سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریاعضای آنلاینمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۱- زندگی ۲- زخم تبر .. ۳- 🟡 جرجیس 🟡 ۴- ☄️On Mars☄️ ۵- دل ۶- اقیانوس فریاد ۷- مادر فردا ۸- ... عطر سرباز... ۹- ناگهان سکوت ۱۰- 👀 نگاهم کشته شد 🗡️ حمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزجمعه 31 فروردين 1403 11 شوال 1445 Friday 19 Apr 2024 |
اشتراک گذاری این شعر
۲۳ شاعر این شعر را خوانده اند
مهرداد عزیزیان بی تخلص،حمید غرب،امين آزادبخت،سیاوش آزاد،مسعود آزادبخت،حدیث عبدلی (یارا)،اصغر ناظمی،فاطمه گودرزی،رباطی فرولین،آرمین پرهیزکار،مهرداد مانا،امیررضا خانلاری (وکیل الشعرا)،مجتبی شفیعی (شاهرخ)،عباسعلی استکی(چشمه)،سیده نسترن طالب زاده،ژکا گرجاسی،عليرضا حكيم،محسن ابراهیمی ( غریب )،کوروش فلاح نژاد (رِند)،سارا خوش روش،شیرین دلایی میلان متخلص به ویان،هادی نیکدل (نیک)،فرید آزادبخت متخلص به شهاب ثاقب
نقدها و نظرات
 شنبه ۶ آذر ۱۴۰۰ ۲۲:۵۶
عرض ادب و احترام خدمت تمامی عزیزاندر سال ۲۰۱۱ میلادی فیلمی به نام " آرتیست" به کارگردانی میشل آزاناویسوس محصول کشور فرانسه تولید شد. این فیلم ۵ اسکار گرفت ، ۷ جایزه در " بفتا" و ۳ جایزه در " گلدن گلوب" ! خوب ربطش به بحثی که در این صفحه است چیست؟؟! آرتیست فیلمی صامت بود که به صورت سیاه و سفید فیلمبرداری شد . خیلی جالب است که یکی از این جنس انتقادات که به شعر کهن و زبان کهن مورد استفاده ی شاعر معاصر میشود به این کارگردان نشد که هیچ ، کلی هم جایزه گرفت و تمجید و تقدیر شد! در همه جای دنیا هنوز تئاتر به شیوه ی قدیم وجود دارد و البته به شیوه های جدید. در همه جای دنیا هنوز اپرا وجود دارد هنوز سمفونی به شیوه های قدیم ساخته و نواخته و اجرا میشود معماری قرون وسطی و عصر رنسانس هنوز در همه جای دنیا زنده و مورد استفاده است. و و و ... البته که تمامی هنرها از جمله شعر،زبان روز خود را نیز پیدا کرده اند و سبک روز خود را منتها این منافاتی با زبان کلاسیک و کهن ندارد . هنر شجریان ِ پسر آیا ارزش کار پدر را از بین بُرده؟ آیا هنر پدر را ارزشمند تر کرده؟ آیا هنر مرحوم شجریان و هنر پسر ایشان با هم منافات دارد؟ آیا جای همدیگر را تنگ کرده اند؟ مرحوم شجریان آیا فرزند زمان خود نبود؟ آیا نتوانست با رعایت اصول پیشینیان خود ارزش افزوده ای به آواز و موسیقی ِ کشورش اضافه کند؟ با این مثالها و سوالها خواستم در بحث عزیزان ابراز نظر کنم و تلویحا جوابی داده باشم. بحث بسیار است و طبعا به نتیجه هم نخواهد رسید. منتها فکر میکنم نوسرایان دچار سو تفاهمی بزرگ در مورد زبان کلاسیک ِ مورد استفاده ی برخی شاعران معاصر شده اند. همه ی رنگها باید باشند همه رنگها نیازند برای خلق یک تابلوی زیبا و منحصر بفرد 🌺🙏🌺  شنبه ۶ آذر ۱۴۰۰ ۱۷:۴۱
سلام و عرض ادببا دقت غزل شما را خواندم زیبایی ها ، زایش ها و حتی رنجش ها را انکار نمیکنم اما آنچه مرا به نوشتن نقد وادار کرد زبان شعر بود که کهن بودنش را جار می زد ما شاعران زمانه ی خود هستیم باید ترکیب های جدید و بدیع را خلق کنیم کلمات را گسترده کنیم شعر های امروزی نیازمند شاعرانی ست که ترکیبات بدیع را می زایند و عنصر خیال را تقویت میکنند بازتابی از زندگی و ادبیات خود می باشند شاعر با تمام استعدادش اگر زبانش از جنس اندیشه های معاصر باشد خطش را بیشتر می خوانند در سلامت و روان بودن شعرتان هیچ شکی وجود ندارد اما این توجیهی برای قدیمی بودن زبان نیست باید با زبان مردم زمانه سخن گفت ... نکته دیگر درمورد ساقی و سقایت هرچند مراد از آب دادن است اما امروزه عموما ساقی در معنای مثبت اش پیاله ی شراب را پر میکند و در معنای منفی اش سرگذر جنس ممنوع می فروشد قلم تان سبز  شنبه ۶ آذر ۱۴۰۰ ۱۹:۱۵
سلام یا الله مدد رسان این سیه رو و شکسته قلم را هو مدد یا علیبسمالله الرحمن الرحیم هست کلید در گنج حکیم فاتحه فکرت و ختم سخن نام خدایست بر او ختم کن پیش وجود همه آیندگان بیش بقای همه پایندگان سابقه سالار جهان قدم مرسله پیوند گلوی قلم پرده گشای فلک پرده‌دار پردگی پرده شناسان کار مبدع هر چشمه که جودیش هست مخترع هر چه وجودیش هست لعل طراز کمر آفتاب حله گر خاک و حلی بند آب پرورش‌آموز درون پروران روز برآرنده روزی خوران مهره کش رشته باریک عقل روشنی دیده تاریک عقل داغ نه ناصیه داران پاک تاج ده تخت نشینان خاک خام کن پخته تدبیرها عذر پذیرنده تقصیرها شحنه غوغای هراسندگان چشمه تدبیر شناسندگان اول و آخر بوجود و صفات هست کن و نیست کن کاینات با جبروتش که دو عالم کمست اول ما آخر ما یکدمست کیست درین دیر گه دیر پای کو لمن الملک زند جز خدای بود و نبود آنچه بلندست و پست باشد و این نیز نباشد که هست... ابتدا نکته ای نسبت به اثر استاد دارم ظاهرا سیب بودن میوه ممنوعه متعلق به فرهنگ ما نیست متنی را از نت می آورم نظر شریف را بیان فرمایید میوه ممنوعه آورده شده در سفر پیدایش در دین یهودیت معمولاً سیب درنظرگرفته‌شده و در هنر غربی هم عمدتاً چنین تصویر گردیده‌است. هرچند کتاب مقدس به طور مشخص به نوع آن اشاره نمی‌کند. متون عبری اصیل تنها به میوه و درخت اشاره میکنند. ترجمه‌های لاتین اولیه از واژهٔ mali استفاده میکنند که می‌تواند هم معنای بد و هم معنای سیب را بدهد. هنرمندان آلمانی و فرانسوی از قرن دوازدهم به بعد معمولاً میوه را به صورت سیب ترسیم کرده‌اند.جان میلتون در کتاب خود صراحتاً میوه را سیب برشمرده‌است. دانشمندان یهودی گفته‌اند که میوه می‌تواند به انگور٫ انجیر، گندم یا نوعی لیمو نیز اشاره کند. در منابع اسلامی هیچ گاه نام سیب نیامده است، و گاه بوته گندم دانسته شده است. اما نسبت به مطلبی که خانم یارا نوشتند شاعر در انتخاب زبان آزاد است و اگر مثلا دوگانگی زبانی نداشته باشد و اثری مستحکم مثل اثر استاد بسراید چه اشکالی دارد در مورد مخاطب هم چرا امثال ما را در نظر نمیگیرید افراد بسیاری همچنان درین عصر به ادبیات کهن علاقه مندند همانطور که در موسیقی بسیاری هنوز سنتی دوست دارند به نظر حضرتعالی اثری که بتواند همسنگ مثنوی باشد کدامست؟ چرا هنوز بسیاری از نو گراها همچنان در خلوت به حافظ پناه میبرند؟ اگر کهن سرایی متروک شود گسست فرهنگی رخ نمی دهد؟ آیا زبان ادیبانه از زبان معمول همیشه فاصله نداشت؟ آیا فقط با زبان امروزی میتوان ترکیب جدید و مخیل ساخت؟ آیا این اثر استاد تکرار مکررات است؟ آیا شاهد نوعی دیکتاتوری نسبت به آثار کهن توسط منتقدین نیستیم و الا اگر آزادی محترم است شما نو بسرا ما هم کهنه دو تمدن که تمامیت خواه نباشند کنار هم به خوبی زندگی میکنند وای از آن روز که انانیت ندای انا ربکم الاعلی سر دهد  شنبه ۶ آذر ۱۴۰۰ ۱۵:۴۷
سلام و احترام دکتر فرید بزرگواربسیار عالی بود معنویت و عرفان کلامتان لذت بردم دایی جان 
 شنبه ۶ آذر ۱۴۰۰ ۲۱:۳۹
درودتان جناب دکتر آزادبخت گران مایه ..که سیب باغ تو ره زد ، به آدم ای ساقی.... مستفیض شدم با احترام  يکشنبه ۷ آذر ۱۴۰۰ ۰۰:۲۱
سلاممن فقط چند نکته بگویم به عنوان یکی از کاربران این سایت : ۱- به جای این بحث ها در هر شاخه از شعر که هستید واقعا شعر بگویید . شعر خوب مخاطبش را پیدا می کند و اسباب بحث و نقد و کشف می شود . شعر ضعیف هم فقط بهت میگن : " کاری بود عالی از قلم نابتان پاینده باشید " ۲- به عنوان یک شاهد اگر بگویم ۹۹٪ دعواها را دوستان کلاسیک شروع کردند ، گزاف نگفتم . هرکجا فرصتی گیرشان آمد ، مثل آقاهای اعلی که میگن مرگ‌بر فلان کشور .. یا فلان کشور را به رسمیت نمی شناسند ، فقط در پی نفی شعر سپید بودند . بعد خدا نکند یکی هم بگوید بالای چشم افاعیل ابروست ، با تمام وجود می خواهند منفجرش کنند . ۳- اوستا چلو کبابی / ای آدم حسابی انجیر آبه / گل گلابه / مال سرابه آهای بلال شیره / بخور بچت نمیره و هزاران بیت شعر در دیوان شاعران که منظوم و مقفا هستند آیا اینها شعر است ؟؟ یا فقط نظم است ؟؟ همانطور که نثر بدون تخیل و استعاره ، شعر نخواهد شد ، نظم خالی و خشک هم شعر نیست . ۴- و اینکه تا ششماه اینجا ما و شما بنویسیم همچنانکه ۶۶ سال است دارید می نویسید ( از چاپ اولین شعرهای سپید در سال ۱۳۳۴ تا امروز ) هیچ چیزی تغییری نخواهد کرد . چون اگر به جای اینکه کفن بپوشید برای فرهنگ بر باد رفته ، یک کار فرهنگی جذاب انجام می دادید ، الان ملت تتلو و ساسی مانکن گوش نمی دادند و همچنان در همه ی عرصه ها ، فرهنگ دیرین حفظ و نشر میشد . نه فقط فرهنگ‌که دین ملت هم سر جایش نمانده و همه از دولت حرف است و نبود عمل . ما اینهمه تایپ می کنیم در صفحات سایت ، حالا یک جوانی هم نظرش را در دو خط گفته . دیگه عیب و عار ما بزرگترهاست اگر با بیل و باتوم به جنگش برویم هر وقت حفظ آرامش را در بحث یاد گرفتیم و خونسردی خود را حفظ کردیم پس این گوی و این چوگان... چرا که صبر علامت بلوغ و پختگی ست  يکشنبه ۷ آذر ۱۴۰۰ ۲۱:۳۶
سلام و درود و سپاس از محبت بی دریغ همه ادیبان و شاعران والامقام و بزرگوار . حقیقت امر را بخواهید زبان شعر این حقیر بوی کهنگی می دهد و این نقصی بزرگ است . بین ست و مدرنیته به توازنی شایسته نرسیده ام نه در سطح فکر و اندیشه و نه در ساحت زبان و جان و جهان ؛ میل به نوگرایی گرایشی فطری و انسانی و ارجمند است و درافتادن با زبان معیار و شاعرانه کلاسیک از سر زیبایی شناختی است . حافظ از معاصران ما زنده تر است و سعدی نوآورتر و مولوی که آتش در بیشه اندیشه ها افکنده هم ترازی در هیچ زمانه و هیچ ملتی ندارد . نوآوری در شعر اندیشه تازه می خواهد تا اندیشه ما تحول نیابد زبان ما دگرگون نخواهد شد ؛ وگرنه تعبیرات نو بدون درون مایه زیباشناختی ؛ ایده و پیام به فرجام نمی رسد . شعر کهن و کلاسیک ستون فقرات ادب و ادبیات این سرزمین است ولی اینکه شاعر معاصر زبانش بوی قرن ششم و هفتم هجری بدهد و ایده هایش نیز قرن هفتمی باشد یعنی انسدادی در اندیشه شعر و گرهی در نظام اندیشگانی شاعر افکنده شده است که رهایش از آن جز به مدد اندیشیدن و اصالت اندیشه فرادست نخواهد افتاد . از اینکه بر بنده منت نهادید و نقد عالمانه نگاشتید بی شمار سپاسگزارم . ساقی نماد یک ادبیات پربار عرفانی هشتصد ساله و گلی از گلستان شعر قدسی است . اینکه ساقی را در معنای عامیانه و مبتذل آن بنهیم و فرامتن این ایده را فرو بگذاریم چندان روا نیست ؛ گرچه در هر خوانشی معنایی برکشیده می شود که با ذهنیت و جهان خوانشگر هم افقی معنایی دارد ولی زیبایی شعر در تعین ناپذیری آن و فرار از هر پیشفرض و پیش فهم محتوم است . استعاره سیب سبقه بین الادیانی دارد و البته در منابع اسلامی چنین مفهومی منظور نشده و در پهنه ادبیات تطبیقی این استعاره با بسامد پرشمار به خدمت گرفته شده است که راهزنی عشق و دلبردگی عاشق و دلستانی دلدار را افاده می نمايد. شعر نه تخته بند تاریخ است و نه محکوم گذشته و نه پای بست تخیل و عاطفه صرف بل آنچه شعر را دلارا و زیبا می نماید ایده کانونی و همهمه معنایی و در مرحله بعد ساختار و صورت موزون و موسیقی زبانی آن و استعداد چند خوانشی آن است . از همه عزیزان پوزش می طلبم که سخن طولانی شد . ان شاء الله در فرصتی دیگر شعری نیمایی تقدیم عزیزان خواهم نمود که زبان آن تازه تر است و شاید متاثر از جریان ادبی مدرنیته
يکشنبه ۷ آذر ۱۴۰۰ ۲۱:۳۷
اصلاح می کنم بین سنت و مدرنیته
يکشنبه ۷ آذر ۱۴۰۰ ۲۱:۴۰
بسیار شرمنده ام که نمی توانم به اظهار لطف و محبت عزیزان جداگانه پاسخ دهم . باب نقد باید گشوده بماند و شاعر فرزند زمانه فرهنگی خود باشد نه صرفا زمانه تاریخی که این دو گاه بر هم منطبق نیستند . يکشنبه ۷ آذر ۱۴۰۰ ۲۱:۴۴
با احترام و ادب چون سامانه فعلا اجازه ثبت شعر تازه نمی دهد دو شعر کلاسیک و نو را با تمام کهنگی و کم مایگی و میرایی اش تقدیم به ساحت ادب دوستان و سروران گرامی می نماید .
يکشنبه ۷ آذر ۱۴۰۰ ۲۱:۴۵
شوری از شرم به پهنای دو عالم دارد چشم مستی که هزاران دل خرّم دارد بی وفا بود که آموخت ستم با دل خلق ورنه بیداد تو با ما چه ستم کم دارد ؟ نه سیاست نظری با غم مردم بازد نه کلیسا خبر از عصمت مریم دارد دردمندان وفا را غم هجران تو کشت نازنینا غم عشق تو چه ماتم دارد ؟! ز لبت نوش روان است و دریغش داری نوشداروی که سهراب ز رستم دارد از دل خسته ما عشق تو خون می ریزد تا کجاخسته دلی خواهش مرهم دارد ؟ ما بدین لعل شکربار به رضوان اندر وعده ی شیخ بهشتی که جهنم دارد هرکجا می نگرم مردم آزاده ملول وین عجب نیست که ثاقب غم عالم دارد يکشنبه ۷ آذر ۱۴۰۰ ۲۱:۵۸
ناخوانده معشوقی ندارد ره به کویم هرجا سفرکردم وطن شد در قحط آزادی چه بسیار عصیان گری ها کرده مستم درس سیاست را نخوانده پیمان هر قدرت پرستی را شکستم سر در کمند مهر مردُم زندان به زندان با حبیبان آواز خواندم اشک حسرت ریختم تنها امیدی داشتم مشتی غزل بود با دیده ای حیران شاید ببینم روزگار وصل آزادی در خانه ام در غربتم يکشنبه ۷ آذر ۱۴۰۰ ۲۱:۵۹
یک بند از آن شعر نو را فرستادم
يکشنبه ۷ آذر ۱۴۰۰ ۲۳:۰۹
به به دکتر فرید بزرگوار چیره دستی تان مثال زدنی است شعر کلاسیک که خود گویا و پویاست اما جسارتی در شعر نیمایی تان از قلم سرکش و بد عنقم عارض می شود که اندکی ویرایش لازم است و برای پرو بال گرفتن به مسیری مکمل نیاز دارد پوزش می طلبم اگر اسائه ادبی شد
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||||||||
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
محمدرضا آزادبخت
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
و درودبرخواهرعزیزم 
محمد شریف صادقی
نرگس زند (آرامش) 
مجید بهلول (میثم) 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
بسیار هم عالی 👏👏🌺🌺🌺