صنم

گر *صنم* بر دل زارم نکند یک نظری
هر نگاهش به کسان بر دل من چون شرری

ای که از هرم نگاهت همه جانم در تب
هیچ دانی که چه سان میگذرد بر من شب؟

همه شب مانده ام بر سر راهت بیدار
تا که هی مست شوم از برق نگاهت یکبار

ای که در خط نگاهت ره آن وادی  اَیمَن پیدا
به چه سان دل بشد از شوق نگاهت شیدا؟

قد رعنای تو چون سرو سهی
همه شب فکر من این است که تویی یا که مهی

تا که یک دم برسد دست دلم بر رخ ماهت
دم به دم دام نهد این دل من بر سر راهت

زنخدانت چو لبهایت چو قند است
به گوشم حرفِ پیرِ میخانه چو پند است

نگیرم پند من هرگز ازین جمع
ازیرا چون منم پروانه , تو شمع

ای که از شهد لبت این دل من در تب و تاب
تا به کی در غم هجرت دل من آرد تاب؟

تیر مژگان سیاهت هیچ دانی که چه کرد؟
خال آن چال دو گونه هیچ دانی که چه کرد؟

چشم شوخ تو بسان برق یاقوت یمانی
میشود گام نهی در دل و آنگاه بمانی؟

خم ابروی تو چون قوس کمان ره شیری
چه شود گر تو شبی برقع از آن روی بگیری

طره افشان چون کنی , در دم تو دل را میبری
طره ات را بو کنم آیا تو دل را میخری؟
MJGoodlooking