زن مسیحایی

شاهبانوی شهر رویاها، ای زن قصه‌های رویایی
ای پر از حس و حال معجزه‌ها، در شگفتم از اینکه این‌جایی
...
هر چه افسانه بود و اسطوره گفته بودند از حقیقت تو
گفته بودند عاقبت یک روز، ساده و عاشقانه، می‌آیی
...
از تبار طبیعت نابی، غرق آرامشی پر از عصیان
مثل جنگل چه بکر و رازآلود، و عمیقی که مثل دریایی
...
با شکوهی سوار بر اسبت، در رهایی چه مست می‌‌تازی
گیسوانت رهاتر از باد و چشم‌هایت دو شعله زیبایی
...
از تبار الهه‌گانی با، جذبه‌ی باستانی ایران
حافظ خون جاری پاکی در رگ هر تن اهورایی
...
از تبار الهه‌گانی که زندگی‌بخش این جهان بودند
زندگی‌بخش سرزمینم باش ای زن عاشق مسیحایی
...
زندگی‌بخش سرزمینی باش که پر از مرگ‌های خاموش است
تو که با لطف مادرانگی‌ات بر غم داغ‌ها تسلایی
...
با تمام زنانگی‌هایت جان‌پناه تمام آن‌ها باش
که چه مردانه در نبردی سخت بین نادانی‌اند و دانایی
...
هر صدا از سکوت را بشنو از دل آن‌کسان که بی‌حرف‌اند
تو که در درک هر نیاز عمیق، بی‌نیاز از تب تمنایی
...
تو که مانند هر الهه‌ی پاک قدرتت ایزدی و جاوید است
در جهان وسیع قصه‌ی من، تا همیشه عزیز و والایی
...
از تو اما هر آنچه من گفتم غیر افسانه‌ای مقدس نیست
بی‌گمان از جهان اسطوره تو به دنیای ما نمی‌آیی
...

 

 

شبنم حکیم هاشمی