جور زن

خداوندا به حق زن ذلیلان
به حق جور زن بر مرد نالان
به حق پیکر زخمی بلبل
که خون میگرید از خار تن گل
به حق پارگی های نگفته
که در صد جای مردان  وصله خورده
به سرخی لب هند جگرخوار
که لبریز است از خون دلی زار
به حق آن خروس بینوایی
که تخم آورده مرغ او را خدایی
مرا از دست جور زن رها کن
خدایا گوش چشمی سوی ما کن
اجل مهمان هر کس هست جز من
که دارد ترس جان، از خشم هر زن
زبان زن اگرچه دلخراش است
ولی خوشمزه با نان لواش است
اگرچه مغز او خام و نپخته ست
گداز آتشی در آن نهفته ست
وجود زن پر از آغوش و ناز است
ولی گل هم پر از خارِ نساز است
به غیر از جنس پنبه، زن نگیرید
زنی از جنس تیرآهن نگیرید
خداوندا مرا آزاد گردان
محبت کن دلم را شاد گردان
توانی لطف خود را شاملم کن

اگر هم ناتوانی پس ولم کن

در این دنیا به دور از زن بمیرم

در آن دنیا اگر شد زن بگیرم