حیا

شده فكرت مسموم و اندام تو بى پوشش، 
در راه گناه دائم هر روز و شبت كوشش/
 دادى تو حيا را ليك جايش نگرفتى هيچ،
 در بندگى الله كى دارى تو يك جوشش/
 از لختى چه كردى كسب اى نام تو يك انسان،
 دانى كه بگيرد خش هر گوهر بى روكش/
 گشتى برهنه در جمع همه بى پروا، 
زان كرده همى پيدا شيطان به دلت رويش/
عارى بشدند از دين در كشور اسلامى،
 در راه تهاجم بس كردند همگى پويش/
 سستى بشود خوره در جان همه افتد،
 آنگاه نماند يك مؤمن كه كند خيزش.