ترانه عاشق عشقش

یه پیادس تو بیا بون که بریده نرسیده

خیلی رفته خیلی مونده .ولی جز صحرا ندیده

یه غریبه س پیش آفتاب.روشو از گریه پوشونده

یکی مثل خود عشقش اونو از غافله رونده

داره از گرما میسوزه دل اون غریبه از درد

هنوزم خوب نمیدونه که چرا اونو رها کرد؟

رژه میرن تو خیالش مثل یک سراب انگار

شب و مرد و یک ترانه اون غریبه مونه بیدار

اون که خورشید دلش بود دل به سرما زدو یخ زد

داره با ناله میخونه حیف از این عشقای بی درد

عاشق شب. ستاره بودو اما اون عاشق عشقش

وقتی جون میداد تو صحرا چشم اون دنبال عشقش