کافه دلبر

درود بزرگوار
بسیار زیبا و پر احساس بود

آمدنت
خوابی ست شیرین
تو در کنار منی وُ
از این منِ افسرده
دیگر خبری نیست
قدم زنان
به کافه ی دلبر می رویم
بیرون
برف میبارد وُ آرتوش میخواند:
درد و نفرین
درد و نفرین بر سفر باد
روبروی هم نشسته ایم وُ
دست هایمان را روی میز
به هم گره زده ایم
و اما چشمانت
این شعرِ ناتمام عاشقانه ...



سلام دلنشین زیبا سرودید
واژه گزینی هم عالی بود و تصویرپرداز مرحبا

دستمریزاد زیبا بود

باعرض ارادت
قلمتان همیشه جاودان بادا
شاعر بزرگوار