گیسوان دریا

گیسوان دریا
مهتاب را میان چشمانش می شکست
صدای باد
ساحل را بر هم می زد
ونخل های هیاهو
چین زلفش را ،
ستاره ها در آغوش ماه آرام گرفتند

 و من
دلواپسی هایم را
به آغوش دریا سپردم

آنگاه
سایه ای از دوردستها

به مهمانی چشمانم آمد!
کسی که سالها به دنبالش

رد جاده ها را بدرقه کردم!
نه لحظه ای در آغوش باد
و نه
بر لبهای پر تمنای آب ،

او را نیافتم
چشمانی که برایم تازگی داشت
مرا در  خود فشرد
و با نگاهی
شعله ای هدیه کرد به دلتنگیها یم.