کلبه احساس

درون کلبه ی احساس
نشسته ام به روی صندلی راک چوبی ام
کنار هرم لطیف نگاه شومینه
کلبه را در ذهنم
سال ها پیش
وسط جنگل ابر
از چوب درخت سدر
زیرِسایه ی سرو همیشه سبز
در دلِ انبوهی
از سپیدارِ بلند
لب دریاچه ی عشق
رو به خورشید بنا ساخته ام
وسعتش باغ بهشت
فرش آن اطلسی رنگارنگ
پرده ی پنجره اش جنس حضور
دوسه تا قابِ روی دیوار
خط نستعلیقی است
که غزل می خواند
نور گیرش گل آفتاب گردان بنفش
به رویِ طاقچه گلدان سرخس
کتاب خانه اش بهار
پر از شکوفه های شعر شهریار
من آن زمان که از هوای شهر خسته ام
و در میانه ی ستیز با خودم و زندگی
شکسته ام
مسافر همیشگی کلبه ام
مثل همین حالا
که دارم شعر میگویم
نشسته ام به روی صندلی راک چوبی ام
کنار هرم لطیف نگاه شومینه

#عباس_طاهری