چهارشنبه ۲۳ خرداد
|
|
تو شاد باش و مخور غم، به باد رفته اگر هم
تمامِ دار و ندارم، فدای چشمِ سیاهت
|
|
|
|
|
گله ای نیست که با آینه ها همرازم
|
|
|
|
|
کوچک که بودم مادر من شعر می دانست
|
|
|
|
|
معلوم نیست قصه ی عشق از ازل چه بود
تقدیر یار پاکدل و بی دغل چه بود
|
|
|
|
|
بندۀ او
بندگی یعنی که دل ساکن شده در کوی او،
این جهان را یک فلک باشد به گرد موی او،
بندگی یعنی
|
|
|
|
|
تو مثل نیلوفر هستی توی برکه ی خیالم
نمیدونم که چجوری به این احساسم ببالم ...
|
|
|
|
|
ديروز خود را تكاندم
بايد ساخته شوم
از نو
|
|
|
|
|
می آد از پنجره تو خونه بارون
|
|
|
|
|
وقتی که قانون قلم را با خط مبهم می نویسند
سهم تمام واژه
|
|
|
|
|
می شوم سردر گم شهر پر آشوب غزل
|
|
|
|
|
بو گئجه صبحه کیمین آه و فغانیم گله جاق
(امشب تا صبح آه و فغانم بلند میشه)
آیریلیق دیوارینی گو
|
|
|
|
|
افسانه صدایم نکن ای عشق. من اینم:
"لبخندِ سیاهی" که در این قاب بمیرم..
|
|
|
|
|
اژی دهاک
کدامین تان ضحاک حمیری فرزند مرداس است !؟
که جای آن هزاران اسپ، هزاران و هزاران دگر دارد
|
|
|
|
|
...بانوی واژه های عارفانه
|
|
|
|
|
می خواهم زندگی را
روی تصویرت نگه دارم و
به پریشانی موهات دل ببندم
|
|
|
|
|
باز گلی افتاد به جوی من
یاد لیلی شد خون من
|
|
|
|
|
قایم باشک بازی می کردند..
....
|
|
|
|
|
جاذبه ی چشمان تو را
زمین اگر داشت؛
|
|
|
|
|
شاید خنده
بر صورتم شاهکار ِ
خلقت باشد...
|
|
|
|
|
در دلِ من تویی صنم، عاشـقِ روی تو منم
|
|
|
|
|
اون منو میخواستو من نخواستمش اون برام میمردو من هی کاشتمش
من اونو خفت دادم هیچی نگفت عینه یه
|
|
|
|
|
کوچه های شهر،مردم شهر،گنگ و درهم،گیجم میکنند،در افکارم غوطه ورم و همه جا در نظرم تکراری و کهنه و رنگ
|
|
|
|
|
مِـه سینَه سِتی سیر اِی گیونیکِم
دو بــــــــــیتی وَشِ لَـــکی زِونیکِم
|
|
|
|
|
بر جام شوکرانش
سقراط چون نظر کرد
حیوان ناطقی دید
رنجید و بی درنگی
زهر حقیقتی تلخ
زان جام ش
|
|
|
|
|
نبش کوچه جای خوبی هست ؟ نیست؟
|
|
|
|
|
من از غـزل بارانِ چشمانِ تو خیسم
|
|
|
|
|
چه فرقی میکند باباش نان می آورد یا نه...
کسی که شاعر است از عشق بی نان شعر میگوید
|
|
|
|
|
رفته از یادم هر آنچه یادها ازمن گرفت
|
|
|
|
|
من چه گویم که غزل نیز دگر غمگین است
که شب رحلت سلطان غزل سیمین است
|
|
|
|
|
وقتی تبسم کرد غم را " عشق " در خود
|
|
|
|
|
گاهی آنقدر دلگیرم
که تمام قاصدکها روانه اتاقم میشوند
|
|
|
|
|
از جام شراب زندگی مست مشو
|
|
|
|
|
این شرمِ حضور است، که آرام نشستم
|
|
|
|
|
حق باشماست من هم ازاینجا دلم گرفت
از این خرابه خانه ی د
|
|
|
|
|
کاش من هم یک تریبون داشتم
دور خود یک عده مفتون داشتم
|
|
|
|
|
هر روز
می برم تکه ای از بدنم
میدهم نذری
پایان یابد
انتظار فراق
|
|
|
|
|
زندگی با خط چشم تو به جریان می رسد
|
|
|
|
|
خبر آمد پرستو از سفر آمد
غم دوری مشتاقان به سر آمد
|
|
|
|
|
کشتم تو را و خاطره ات را درون دل...
|
|
|
|
|
در مدرسه از شهاب سنگ می گفتند...
|
|
|
|
|
حیف از آن حال خوشی کز تو سِـپَرشد، چه خبرشد؟!
|
|
|
|
|
*برای جمله معترضه که رها جان
نوشته بود ما پوتینهای بی مصرف ....
|
|
|
|
|
سال هاست می زنم چنگ بردیده ام
زخم می ریزدهمچو اشک ا
|
|
|
|
|
خبری
بین هزار پاها دست به دست شد
|
|
|
|
|
تک درختم
درکویرخشک وسختم
درحقیــــقت فارغ از مقدار بختم
شرح دادم حال خودرا، خارو بیماروکرختم
من
|
|
|
|
|
چگونه نبینمت
وقتی در قلبم
|
|
|
|
|
بِــــــــــــــناری بالات کِپو نِمَسه
چراخ چــــیمِیلِت سِزونِمَسه
*
|
|
|
|
|
اراده کرده ام امروز یک گناه کنم
به چشمهای قشنگ شما نگاه کنم
|
|
|
|
|
زایشِ تندیس نفس، روی شیشه ی اتاق
|
|
|
|
|
منم آن شمع سوزان همیشه
نهال عاشق بی برگ و ریشه
|
|
|
|
|
در اینجا خون گرم زندگی جاریست
|
|
|
|
|
کودک غزه به ناحق تا به خون غلطیده است،
مدعیان حقوق کودکان وجدان کجاست؟
|
|
|
|
|
ای حضرت مرگ کودتایی سر ده
|
|
|
|
|
فردا مسافر هستم و باید بخوابم زود
خوابم گرفت از بس که عمری بوده ام بیدار
قربان دستت لطف کن بید
|
|
|
|
|
مثل نسیم گلشنی بوی تو میکشد مرا
|
|
|
|
|
امشب تب گریه دارم کوشانه ی مهربانی
|
|
|
|
|
ودر این ظلمت وتاریکی شب بردن از کور عصا آسان است
|
|
|
|
|
دیشب ز یار، شاخه گلی تر گرفته ام...
|
|
|
مجموع ۱۲۴۷۰۴ پست فعال در ۱۵۵۹ صفحه |