رویای شیرین

برگ درخت عشق من می ریزد انگار

دارم ز تو یک قاب عکس بروی دیوار

عکس تو و تنهایی ام اینجا کنارم

جز دیدن این قاب عکس ، همدم ندارم

درد و دلم را من به این عکس تو گویم

آرامش این دردها را از تو جویم

یادی ز لبخند تو کردم قلب من سوخت

غم اشکهایش را به زیر چشم من دوخت

قلبم نبودت را دگر باور ندارد

این قصه و درد فراق آخر ندارد

خوابیده ام اینجا کنار خاطراتت

در خواب من بازآمدی با قلب پاکت

دست تو را بر روی دستم حس نمودم

با دیدن چشم سیاهت لب گشودم

گفتم : نرو ، اینجا بمان ، طاقت ندارم

من طاقت تنهایی و حسرت ندارم

با خنده ای قلب مرا آرام کردی

روح چموش و خسته ام را رام کردی

باد آمد و خواب مرا بر هم زد و برد

قلب مرا این سرنوشت رنجید و آزرد

این روزها من گشته ام یک مرده ی سرد

هر لحظه از عمرم شبیه مرگ پر درد

(محمد درگاهی(سپهر))