سایه‌ی سبز

سایه‌ی سبز

دوست دارم،ماه را،خورشید را
آسـمــان   آبــی  امـیًـد   را

صبحگاهان آسمان عشق من
در بغل جا می‌دهد ناهید را

می کشم در دفترم با یاد او
سـایـه‌ی سـبـز نـگـاه بـید را

می کنم تقسیم با پروانه‌ها
آیه های عشق را،توحید را

با من از دیباچه‌ی قسمت مگو
می‌شناسم چهره‌ی تردید را

وصف ارباب ریا را چون کنم؟
منکه نفرین کرده‌ام تمجید را

واسع از حال دل خود دم زند
دور  کـرده از قـلـم تـقـلـید را

سید علی کهنگی  اردیبهشت 1404