اسیر زندگانی

فریبا م شعر و سکوت:

جانم به لب آمد ولی عشقش زبانی بود

درگیر دل بودم اسیر زندگانی بود

عشقم ندید و لطمه ها بر جان و روحم زد

عاشق نشد او در خیالات جوانی  بود

دیگر نیامد او فقیرِِ درک احساسم

او عاجز از ابراز عشق و مهربانی بود

آزرده‌یِ نیرنگ هایش بوده ام تا حال

من خسته‌ی افکار خود دل را گمانی بود

هرگز نمیخواهم ببارم اشک حسرت را

چون عشق را دل می شناسد‌‌ تلخ و آنی بود

#فریبا_م


1401/10/19