سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 20 ارديبهشت 1404
    14 ذو القعدة 1446
      Saturday 10 May 2025

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        امام علی ع :خودپسندی سر آغاز کم خردی است.

        شنبه ۲۰ ارديبهشت

        متهم

        شعری از

        احمد رشیدی مقدم (گمنام)

         از دفتر دلسروده ها نوع شعر مثنوی
        ارسال شده در تاریخ جمعه ۲۷ شهريور ۱۳۹۴ ۱۱:۵۲ شماره ثبت ۴۰۶۶۲
          بازدید : ۲۱۵   |    نظرات : ۹
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر احمد رشیدی مقدم (گمنام)

        متهم
        دردادگاه نشسته سرش هم بزیر بود
        معلوم بود زکار بدش ناگزیر بود
         
        قاضی که زد چکشش را بروی میز
        گفتا تو شرح واقعه ده تا دهم تمیز
         
        آهی کشید و سر ، خودرا بلند کرد
        احساس خستکی چو شیر درکمند کرد
         
        دیدم در آن مکان دو طفل نشسته را
        افسرده ، دل چنان مرغ پر شکسته را
         
        از روی بغض نگاه نمودند به مرد
        در دل تمام بغض ؛ برخ رنگ زرد
         
        قاضی قلم گرفت ، پرونده را گشود
        بایک نگاه غیر طبیعی به او نمود
         
        گفتا بگو چرا ؟ زچه کشتی تو همسرت
        جرمش چه بود ؛ فقط بود یاورت
         
        قاضی که پرسش خودرا دوباره کرد
        ناگاه او سکوت مکان را چو پاره کرد
         
        بیچاره روی پسرش را نگاه کرد
        لعنت بخود نمود احساس گناه کرد
         
        با آه سوزناک همی چشم اشکبار
        گفتا تصورم نبود که شوم مرتکب بکار
         
        وقتی که ازدواج نمودم چه خوب بود
        اوضاع رو براه همه جا رفت و روب بود
         
        من هیچ دوست نداشتم مگر که همسرم
        او بود مرا عزیز همی یار و یاورم
         
        دنیا بکام خویش بدیدم در ابتدا
        وقتی که این دو طفل بما داده است خدا
         
        با او چه بود زندگیم پر از صفا
        مانند او نبود زنی در بلاد ما
         
        روزی قرار شد بروم شهر دیگری
        یک خانمی که شد به سفر همرهم چو، پری
         
        در کوپه قطار بمن گفت او سخن
        بد بختیم زکوپه شروع شد زدست زن
         
        دل بسته ام به حسن جمالش چنان زیاد
        ای بستگی که زندگیم داد به باد
         
        گفتم به ماه پاره بیاو بشو زنم
         فرمانروای سرور ؛ هم حاکم تنم
         
        گفتا گرت نبود زنی میشدم زنت
        دستم چسان طوق حمایل به گردنت
         
        یک شب که زمزمه عشق برایم سروده بود
        شیطان هم دل و دینم ربوده بود
         
        یک نقشه شوم بهر عیالم کشیده شد
        با ضرب کارد سر او هم بریده شد
         
        زودی مرا بدار مجازات بر کشی
        از زندگی به هیج ندارم دگر خوشی .
        جمعه بیست هفتم شهریور نود چهار
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱۳ شاعر این شعر را خوانده اند

        مینا علی زاده

         ،

        سپیده ی صبح ( اَشو)

         ،

        سیده لاله رحیم زاده(آلاله سرخ)

        ،

        اله یار خادمیان(صادق)

         ،

        علیرضا کاشی پور محمدی

         ،

        عباس زارع میرک آبادی

         ،

        اصغراروجی(غریب)

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        فرهاد مهرابی

         ،

        فکری احمدی زاده(ملحق)

         ،

        مسعود خلیق اخلاقی

         ،

        احمد رشیدی مقدم (گمنام)

         ،

        فرحناز راسخ

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        سیده نسترن طالب زاده سیده نسترن طالب زاده
        دیروز         پژمان بدری پژمان بدری
        دیروز         سیاوش اسفندیاری سیاوش اسفندیاری
        دیروز         مرتضی سلیمیان مرتضی سلیمیان
        دیروز         آرمین اسدزاد (الف) آرمین اسدزاد (الف)
        ۲ روز پیش         ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
        ۲ روز پیش         سیاوش آزاد سیاوش آزاد
        ۳ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        احمدرضا شهریاری

        یا رب امان ده تا بازبیند چشم محبان روی حبیبان
        ساسان نجفی(سراب)

        ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی اا دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی
        غلامرضا مهدوی (مهدوی)

        میهمان را تو بخوانی و در آغوش نگیری اااا دل بی تاب به دنبال جواب است خدایا
        سید مرتضی سیدی

        ز خود هرچند بگریزم همان در بند خود باشم ااا رم آهوی تصویرم شتاب ساکنی دارم اااا التماس دعا استاد عزیز ااا م
        غلامرضا مهدوی (مهدوی)

        ی اا خواجه ای می گفت در وقت نماز اااااا کای خدا رحمت کن و کارم بساز

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1