ملال زندگی

ملال زندگی

در سَرِ پیری هوای نوجوانی کرده‌ایم
باز با پیمانه؛ پیمان نهانی کرده‌ایم

بس که در کنج صبوری ساختیم با سوز دل
شیشه دل را بــــــــــــلور ارغوانی کرده‌ایم

لذّت داغ غمت بادا حرامم گر به کس
جز خیالت شگوه از بی همزبانی کرده‌ایم

کِی پسندد کس به دشمن زانچه ما با جان خویش
بهر تو نامهربان با مهربانی کرده‌ایم

درگه میخانه یارب جاودان؛ کز دولتش
حلقه در گوش فلک با سرگرانی کرده‌ایم

زاهدا دستت نمی بوسم اگر؛ معذور دار
چون اطاعت از میٍ پیر مغانی کرده‌ایم

عزّت و آزادگی آسان نمی‌آید بدست
با تهیدستی چه شبها را تبانی کرده‌ایم

کِی تواند کرد بازوی ستبر و تیغ تیز
آنچه ما با آه دل در ناتوانی کرده‌ایم

می‌رود سیلابِ خون هردم ز دیده جای اشک
لیک؛ پندارند مردم کامرانی کرده‌ایم

بر جبینم مانده نقش و داغِ تلخی‌های عمر
کـــــــــــــاروان عمر را ما ساربانی کرده‌ایم

شاهدا؛ شرحِ ملالِ زندگی گفتن خطاست
ما به رخ این قصه را با بی زبانی کرده‌ایم
.
.
.
.
علی اصغر یزدانی
فروردین ۹۷