يکشنبه ۱۳ خرداد
|
|
|
|
دیوانه ام، مصلوب دردی مانده در رویا
وامانده ام در پوچی امروز و فرداها
دیگر برای خستگی هایم قرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صلح
كودك من صلح مي خواهد
مي رود مكتب
می کند شادی
مي نويسد صلح و آزادي
مي سرايد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفت بخند
گفتم خودش را بلد نیستم
گفت پس چه
گفتم میتوانم رسمش کنم
گفت شروع کن
مداد سیاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاتون
تو فکر هر شب دلداه ی من / به رسم عاشقی گلخونه بسته
تو شالیزار موهای بلندش / شب ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مانند گلی پیچ شدی
تنم را محکم...
تا به نیمکت دلم بنشینی
حالا من
تمام خودم را در تو می بی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی وشکسته داغت دل بیقرارِ مارا
رفتی وخزان نمودی همه نوبهارمارا
زفراق روی ماه توجه روزک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم آواره ی تو عشق تو راز است هنوز
دل دیوانه ببین بی تو بساز است هنوز
تو که در خلوت دل شمع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا رب
سینه ات دریای مریم
در دلت موج مسیح
تارو پودم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1-
دلم در این بیابان
در این پهنه خاک
چون کبوتری
چون کفش دوزکی تنها
چون یک برگ خشک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در من زنیست
که تنش بوی شیرین و سبک عطر و
بوسه اش طعم شکلات تلخ و
موهایش گس قه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز درد دوری دوستان دیوانه میشوم . . . چو مجنون برزبان همه افسانه میشوم . . . یارب تو صبری ده تاکنم تح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم انتظار چه نشسته اید،کوچه های بی وفا؟
آسوده باشیدوسکه برسکه گذارید،خفت شیرخدا
از چه بــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می چکد باران زیبای بلند نور .
از تمام آسمان رنگی ی این ماه.
زیر باران با صدای ناب .
دستهای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم آغوش تو شدم
از حس تو گفتم
از گرمای من گفتی
عشق مرا دیدی و ناز کردی و خندیدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يك زمان ما هم ميان باغ
بلبلي بوديم و با گل رازهاي نا گفته مي گفتيم.
زجام باده هستي
دو دست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای 3 قهرمان خفته در دل کوه ...
در این هیاهو ی غریب تنفس زندگی
وقت ماندن نبود .
کوه آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرمه نگاهت آواز دلنشین شب مستی است
نگاهی به دل ما کن که عالمی خمار مستی است
نگاهم کن به ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه گرمای عجیبی این روز ها شهر را فرا گرفته
وچه خفقان سردیست که در روان آدمیان جریان دارد
گرمای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه ای ساخته اید
سایبانش همه ظلم
زیر پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنج های دیروز به سان باری بر دوش کوه
مرا تا به امروز کشانده است تا استوار بایستم
برای آفتابی ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل مثنوي
ما از حوالي ِ گل هايِ ِ پرپريم
يك قطره ايم ولي گلاب ِ قمصريم
هر سال زنده ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازکنار رویای عشق من چه آسان میگذشتی
نسیم من و نگاه تو آرام خفته بود
سکوتی به وسعت تمام خوابه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهگاهی فکر ِجسم خویش کن
پا و دست وقلب ِ خود را ریش کن
لحظه ای را در بیا از قالب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چقدر بی تو نشستن میان ِ تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستم را به چشمانت مــــــــــــی دوزم
مرا در آغوشت فریاد کن
این گیســـــــــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری از:خالدبایزیدی(دلیر)
«طرح»
به:احمدشاملو
شب
درگاهیست
درسوگ ستاره ای
به ماتم نش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریا نیستم
تا موج هایم
چشم هایت را خیره کند
باد نیستم
تا موهایت ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر جان من شرر زد
آنگه که طفل جانم ، در کوچه ی توسر زد
هر لحظه شد به یادت ، پروانه وار پر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دلم مُرده آن یقینِ بزرگ
کافرم در چهار دینِ بزرگ
خواهشِ جسم هایِ تنها بود
آن همه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
چه می شود اگر
زندگی ام که چون در بسته ای می ماند
ناگهان به صدا در آید
و تو پشت آن باشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو کبوتر(قسمت اول)
من به نامش مینویسم عـــــــشق را
تـا بــــخوانی شور عشق از ماجرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا
خوبه که صبوری
حرف آدمارو به دل نمیگیری
سرتو بالا بگیر
ازت گله ندارم
درسته غصه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نت های گیلاس را
زمزمه می کند
این باد بهاری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به این همهمه ی اهل زمین میخندم
گریه دارم ولی باز ببین میخندم
همه جا نام مرادر پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(بزرگ جاوید)
به تو ای بزرگ جاوید
به تو ای همیشه پیدا
به تو ای حدیث بودن
به تو مینویسم ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشــعار گم شده ام
______________
اشعار گم شده ام
لا بلای ِ انگشتانت
میلغزند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو می روی و قلب من دوباره پیر می شود
از این زمان ،از این جهان دوباره سیر می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه ای کاه گلی ام .
بهار
و
بارانم باش!
مرمرها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سپردم غصه ی دل را به هستی
به یادت لب زدم دیشب به مستی
من و ساقی و جام و باده ی ناب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ضربه مغزی شدم
ازاصابت صخره ای که
اقیانوس حوض خانه ام را
پای تخت تو کشاند
بهترین ماهی های
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تیر خلاصی را بزن
تا ضمیر ناخودآگاهم
از خواب غفلت های بی تو بودن
اندکی بیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بداهه ای دل ریخته برای شاعر رنگین کمان
استاد سپیدی ... داریوش خطیر ...
آه .... کمی آرام
مگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(1)
هيزم نيستم
اما ...
سوختم
در حسرت
روزهاي نب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1-
پرسید:
نسیم از هوا
برگ اعتمادم را
باد نمی لرزاند
ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادست گل ودامن شمشاد گرفتیم
می از کف آن یار پریزاد گرفتیم
مه بود وگل ونیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمان از من جدا مانده
نه آغازی
نه تکراری
نه حتی شوقِ بیداری
چنان کوبد
به د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصل، فصل نوشتن است
بذر کلمات را می پاشم
کاش
آفت زبانها بگذارند
احساس برو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من
فال فروشم
پدرم فالهایم را دود می کند
من
عروسک خانه سیاه پدرم هستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از صداقت صادق ترانه می خواهم
برای دیدن دریا بهانه می خواهم
بیا به وسعت مهتاب ستاره بر چ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام به همه شما نازنینان ، بعد از یک هفته غیبت و سپاس از پیامهای پر مهرتون
این دوست دارم ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید توسلی به دوچشم شما کنم
دل را میان حرمت نامت رها کنم
تا اینکه مثل ابر ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"تا تو هستـــــــی و غزل هست خدا هم با ماست
تا دو چشمـــــان تو با ماست صفــا هم اینجاست"
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسم به آیینه
که پریشان تر از من
لبریز از سکوتی ست ناگزیر
و قسم به صدا
که تشنه تر از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی که برق چشمهای ما به هم خورد
انگار تقدیرم به نابودی رقم خورد
سقراط دل ، این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رویای پیری
در کودک درونم
خردسال شد
و چون نوزاد چند روزه
آغاز زندگی را گریه کردم.
بعد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من حتماٌ اشتباه می کنم
شب تا صبح خوابیدم دمر
تا شعرهایم را با خط خوابم بنویسم
رویا را به صب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
/
بیائید دعا کنیم تا حسین باران عزیزمان لباس آفیت بپوشد خدا بنده اش را دوست دارد
این ترانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ردِ پایم را باد
برد تا کوچِ درخت
من پیِ دیدنِ خود
رفته بودم
سرِحوض
و به ماهی هایِ بی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این وقت های تابستانی
طعم زندگی را
با خیالت می چشم
و برای زمستان دل
با رویای تو
شا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش امشب در نگاهت ماه هستـــم
ای کاش در فقرِ گناهت راه هستـــــم
شکرِ خدا فرزندِ پاکی مانــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1. زخم هایی که از دوریت بر روی قلبم نشسته
نمکی که با بی اعتناییت بر روی قلبم می پاشی
ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری از:خالدبایزیدی(دلیر)
«طرح»
به خاربودن
محکوم ام کردند
اماندانستند...
که دست من مد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم گـرفته ز دوری ، بیـا بیـا ای خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گل نرگس
از این روز دوشنبه اول ماه/هلال نیمه ی شعبان که دیدم
گرفتم ختم قرآن با تو مهدی/که ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فقط کافی است
لب تر کنی !
سر می کوبند
بر صخره ها
امواج آرام ترین اقیانوس !!!
...
ف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ارث پدری ام را به تو می بخشم!
ارث ازلی ام را به من ببخش!
خطای کودکی ات را به تو می بخشم!
گن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رها یعنی بال کبوتر
یخ آرامیده در میان نثار
کوه غرق در مه
طعم باران
اوج شمیم مریم
زنده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شباهنگام
ابردل بی قراری می کرد و
من
بانگاهی گریان
غرق درآه واشک
فالی زدم به یادنگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی افسون چشمت را به روی دفتر اوردم
کشیدم حالت چشمت ترانه ها سر اوردم
چه چشمان دل افروزی چه نا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق پاکی در دل ما نیست، آقاجان نیا
از برایت در جهان جا نیست،آقاجان نیا
هرکسی با نام تو میگوید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
م که پووگووم گیانم سزانی
وه زخم ده سد بالم رزانی
له ناو چوویلت مه رگ خومیش دیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق شدن تاریخ مصرف ندارد
من میتوانم دندانهای مصنوعیم را در لیوان بیندازم
و هنوز هزار بار بی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شبم بارانی است
لحظه با غم جاری است
خنده هایم را مبین! پشتش غمی پنهانی است
اثر از شادی نی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پر پرواز پرندهات
توی دنیای قشنگی ات
توی اسمون ستارهات
پر نزدن به یاد اون روزات
برای رسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگز آرزو نداشتم
یکشبی ز آسمان آبیت
جدا شوم
یا رها کنم ترا
به غصه ها به درد ها
به دی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا دوری
دلت نزدیک قلبم بود
صدای پای چشمانت به راه من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پا بر سر خاک می نهی از خواری
گویی نرسیده ست تو را اخباری
آنها که به خاک سرد اندر خفتند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این واژه ی نیامدن
آنقدر مغزم را خورد
عاقبت
دو مار روی شانه هایش سبز شد
کاش شهرزاد می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عصايم ديگر راست نمي ايستد
هواي چرخش طواف دارد
درون خوي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تو را دیدم مثل گلها بودی
من تو را دیدم مثل دریا بودی
شکل شب زیبا شد
وقتی تا
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۴۶۹ پست فعال در ۱۵۵۶ صفحه |
مهرداد مانا
درودمجددبرافسانه ی عزیزم 
مهدي حسنلو
شاهزاده خانوم 
جواد کاظمی نیک 
محمد گلی ایوری 
