خاکریز

خاک ریز

پشت خاک ریز

زیر باران

می دوید نعره زنان:

بیشۀ شیر،  

جای مور وملخ وکفتارنیست

مژده ای هم وطنان

  ظفر نزد یک  است.

شهدا می آیند

شهدا بیدارند

تا که ناموس وطن دست نخورد

چه هوایی

چه رفاقت چه صداقت هایی

پشت خاک ریز رفاقت

مردمانش جاری

دشت هایش

 لاله بودو گل سرخ        

روزگاری ست دلم میگیرد

دل ندارم بروم  در پی هیچ

همۀ هم سفران

پشت خاکریز رفاقت رفتند

روزگاری ست  رفاقت نیست..!

  سرزمینی که  کمانش به نیام

قد و بالا یش،

پشت خاکریزرقابت ، خم شد