شنبه ۱۲ خرداد
|
|
|
|
چه میدانم ،
هستی بود وگردشی
نیایشی بود و مولودی،
من بودم هم چون مسافری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنام خدای مِهرآفرین
عموی ارشدِ من باشد محمد
که نامِ فرزند خود نهاد احمد
علی باشد از اولاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درخت سروم و همچو سپیدار
به تاریکی گُلِ شب‌بوی بیدار
اگر «پیچ امین الدوله» باشم
گلم؛ پیچِ خی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با لبی خندان آمدم درد دلم بسیار بود **سوخته این قلب من اندر جفایی بیمار بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل : درخت 🌲
ریشه هایم را به ریش ِ مست کیهان بسته اند
مسند ِ پیمانه ام را زیر باران بسته اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طبیب حاذقم رفته ز بالین
شفایم ده که بیمارم اباالفضل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوالمحبوب...
روزگاری ست در این وادی بی آب و علف
حال خوب
خنده
خوشی
گم شده است
هرکسی هم به طریق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من معنی این حس جهان را نتوانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما ز طایفه ی
روح و ریحان ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دانش نمي توان جُست ، از فرد كينه جويي
هر كينه جـو ندارد ، نامـي و آبرويـي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگز درخت کهنه از
طوفان نلرزد
سازد تبر از جنس خود گر تیره بختی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهای بارون پاییزی
کی گفته
تو بی‌احساسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وَ
تو آن
حس محالی
که هنوز با دلهوره به جان
می خرم او را...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از بوسه های سرد
در آغوشی بخواب رفته
وبظاهر گرم
که پاره می کند فکر وروحم را
گریزانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چه در دنیا بدیدم آرزو و کاش شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل " باران" گرفته ، مي داند ........
دشمن همدگر شده هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از گرد غربت لایه های غم به دامانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیران شدم از جلوه نازش
سرگشته از آن چشمه رازش
مستم از اين باده صافی
مسحور از آن نغم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن چنان‌افسرده‌ام‌حس‌می‌کنم‌من‌مرده‌ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوشم از حادثه عشق فراوان بشنید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ازدحامِ خیالاتِ شلوغم؛
--در این شهر،
تو،،،
شبیه هیچکس نیستی!
سعید_فلاحی (زانا کوردستانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شنیده ام ز دل تنگ ما خبر دارد
ز کویِ شعر و غزل ها گهی گذر دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا از خانه‌ی آرام ما آوار می‌خواهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
• رباعی رضوی
• بهزاد بیات فرد
سن بیر گونشن؛ گونش ده سنلن آییلیر
سندن دی ایشیق کی بو جهانه یاییل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
خجل گردم که دارم من دل رنجور و پر آهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه کمانِ اَبرویت
نه شرابِ نگاهت
نه چالِ گونه ات
نه سُرخی لبت
نه خالِ گردنت
نه نرمیِ دستانت
نه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و جمیله
هر دو فوق لیسانس علوم حیوانی گرفتیم !
حالا
جمیله عروس یکی از وزراست !
من از زیر پا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگار غریبی ست !
چشم زلیخا را دور دیدند !
" رنگین ها
خود را برنزه می کنند " وُ
سیاه ها حتی شعرش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیس، آرامتر، احساسم قلم را به سجده کشانده...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خون می چکد زِ قـلب من و زنـدگیست این
یعنی که نبض زیستن از خون چکیدن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر گشته تر ز گونه و مجنون چاله شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوشی ات را به سینه ام نگذار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
ناگه به دلم افتاد آن سرو تماشایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی چیست؟
بجز بوی خوش سیب سمیرم
بجز عطر خوش ناول جهرم
بجز نقش خوش قالی تبریز
بجز گیوه ی خوش قا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درمجلس رندان ، سخن ازجور وجفا نيست
آنجا بجز از صحبت پـُر مهر و وفا نيست
آنـها كه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از تیر و کمان
چشم و ابرویت که بگذرم...
در تصادف لب هایمان
دماغِ زیبایت
کروکی می کشد !
امیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا روز شب را و خورشید ماه را هرگز ندید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویا پری زاد بوده ای زین سان مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اِی یارِ مو شرابی ام !
من همچون آن شرابی ام ،
که مستی اش حاد شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه توان دید که "یک چشم” شده ، جای " خدا "
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترس از آن دارم چشم به راهش باشم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب است وخاطره هاصف کشیده درنظرم
به یادروزوداعت همیشه درسفرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم بنویسم شعر در وصف تو ای مادر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازمن زبان به ذكر و صفاتت،به گفتگواست
از آب ديده ام، سر ودست مـرا وضو است
يارب عناي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نو بهاری گلعذاری سبزه زاری می کشانم
تا به فرداا نقش زیبا روزگاری می کشانم
به نگاهم می سپارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو آن دریای خروشان، پنهان شده پشت لبخند آرامت
منم آن ناخدای دیوانه، مجذوب موج موهایت
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نیازم شراب لبهای توست
من نمازم روی مهر دستان توست
من نفس از نفس تو میگیرم هنوز
نه خیالت که تما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای تولدمادرم
بنام
آذرنیک فلاح
دبیربازنشسته ی ادبیات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر و شعورم عین حوری پرنسس زیبایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(یـــک عــــمر دور و تنهـــا؛تنهـــــــا به جــــرم اینکه؛
او سرسپرده می خواست من دل سپرده بودم)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوئیا در خویش احساس جوانی می کنی
هر چه با من بیشتر نامهربانی می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این قصّه ی شومی که تو در نَنگ به سر
آخر کُنَدَت نادِم و بی رنگ، غَسَر
با یاد من امشب برو خوش باش ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون لشکر گیسوی تو در باد برقصم
بر شانه ی تو سر بگذارم تو که باشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پایان بگیر ای شب چشم انتظاری ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند خطی در خصوص فضای خارج از ما...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صفای زندگی، تاجِ سرِ من _ توئی دلسوز و یار و یاوَرِ من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موج توفان حوادث به ره و در پیش است
دوست بسم الله اگر که سر یاری داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز پدر خیال تو را بوسه می زنم
در کوچه باغ خاطره ها پرسه می زنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تویی اون حس قشنگ واژه هام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گریه ها پنهان شده پشت نقاب خنده ام
شاد می‌بینی مرا اما ز غم آکنده ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرام و بی صدا
به تیک تاک ساعتم در شب
نگاهی خیره به آسمان با چشمانی اشک آلود
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۴۶۹ پست فعال در ۱۵۵۶ صفحه |
مهرداد مانا
درودمجددبرافسانه ی عزیزم 
احمدی زاده(ملحق)
مهدي حسنلو
عباسعلی استکی(چشمه) 
نیره صدری 
