محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
پنجشنبه 7 فروردين 1404
28 رمضان 1446
Thursday 27 Mar 2025
تمام پلیدیها در خانه ای قرارداده شده و کلید ان دروغگویی است. امام حسن عسكري(ع)
پنجشنبه ۷ فروردين
اشعار دفتر شعرِ دیوان چشمانت شاعر محمد حسین اخباری
پیغامِ تبریک از مَلَک، چون قاصدک،چون شاپرک
از بهرِ این میلاد بر، زهرای اطهر می رسد
پیچیده به عالم همه جا بویِ محمد(ص)
دیر گاهیست دلم آهِ دمادم دارد
کربلا چیست؟ معمّایی ،سرخ
سَندی سبز ، به امضایی سرخ
اگر چه حکم ز ربِّ جلیل آمده بود
یک دلِ شادِ شاد می خواهم
زندگی بر مراد می خواهم
سال جدید و فصل جدید و بهارِ نو
در گلشن عسکری(ع) بین، یک غنچه ی گل شکفته
باغ به دنیا چو این گل ،زیبا و بو یا ندارو
آن سان که پرنده بال و پر میخواهد
مرا که فقر افکنده به زانو
بیا تا زنده ام چشمان نازت را مگیر از من
سلطان علی موسی الرضا(ع) آن ماه منَظَر می رسد
شبی تار است و از هجرت به چشمم شبنمی دیگر
دارد به دنیا آیه ای از نور ، نازل می شود
کز تابش انوار او، صد شور حاصل می شود
دنبال آقای گلِ جهان نگردید
در شهرِ آشنایِ تو چون من، غریب نیست
تا ابد عشق من ابالفضل(ع) است
محبوب دلربایم، بعد از خدا، خدایم
عشق من و تو الحق اعجاز عاشقی هاست
دانی که گل به رخ ، زچه شبنم می آوَرَد
بهاران طرب زا رفت و گل پژمرد، میدانی
باز این عاشق شوریده غزلخوان شماست
شاعری گم شده در طول خیابان سکوت
می گفتند از ژاپن آمده است
ایزد چو گنه ناس خواهد بخشید
اگر چه حکم، زِ رَبِّ جلیل آمده بود
بیا که کرده دلِ من هوایِ چشمانت
تو کیستی که ز چشمت شراب میریزد؟
دیشب تمامِ زندگیش را مرور داشت
از کف ربوده زلف تو صبر و قرار من
بی تو چون مویت پریشانم به چشمانت قسم
غیرِ نامِ دلبرم هر نام ، یادم می رود
سرو قد و لاله رخ و نازنین
باز یک زیبا گل از گلزار رفت
نمیدانم چرا چشم شما ، آنی، دگر دارد
قتیل عشقتان بی شک ، که تاوانی دگر دارد
گفتند گرانی نشود هیچ مزاحم - باشیبِ ملایم
آن غریبم من که دور از آشنا افتاده ام
بی کس و بی مونس و بی اَقرَبا افتاده ام
عشق و شور و شیدایی در مدارِ چشمانت
زین سبب شده دلها بیقرارِ چشمانت
وا گویه های بی وزن و قافیه ام تقدیم به رومینای بی سر
دلِ طوفانی یِ مرا رحمی
اشک بارانی یِ مرا رحمی
شکسته گر دلِ زارم ،فدای چشم سیاهت
خزان شده است بهارم، فدای چشم سیاهت
عجب حال خوشی دارد غزل باران چشمانت
بیا ای نازنین دست من و دامان چشمانت
گم کرده ام دلم را ،شاید همین حوالی
حلّالِ مشکلم را ، شاید همین حوالی
گشته یک عالم گرفتار از کوید نوزده
یک جهان در ناله ی زار از کوید نوزده
ای دل بشارت می دهم ،شادی فراوان آمده
هم نوبهار دلکش و ، هم ماه شعبان آمده
کاشکی بیش ازین غم نفزاید کرونا
به جهان اینهمه خسران نرساند کرونا
تو از کدامین دودمانی ای مهین بانو!
کردی فراموش این چنین ایل و تبارت را
زابلستان فخر ایران است گویی نیست؟! هست
زادگاه پور دستان است گویی نیست ؟!هست
ظرف بنزینی به دستش بود
همچو مرغ بی پر و بالی
شب میلاد تو دست افشاندم
پای کوبان ز برای تو شدم
در سال نو اگر کت و شلوار نو نشد
شاید شود که پیرهنم را عوض کنم
سوگوارم برای آئینه
گشته اینک عزای آئینه
ای گل و باغ و بهارم
عشق تو برده قرارم
تا زلف بی قرار تو در چنگم اوفتاد
دیگر به چنگِ باز نیاید قرار من
فتاده باز به سر ، ید بچه گی هایم
بیا که گم شده ام زود کن تو پیدایم
کاشکی یک روز مهمان سرایت می شدم
محو چشمان نجیب و دلربای
چقدر بی تو غریبم! چقدر تنهایم!
گرفته هاله ی غم بی شما غزل هایم
اگرچه حاشیه ی امنِ ابرویت با ماست
خدا کند که شوی متن زندگانی یِ من
به یُمنِ روی تو در قحط سالِ مهر و وفا
به باغ عاطفه گل کرد باورِ بابا
به چشم های تو سوگند دختر خوبم
چه شامها که به هجر شما سحر کردم
بیا! تصویرِ شام آخرِ گل را تماشا کن
که گل را تا سحرگه باد خواهد بُرد، می دانی؟
شاعر نشدی تا که ببینی غم نان چیست؟- ارزاق گران چیست؟
تا روزه نگیری تو ندانی رمضان چیست؟-یا قحطی یِ
عشق و شور و طراوت و مستی است
همه در امتداد چشمانت
تو شاد باش و مخور غم، به باد رفته اگر هم
تمامِ دار و ندارم، فدای چشمِ سیاهت
لحظه ای از عشق،گشتم نادم اما تا ابد
زان پشیمانی، پشیمانم به چشمانت قسم
عجب حالِ خوشی دارد غزل بارانِ چشمانت
بیا تا فالِ خود را گیرم از دیوان چشمانت
تمامِ کوچه های عشق را گشتم ولی انگار
مسیرِ شهرِ چشمانت خیابانی دگر دارد
دلبریّ و خونریزی، رسم فتنه انگیزی
گوئیا به دوران شد، انحصار چشمانت
بایک نگاه می کُشی و زنده می کُنی
حقّا که محشر است ! تماشای چشمِ تو
چه زَمهریرِ غریبی است بی شما بودن!
کجاست گرمی یِ حال و ه
عاشقم بر ظریفِ چشمانت
ونگاهِ لطیفِ چشمانت
تو از تبارِ کدامین ستاره ای؟، ای ماه!
که هیچ شیوه و راه تورا نمی دانم
بس که از هم نفسان رنجیدم
می شوم هم نفسِ تنهایی
غزل بانو! چه رازی هست در عرفان چشمانت؟
بگو،بامعرفت! دست من و دامان چشمانت
چشمانِ تو پُر از غزلِ عاشقانه اند
زیبا ترین بلایِ سیاهِ زمانه اند
صائِما مژده که هنگامه یِ عید آمده است
از خدا مژده یِ این عیدِ سعید آمده است
مثل هرشب سحر شد آن شب هم
اندک،اندک ،پگاه می آمد
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
سید هادی محمدی
سیاوش آزاد
به نام خدا 
مهرداد مانا
مسعود مدهوش( یامور)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
عباسعلی استکی(چشمه) 
