرایی نرو
|
|
|
|
|
در کنــــارِ جنگــلِ سـرسبــزِ چشمـــانِ شمــا
مــی پرد آهـویِ احسـاس از میــان واژه ها
|
|
|
|
|
وقتي كه موشك هست چيزي كم نداريم!
حتی اگر پوشک نباشد ، غم نداریم!
|
|
|
|
|
سکوتت
مرگِ حرفهایم در دل است
مزار حرفهایم بی نشان
|
|
|
|
|
تنها برا ي خاطر خالی نفس زدن
در کالبد جسم بشر افسریم باز
هر چند مویه کنیم و تلاش و سعی
خطی
|
|
|
|
|
لیلا2 تو بیا ، مادر به بَرَم
بنگـر زِ برت رو در سفرم
لیلا من اگر
|
|
|
|
|
سر و سامان منی ای سرو سامان ترین
|
|
|
|
|
یک مرد تنها دوره گردش فرق دارد
یک شاه بی قلعه نبردش فرق دارد
رفتم به دیدارش برایش گل خری
|
|
|
|
|
بازچه غوغایی تو شهر برپا شده
ماه خون زاده ی زهرا شده
|
|
|
|
|
اگرازگوشه ی
دلتان بیفتم....
|
|
|
|
|
سر خورشید به نیزه شدو دیگر سحری نیست
|
|
|
|
|
دیگر به دلم تاب و توان نیست کجایی
این بار مرا می کشد این درد جدایی
|
|
|
|
|
تو را با چه
"واژه ایی"
بسرایم که خودت
ویران کنندهِ،
آرایه های تمام شعرهای منی.....
سمیه_برا
|
|
|
|
|
کودک کارم و کار ندارم اما
لحظه ای خواب به خاطر ندارم اما
|
|
|
|
|
گو به جهان پس بدهد جام می و یار مرا
|
|
|
|
|
افتـاده را،به چشــمِ حقـارت، نظــرمکن...........
|
|
|
|
|
در خمره خود خواهی خود آب نداریم
|
|
|
|
|
امشب برای عاشقان ، برنامه امضاء می شود
فردای عاشورا بِبین ، عاشق هویدا3 می شود
|
|
|
|
|
من بر سبيل طاعت خواهم كه باشم اما
|
|
|
|
|
در پهـنه ی دل فـصل طریقـت سخت است
|
|
|
|
|
متیل نیسه بگم سیت دردایله
گپل خمپاره ای زلفلل چویله
|
|
|
|
|
یک روز روح بکر صبا بر حلول شد
|
|
|
|
|
مسیر خونه مون سرخ و سفید
پرنده از قفس تنها پریده
...
|
|
|
|
|
مادر بودنم تحملی باید کرد
|
|
|
|
|
از آن قصرِ چراغانی فقط دیوارمان مانده!
چنان لرزیده ایم از ما فقط آوارمان مانده!
|
|
|
|
|
پایان تمام بی راهِهای
افکارم ....
|
|
|
|
|
سروده اى در مدح حضرت قاسم بن الحسن به مناسبت شب ششم محرم
|
|
|
|
|
ای شیعیانِ با ادب و صبر و علم و هوش
صلوات بفرستید جمیعاً به یک سر
|
|
|
|
|
یاودود
یکی از یاران امام حسین در کربلا
و دود
|
|
|
|
|
در سينه سهم دل به جز از پیچ و تاب نيست
در قاب قلب من به جزاز التهاب نيست
در خيمه گاه
|
|
|
|
|
ارایی نازگلم نازی چه دونی
کمرم اشکهسه بی خته هم خودونی
|
|
|
|
|
همه جا هستی و من محو تماشای توام
از مجموعه شعر برگ برگ
|
|
|
مجموع ۱۲۳۸۹۷ پست فعال در ۱۵۴۹ صفحه |